Αφιερωμένες στις δύο κυρίες που με παρακολουθούν στο Σικάγο. Λυπάμαι που δεν ήρθα κι εγω και εύχομαι την επόμενη φορά να είμαι κι εγώ ανάμεσα στην παρέα σας. Αφιερωμένο και στον αγαπημένο μου θείο που είμαι σίγουρη ότι μας παρακολουθεί και χαμογελά... Φιλιά κούκλες!
δεν με λες? σκιουρακι είναι αυτό στην πρώτη φώτο?...και γω που νομιζα ότι τα σκιουράκια είναι μόνο στα παραμύθια ... ευχαριστώ για το πρωινό παραμύθι :)
Το καημένο το σκιουράκι...
ReplyDeleteΌμορφες!
δεν με λες? σκιουρακι είναι αυτό στην πρώτη φώτο?...και γω που νομιζα ότι τα σκιουράκια είναι μόνο στα παραμύθια ...
ReplyDeleteευχαριστώ για το πρωινό παραμύθι :)
Deli,
ReplyDeleteπολύ όμορφες φωτογραφίες!Νόμιζα πως εκεί δεν έχει τόσο πράσινο.
Αυτή με το σκιουράκι ξεχωριστή-χαριτωμένο ζωάκι!
Φιλιά!
None, γιατί καημένο καλέ; Μια χαρά περνάει πάνω στο δεντράκι!
ReplyDeleteΝατάσσα, κι εγώ μέχρι να πάω στην Αμερική, νόμιζα ότι μόνο ο Τσιπ και ο Ντεηλ υπάρχει στη Ντίσνευ :-)))
Ελένη, σε όσα μέρη πήγα είχε πολύ πράσινο!
Πολύ γλυκά τα σκιουράκια και γρήγορα! Τα έχανες από τα μάτια σου!