-Μπααααα...Όχι σπουδαία πράματα...
-Για να δοκιμάσω κι εγώ την τύχη μου...
-Μπα...τίποτα σήμερα...
-Το πολύ πολύ, να κάτσω εδώ μαζί σου για να απολαύσουμε τη θέα...
-Να κοιτάω το καράβι καθώς θα μπαίνει στο λιμάνι...
-Θα περάσει σχεδόν δίπλα μας...
-Και θα πάρει τη στροφή για να πάει ν' αράξει...
Ωραία είναι στο λιμάνι αυτή την ώρα... (Την ωραιότερη ώρα...)
ReplyDeleteΚική!
ReplyDeleteΤο Κάλβος στρίβει να προσαράξει..
και πάλι χωρίς εμένα..
Ψάρι τίποτα..;
Φιλιά και όνειρα γλυκά!
Κλεμμένες ή δανεισμένες, αυτό είναι το χρέος του κάθε "διεστραμμένου" φωτογράφου. Χα, χα...
ReplyDeleteΠολύ τις χάρηκα!!!
..ψάρεμα.. ώρες ατελείωτης χαλάρωσης και ευχαρίστησης!!!
ReplyDeleteΔεν πειράζει αν δεν τσιμπάνε!
ReplyDeleteΜου φθάνει να κάθομαι με τις ώρες και να λέω οτι ψαρεύω...κι ας τα ταϊζω μόνο. Και να φθάνει το μούχρωμα του δειλινού.
Μαγικές στιγμές.
Καλή σου μέρα.
Τους "τσίμπησε" ο φακός σου, δαιμόνια ρεπόρτερ!
ReplyDeleteΠρέπει να έρθουμε στο νησί σου οπωσδήποτε!!
ReplyDeleteΚωνσταντίνε, αγαπημένη ώρα πολλών!
ReplyDeleteΜάρελντ, για κατηφόρησε λοιπόν για να 'σαι μέσα!
Π.Κ. με αποκαλείτε διεστραμμένη; :-)
Ζαχαρούλα, αφιερωμένη στους λάτρεις του ... αθλήματος!
Redhat, κι εμένα αυτό θα μου 'φτανε!
Elie, ντρεπόμουναααααα! Προσπαθούσα να μη με καταλάβουν ότι φωτογραφίζω αυτούς! Μέχρι και τον ήχο της μηχανής απενεργοποίησα! Νιώθω πως κλέβω κάτι προσωπικό όταν φωτογραφίζω πρόσωπα!
Τρελοτουριστάκια, εμ κάν'τε και κατά δω. Όχι όλο Αιγαίο!
ωραια μου ....τι θα εκανα χωρίς τα ηλιοβασιλεματα σας...τόσο ονειρεμενα και τόοοσο θαλασσινα...:)
ReplyDeleteΠορτραίτα: από τα μεγαλύτερα μου ταμπού.....ελάχιστες φορές φωτογραφίζω ανθρώπους και ποτέ από κοντά, δεν ξέρω δεν......... και κακά τα ψέματα ο φωτογράφος και ο ζωγράφος στα πορτραίτα δείχνουν τι αξίζουν........όσο πιο αυθόρμητα και φυσικά όπως εδώ τόσο το καλύτερο!
ReplyDeleteΠραγματικά ωραίες;
ReplyDeleteΚαινούργιο το "Κάλβος" μάλλον. Δεν υπήρχε όταν ερχόμουν.
@ Δεν έχεις ακουστά για τη "διαστροφή του φωτογράφου"; Ή το κάνεις ενστικτωδώς;;;; Χα, χά!!!!
ReplyDeleteCook, βουτήξτε!
ReplyDeleteΗλιογράφε...ντρέπομαιιιιιιιιιι! Δε φαντάζεσαι πόσο! 15 λεπτά και παραπάνω έκατσα εκεί για να μην καταλάβουν ότι θέλω να τραβήξω αυτούς! Κι εγώ σπάνια το κάνω και όταν το κάνω δε δείχνω πρόσωπα...
Γιάννη, ναι, σχετικά καινούριο στη γραμμή. 2-3 χρόνια νομίζω.
Π.Κ. Ααα δηλαδή όντως με αποκαλείτε διεστραμμένη!!!
:-)))
Ψηφίζω εκείνη με τον κύριο που κάθεται στην προβλήτα!! ;)
ReplyDeleteΩραιότατο το φωτορεπορτάζ σου. Όσο για τους ψαράδες, αντικρύζοντας τη γαλήνια θέα που απλώνεται μπροστά τους και την απόλυτη ηρεμία των συγκεκριμένων στιγμών, κάτι μου λέει πως τα ψάρια ίσως να μην είναι το πραγματικό ζητούμενο της παρουσίας τους εκεί...
ReplyDeleteΣτο ίδιο καζάνι βράζουμε, φίλη μου!!!!!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteΛαχανάκι, φοράει και πράσινο πουκάμισο άλλωστε :-)))
ReplyDeleteJimmarg, Με τέτοια θέα και ηρεμία, ποιος νοιάζεται αν θα τσιμπήσει;
Π.Κ. στο ίδιο, στο ίδιο!