Γίνεται η περιφορά του μέσα στην πόλη για περίπου μία ώρα και μετά ξαναμπαίνει στην εκκλησία, όπου συνεχίζεται η λειτουργία, ακούγεται το "κομμάτι" και σπάμε τις βίκες (στάμνες).
Φέτος όμως, κάτι πήγε στραβά. Έπεφτε ψιλόβροχο, με αποτέλεσμα η περιφορά να γίνει εν συντομία. Έτσι, η λειτουργία ξεκίνησε νωρίτερα και το σπάσιμο των σταμνιών επίσης! Εν ολίγοις, παρόλο που ξενυχτήσαμε, χάσαμε το σπάσιμο της βίκας!
Ούτε η μπάντα πέρασε (κανείς δεν ξέρει γιατί) και μας μπέρδεψε αρκετά. Τουλάχιστον φάγαμε ψωμάκια εφτάζυμα κατά το έθιμο.
Τέλος πάντων, καλά ήταν. Ξημέρωσε μια μέρα βροχερή και συννεφιασμένη...
Ανατολή φέτος, δεν είδαμε...Δεν πειράζει! Και του χρόνου!
και του χρόνου!
ReplyDeleteπολύ ενημερωτική η ανάρτηση σου, μου κάνει εντύπωση πόσο διαφορετικά γιορτάζεται η Μεγάλη εβδομάδα από τόπο σε τόπο.
Αραγε ποιά αποδίδει τόσο "ανατριχιαστικά" το "Ω Γλυκύ Μου Εαρ "στην μουσική συνοδεία που έχεις βάλει?
πολλές ευχές και Καλή Ανάσταση :)
Νατάσσα, έτσι είναι. Κάθε μέρος και με τα έθιμά του! Το "Ω γλυκύ μου έαρ" και το "Ίνα τι", είναι τόσο ωραίοι ύμνοι, που όπου και όπως κι αν αποδίδονται, σίγουρα θα είναι εύηχοι και επιβλητικοί!
ReplyDeleteΚαλή Ανάσταση. Φιλιά!
Κική μου!
ReplyDeleteΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
φιλιά!