Friday, July 29, 2011

Γαλάζιες Σπηλιές Κεριού

Λέω να κλείσω την εβδομάδα με Ζάκυνθο και με γαλάζιες σπηλιές. Όχι αυτές τις διάσημες στα ανατολικά του νησιού, αλλά αυτές πίσω από το Κερί, που συναντάει κάποιος αν κάνει το γύρο του νησιού, ή αν πάρει βαρκάκι από το κερί. Τα έντονα χρώματα στους βράχους, είναι παιχνίδια με τις ρυθμίσεις της μηχανής!













Thursday, July 28, 2011

Στην Περίσσα-Σαντορίνη

Αφού είδαμε την Κόκκινη Παραλία και δεν κολυμπήσαμε, αποφασίσαμε να πάμεστην Περίσσα. Η Περίσσα και η συνέχειά της, ο Περίβολος, είναι νομίζω οι πιο γνωστές και μεγάλες σε μήκος παραλίες της Σαντορίνης. Βρίσκεται στα Νοτιοανατολικά, εκτείνεται σε 7 χλμ και είναι διάσημη μαζί με τον Περίβολο για τη μαύρη άμμο της, τα θαλάσσια σπορ κλπ. Μέχρι και αναρριχητικό πεδίο είδαμε στην άκρη της! Μπλε βαθιά νερά, μαύρη άμμος (και πετραδάκι ψιλό) που καίει (ο σύζυξ παραλίγο να πάθει εγκάυματα στις πατούσες!!!), περιποιημένη και οργανωμένη παραλία, είναι μερικά από τα σημεία που προσέχει ο τουρίστας. Μην κάνετε το λάθος να περπατήσετε χωρίς παπούτσια το καλοκαίρι! θα το μετανιώσετε!








Monday, July 25, 2011

Κόκκινη παραλία, Σαντορίνη

Η Κόκκινη Παραλία, βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού, μετά την τοποθεσία Ακρωτήρι. Η πρόσβαση δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη με τα πόδια, ενώ μπορείς κάποιος να την προσεγγίσει και με βαρκάκι. Το λεωφορείο σταματάει αρκετά μέτρα πριν (όπως και τα αυτοκίνητα) και μετά, πρέπει να περπατήσεις τουλάχιστον ένα 20λεπτο σε ένα μονοπάτι, το οποίο γίνεται δύσβατο τα τελευταία μέτρα. Η πρόσβαση δεν είναι τόσο δύσκολη ώστε να την αποκλείσει κάποιος από τα σχέδιά του στη Σαντορίνη, αλλά γίνεται απαγορευτική για ορισμένες ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι όμως μπορούν, ξαναλέω, να πάνε με βαρκάκι, από κει που παρκάρουν τα αυτοκίνητα. Το κόκκινο χρώμα είναι αυτό που τραβάει τη ματιά του επισκέπτη, καθώς και οι χρωματικές εναλλαγές στους βράχους, που μαρτυρούν την ηφαιστειακή δράση του παρελθόντος. Παρατηρήστε το μέγεθος των ανθρώπων σε σχέση με το περιβάλλον. Παρόλο που η παραλία ήταν χρωματικά εντυπωσιακή από ψηλά, δεν κολυμπήσαμε. Η αλήθεια είναι, ότι καμία παραλία δεν μας έκανε εντύπωση για μπάνιο. Μας έκαναν εντύπωση για τη διαφορετικότητα, αλλά σε μας, που προερχόμαστε από μέρος που έχουμε τη θάλασσα όποτε θέλουμε στα πόδια μας, δεν ενθουσιαστήκαμε ιδιαίτερα από τις παραλίες. Από το διαφορετικό τους όμως, ναι!






Thursday, July 21, 2011

Φηρά, η θέα τη μέρα

Τα Φηρά, τόσο τη μέρα, όσο και τη νύχτα είναι πανέμορφα. Ένα πράγμα που θα παρατηρήσετε στη Σαντορίνη, είναι ότι στη διάρκεια της μέρας, είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις σκιά. Στο νησί δεν υπάρχουν δέντρα, παρά ελάχιστα, οι πόλεις είναι χτισμένες ψηλά, τα περισσότερα κτίρια είναι λευκά, και όλα αυτά συμβάλλουν σε μια απίστευτη αντανάκλαση φωτός, τόσο έντονη που σε τυφλώνει (και που δεν σε αφήνει να βλέπεις ίσιο τον ορίζοντα στο καντράν της μηχανής ;-) ).


Αν υπάρχει κάτι που είναι απαραίτητο το καλοκαίρι στη Σαντορίνη, είναι γυαλιά, καπέλο και αντηλιακό.



Αν κάνετε ένα ψάξιμο για ξενοδοχείο στα Φηρά, θα δείτε ότι υπάρχει μια τεράστια γκάμα τιμών, που ικανοποιούν, όλα τα γούστα. Δωμάτια, από 30 ευρώ μέσα στην πόλη, έως 500 αν θες να βρίσκεσαι πάνω στο λόφο στην καλντέρα.


Όσο για τα μαγαζιά, θα τα χαρακτήριζα λίιιιγο πιο ακριβά από εδώ, με καλύτερες παροχές όμως (ή με μεγαλύτερο σεβασμό στον πελάτη ίσως). Για τη θέα δεν το συζητώ. Τη βλέπετε μόνοι σας. Ακρίβεια μεγάλη, δεν μπορώ να πω ότι συναντήσαμε. Παρόλα αυτά, μπήκαμε σε μαγαζί που ήθελε 20-30 ευρώ για ένα ποτό, 8 ευρώ για μπύρα, 6 για αναψυκτικό και 15 για ένα ποτήρι σαγκρία. Σηκωθήκαμε και φύγαμε. Ήπιαμε το ποτό μας σε ένα εξίσου όμορφο μπαρ, που δεν ήταν όμως επάνω στο λόφο, με 9 ευρώ... (όχι σ΄αυτό στη φωτό). Για το φαγητό στη Σαντορίνη, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην κουζίνα μου. Εκεί, αναφέρω αναλυτικά τι και πού φάγαμε.


Στα Φηρά υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας τουρίστας. Κατ΄αρχήν, να μετακινηθεί με το αστικό Κτελ, προς όποιο μέρος του νησιού θέλει. Πήγαμε αποφασισμένοι πως θα νοικιάζαμε μηχανάκι για να τη γυρίσουμε, αλλά δεν χρειάστηκε. Με το Κτελ, εμείς και πάρα πολλοί άλλοι έλληνες (λίγοι) και πολλοί ξένοι τουρίστες, πήγαμε παντού. Η συγκοινωνία είναι συχνότατη, ανά μισή ώρα και στις ώρες αιχμής ανα τέταρτο, από νωρίς το πρωί, έως αργά το βράδυ. Τα εισητήρια κυμαίνονταν, από 1.60 έως 2.20 το ακριβότερο.

Κάποια από τα σημεία που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος είναι ο μητροπολιτικός ναός, όπως και ο καθολικός (φωτό)...



...καθώς επίσης και το αρχαιολογικό μουσείο, με ευρήματα από το Ακρωτήρι.

Monday, July 18, 2011

Σαντορίνη-Φηρά

Η Σαντορίνη ή Θήρα, ανήκει στις Κυκλάδες και έχει έκταση που φθάνει τα 75,8 τετραγωνικά μίλια.

Μπορεί να την προσεγγίσει κάποιος με πλοίο ή αεροπλάνο. Εμείς, προτιμήσαμε το αεροπλάνο, αφού τόσα χρόνια πήγαινε-έλα με τα καράβια, δεν θέλαμε να χάσουμε άλλες 5-6 ώρες από τη ζωή μας και άλλες τόσες πίσω, μέσα σε καράβι.

Πετάξαμε με την Ολυμπιακή, πηγαίνοντας με ελικοφόρο και γυρίζοντας με airbus. Είχαμε τρία χρόνια να πετάξουμε, από τότε που πήγαμε Αμερική (επίσης από τότε είχαμε να ταξιδέψουμε γενικώς...-το μνημόνιό μου μέσα...).

Παρόλο που μετά το ταξίδι της Αμερικής και τις τόσες ώρες πτήσης, είπα πως μάλλον δεν θα με ξανανοιάξει να ξαναπετάξω, όταν έφτασε η ώρα να πετάξουμε, είχα τη γνωστή νευρικότητα για την πτήση. Το καλό είναι, ότι όταν απογειωνόμαστε, αν είναι μέρα, με τη θέα από ψηλά, τα ξεχνάω όλα!



Sunday, July 17, 2011

Από τη γιορτή ψωμιού στον Κοιλιωμένο

Η 1η γιορτή ψωμιού, είναι πια ιστορία. Ήταν μια μεγάλη γιορτή, πολύ μεγαλύτερη των προσδοκιών μας. Δεν θυμάμαι να έχω δει περισσότερο κόσμο σε παρόμοια γιορτή! Η γιορτή στήθηκε στην πλατεία του χωριού, ενώ τα τραπέζια με τα καλούδια, στήθηκε απέναντι. Η Λίλιαν Μπουφίδου, γραμματέας του γυναικείου συνεταιρισμού, ξεκίνησε λέγοντας δυο λόγια για το συνεταιρισμό και μετά, παρουσίασε το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Οι τραγουδιστές της Αρέκιας, είπαν ζακυνθινές καντάδες και αρέκιες.


Μετά, πήρα το λόγο εγώ και παρουσίασα το χορευτικό συγκρότημα στο οποίο ανήκω κι εγώ, το Φιόρο του Λεβάντε.



Δεν άντεξα να μη ρίξω τις γυροβολιές μου! Ευχαριστώ το διοικητικό συμβούλιο που με άφησε να χορέψω χωρίς στολή. Το καταχάρηκα αν και ήταν επικίνδυνο με τα παπούτσια που φορούσα!


Στη συνέχεια, παρουσιάστηκε και χόρεψε το συγκρότημα "Σύλλογος Ηπειρωτών Πετρουπόλεως", το οποίο κράτησε το κέφι ζωντανό με τους μουσικούς του, μέχρι μετά τα μεσάνυχτα!



Παράλληλα, ενώ γίνονταν όλα αυτά, απέναντι, είχαν αρχίσει να στήνονται από νωρίς, οι πάγκοι με τα καλούδια. Ψωμί, τυρί, ελιές, κρασί και λικέρ, γίδα βραστή, κουλούρα, γλυκά ψωμιά, μπριάμ, ήταν από τα εδέσματα που προσφέρθηκαν δωρεάν στον κόσμο. Στις φωτό που θα ακολουθήσουν, όσες έχουν την ένδειξη Α.Σ, έχουν τραβηχτεί από τη φίλη μου την Ασπασία Σούλη και όσες έχουν την ένδειξη Θ.Γ., από το φίλο μου Θοδωρή Γκούγια. Οι υπόλοιπες, είναι τραβηγμένες από εμένα, τις στιγμές που το έσκαγα από τον πάγκο και υπήρχε κάποια χαλαρότητα.



Τα δικά μου καλούδια, παρόλο που ήταν αρκετά, τέλεισωαν στο πι και φι, γιατί ήμουν στην αρχή του πάγκου και γιατί ο κόσμος ήταν απίστευτα πολύς, οπότε μετά, έπιασα να βοηθάω τις Μελισσιώτισσες στο κέρασμα του Μπριάμ, όπου περιττό να σας πω ότι την καταβρήκα!!! :-DDD
Επί τη ευκαιρία, ευχαριστώ προσωπικά όλους όσους ανταποκρίθηκαν προσωπικά στο κάλεσμά μου και ήρθαν εκεί!


Αυτό, ήταν το πρωινό μου σήμερα: ψωμί χωριάτικο από τις Μελισσιώτισσες και μέλι από την Κέρκυρα που μου έστειλε η καλή μου η Ρεγγίνα! Δεν είναι τέλειο πρωινό;;;


Εύχομαι και του χρόνου, να διοργανώσουν πάλι οι Μελισσιώτισσες μια παρόμοια γιορτή και να είμαι πάλι ανάμεσά τους! Να είσαστε καλά! Και του χρόνου!

Thursday, July 14, 2011

Γιορτή ψωμιού στον Κοιλιωμένο Ζακύνθου

Ο γυναικείος συνεταιρισμός Κοιλωμένου "Μελισσιώτισσες", διοργανώνει για πρώτη φορά στο νησί, γιορτή ψωμιού. Έχω τη χαρά και την τιμή να έχω προσκληθεί κι εγώ, για να πάρω μέρος στις εκδηλώσεις, που θα γίνουν το Σάββατο, 16 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ, στον Κοιλιωμένο Ζακύνθου. Σας περιμένουμε, για να σας κεράσουμε σπιτικά καλούδια!