Friday, November 30, 2007

Στα σύννεφα...

Παίρνω τα πινέλα μου και βάφω. Σήμερα θα βάψω τον ουρανό με γκρίζες πινελιές.
Θα ανακατέψω στην παλέτα χρώματα του δειλινού, γαλάζια και γκρίζα της βροχής.

Θα ρίξω και σκούρο και ανθρακί για να ταιριάζει με τη διάθεση των θλιμένων παιδιών.

Μα στα παιδιά, φτιάχνει γρήγορα η διάθεση ε; Τότε θα βάλω και κίτρινο και λευκό και ανοιχτό γαλάζιο. Τα παιδιά πρέπει να χαμογελούν!

Και τέλος, θα ζωγραφίσω μια λέυκα που σου αρέσει. Σε λίγο θα μείνει γυμνή από φύλλα κι εγώ πρέπει να προλάβω να στη δείξω πριν τα φύλλα της πέσουν στη γη...

Thursday, November 29, 2007

Παιχνίδια με τον ήλιο

Μέσα στη θολούρα του απογεύματος...


Παρακολουθώ άφωνη το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο Κερί

Παίζω με τον ήλιο

Τον τρυπάω με πευκοβελόνες

Του αλλάζω τα χρώματα

<Τον περιμένω να γίνει μια μπάλα πορτοκαλιά, για να τον πάρω και να τον παίξω στα χέρια μου σαν τόπι, όπως κάναμε παιδιά,

Μέχρι που με βαριέται...και φεύγει...και στέλνει το φεγγαράκι...και απλώνει μια γαλάζια νύχτα...μόνο για μένα!
Μόνο για να μη στενοχωριέμαι...!

Monday, November 26, 2007

Ηταν ένα γλυκό βράδυ...

Ηταν ένα γλυκό βράδυ, εδώ στη μακρινή Ζάκυνθο. Ενα βράδυ που θύμιζε τις πρώτες μέρες του Φθινοπώρου.
Ήμουν στην κουζίνα και έφτιαχνα μουστοκούλουρα. Τιποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε μετά από λίγο...
Η ματιά μου έπεφτε μία στο φούρνο και μία έξω από το παράθυρο. Τι ωραία νύχτα... Μα τι ήθελα κι εγώ και διπλασίασα τη δόση; Ποιός θα τα φάει τόσα μουστοκούλουρα; Ουφ! Μέχρι τα μεσάνυχτα θα ψήνω...Μα κοίτα τι όμορφη βραδιά...βγήκε και το φεγγάρι...δεν κουνιέται φύλλο. Μα καλά....τι κάθομαι και κάνω; Κάθομαι και ψήνω ενώ μπορώ να βγω έξω για καμία φωτογράφηση!!! Πότε θα ξαναβρώ τέτοια ωραία νύχτα; Σε λίγο θα χειμωνιάσει για τα καλά!
Αει στο καλό για μουστοκούλουρα. Ισα που τα φτιάχνω και παχαίνω. Τέρμα. Τα φωτογραφίζω για το hungry for life και φεύγω για βολτα στο λιμάνι!

Φεύγω και............
Αλλά ας μην τα πω εγώ. Ας σας τα πει ο Κωνσταντίνος καλύτερα.
Κυρίες και κύριοι, οι εκδόσεις Fatal Car παρουσιάζουν...:

"Οι Αρουραίοι τση Ζάκυθος"

Ενα ψυχολογικό δράμα γεμάτο μυστήριο, αγωνία και καταιγιστική δράση που κόβει την ανάσα...

Μία τραγική ιστορία γεμάτη πόνο... Τον πόνο της ξενιτιάς...

Saturday, November 24, 2007

Tweety

Τι είναι φιλία;
Φιλία είναι, να σε παίρνει η φίλη σου τηλέφωνο λέγοντας ότι "θέλει να περάσει από κει" και να έρχεται με δώρο ενώ δε γιορτάζεις με τον κύριο της φωτό. Σήμερα απέκτησα έναν τραγουδιάρη Tweety. Μέσα σε ένα όμορφο λιλά κλουβάκι, με τροφή και όλα τα κομφόρ για πολλές πολλές μέρες. Το μόνο που φοβάμαι (και γι' αυτό δεν ήθελα ποτέ πουλάκι) είναι μη μου πάθει τίποτα...

Σταγόνες



Thursday, November 22, 2007

Ήλιε ήλιε είσαι εδώ;

Βγαίνω μέσα από τα σύννεφα. Παίρνω φόρα και τρυπάω τα χειμωνιάτικα σύννεφα. Όχι! Δε θα μείνετε εδώ σήμερα. Σήμερα θα λάμψω. Θα ζεστάνω τον κόσμο όλο. Θα φωτίσω τις πιο κρυφές πτυχές του κάθε λόφου. Θα τρυπώσω στα ξάρτια μές στο λιμάνι.

Θα περάσω τα σύννεφα και θα βουτήξω στη γαλάζια θάλασσα. Θα τη βάψω χρυσή, πορτοκαλί, κόκκινη. Θα αφήσω να γλυστρήσει πάνω στις ακτίνες μου το ψαροκάικο που ξεκινάει τώρα απ' το λιμάνι. Οι ναύτες του θα τυφλώνονται από το φως μου. Θα τραβήξουν χαμηλά το καπέλο τους και θα σηκώσουν το χέρι τους για να μπορούν να δουν παραπέρα. Μα το άγγιγμά μου, θα είναι ευπρόσδεκτο τούτη τη μέρα του Νοεμβρίου.

Και μετά...Μετά, θα τρυπώσω από το παράθυρο του καραβιού που είναι έτοιμο να σαλπάρει γιατί κάποια με ψάχνει. Με βάζει από δω, με βάζει από κει και με βολεύει σε κάδρα που της αρέσουν πολύ. Της παίζω παιχνίδια και με κυνηγάει. Μα θα σταθώ. Θα σταθώ μόνο και μόνο για ένα της κλικ. Κι όλα αυτά...επειδή χαίρεται...

Tuesday, November 20, 2007

Χαρά

Δεν πίστευα ποτέ, ή μάλλον δεν είχα σκεφτεί ποτέ, πόση χαρά μπορεί να μου δώσει η ενασχόληση με τη φωτογρσαφία. Δεν περίμενα να με γεμίζει τόσο και δεν περίμενα ότι θα άρχιζα να βλέπω τα πράγματα γύρω μου, τόσο διαφορετικά. Τελικά, όταν αρχίζεις να ασχολείσαι λίγο πιο πολύ με τη φωτογραφία και δεν φωτογραφίζεις απλώς για να έχεις ένα ενθύμιο από ένα ταξίδι, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό.
Εκείνο που παρατηρώ στον εαυτό μου, είναι ότι προχωράω και βλέπω όλες τις εικόνες γύρω μου μέσα σε ένα πλαίσιο. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω λεπτομέρειες που πρώτα δεν παρατηρούσα. Βλέπω και εκτιμώ καλύτερα όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου και χαίρομαι σαν παιδί όταν τύχει να βγάλω μια φωτογραφία και μετά μέσα από το pc μου δω ότι την ώρα που τράβηξα πέρασε ένα πουλάκι!
Όταν αυτό συμβεί και δεύτερη φορά, η χαρά είναι ακόμα μεγαλύτερη!!!

Χαρά μεγάλη να τραβάς μέσα από το λεωφορείο και ενώ εστιάζεις τα σύννεφα, ανακαλύπτεις ότι ο στύλος της ΔΕΗ έπεσε ακριβώς στο κέντρο!

Χαρά όταν περιμένεις το κύμα να σκάσει με κίνδυνο να γίνει η μηχανή ... σαλαμούρα από το αλάτι...αλλά αυτό το κύμα σου κάνει τη χάρη τελικά!

Ακόμα μεγαλύτερη χαρά, όταν τραβάς ένα ουράνιο τόξο κι εκείνη τη στιγμή περάσει ένα καράβι από μέσα του...

Χαρά, όταν ο ήλιος σου κάνει τη χάρη να παίξει με τις αντανακλάσεις στα βρώμικα νερά που απέμειναν πάνω στο δρόμο από τη χτεσινοβραδυνή βροχή.

Χαρά, όταν μπορείς να τραβηξεις ένα κατακόκκινο γεράνι από κοντά μέσα στο χειμώνα...

Πολλές χαρές και άλλες τόσες. Και όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον αυτό το χόμπυ. Χαίρομαι επίσης, γιατί γνώρισα πολλούς όλο αυτό το διάστημα που ασχολείστε με το ίδιο χόμπυ, με την ίδια τρέλα με μένα. Άλλοι πιο έμπειροι, άλλο στο ξεκίνημά τους, όλοι όμως με την ίδια όρεξη για δημιουργία και αγάπη για το φακό.
Χαίρομαι...πολύ χαίρομαι...

Monday, November 19, 2007

Ανατολή μέσα στην πόλη

Η ανατολή της Παρασκευής που έφυγα, μέσα στην πόλη, στο δρόμο για το πλοίο...
Καλή εβδομάδα!

Friday, November 16, 2007

Φως

Όσα...

φωτίζει...

ο ήλιος...


Θέλω να σου χαρίσω, κι άλλα τόσα...

Φεύγω για 2 μερούλες. Θα βρίσκομαι στην Αθήνα. Ρίψατε μήνυμα!

Thursday, November 15, 2007

Συννεφιασμένες

Εικόνες απογευματινές, συννεφιασμένες.


Εικόνες που σαν τις βλέπεις, αναρωτιέσαι αν είναι ασπρόμαυρες, ή αν η φύση σου παίζει ασπρόμαυρα παιχνίδια εκείνη την ώρα του δειλινού.


Εικόνες που με κάνουν να αγαπάω το χειμώνα και να τον βλέπω με άλλο μάτι...