Ποτ πουρί...μιας εκδρομής

Σήμερα η μέρα έκλεισε μετα από μια πολύωρη εκδρομή κάνοντας τον ξεναγό σε φίλους (πολύ μου άρεσε αυτός ο ρόλος), νιώθωντας πάμπλουτη. Τα μάτια μας και η ψυχή μας χόρτασαν πανέμορφες εικόνες.
Εδώ και λίγες μέρες είναι εδώ η μαγισσούλα μετά του κ. μαγισσούλου. Ήθελα να βολτάρουμε μαζί στο νησί και τελικά μόνο όταν ήρθε κατάλαβα ότι 5 μέρες δε φτάνουν ούτε για πλάκα για να δεις τη Ζάκυνθο. Η ανάγκη για ξεκούραση μετά τους τρελούς ρυθμούς της Αθήνας, έκανε τους φίλους να ραχατεύουν και να μην ξεκουνιούνται από τη θάλασσα. Πήρα λοιπόν χτες την απόφαση να τους ξεκουνήσω και να τους οδηγήσω σε μερικές διαδρομές που θεωρώ must για κάποιον που θέλει να γνωρίσει καλύτερα το νησί, να δει τις ομορφιές του και όχι να μείνει με την εντύπωση ότι Ζάκυνθος είναι μόνο ο Λαγανάς, το Τσιλιβί και η χελώνα.
Χτες, τους είπα να πάνε για βόλτα και μπάνιο στο Γέρακα. Έμειναν ενθουσιασμένοι από την ευρύτερη περιοχή του Βασιλικού. Το απόγευμα πήγαμε μαζί βολτούλα στο Κερί. Χάσαμε το ηλιοβασίλεμα για 2-3 λεπτά, όμως είδαμε τη θέα από το φάρο, τις Μυζήθρες και τη σημαία.

Σήμερα όμως... Σήμερα κάναμε μια καταπληκτική διαδρομή. Όχι μόνο γι΄αυτούς αλλά και για μένα, που είχα να πάω σε κάποια μέρη πολλά χρόνια.
Ξεκινήσαμε από τα χωριά του κάμπου και ανεβήκαμε στα βουνά, περνώντας τα γραφικά χωριά Γύρι και Λούχα. Στο δρόμο μαζέψαμε βατόμουρα για να κάνω πειράματα για λικέρ, ψάξαμε για βότανα (η Ζάκυνθος είναι φουλ στο θρούμπι, ρίγανη, φασκόμηλο, θυμάρι) και κλέψαμε και 2 συκαλάκια (τα κλεμμένα φρούτα είναι πάντα πιο νόστιμα από τα αγοραστά)!


Η βόλτα συνεχίστηκε με στάση στο πόρτο Ρόξα. Ένα τοπίο άγριας φύσης και ομορφιάς με θέα μόνο το Ιόνιο Πέλαγος. Δεν έχω κολυμπήσει ποτέ εκεί και δεν ξέρω αν θα το κάνω. Το τοπίο με αγριεύει, όπως και μερικές αναμνήσεις που έχω από κει...Είχα να πάω 3,5 χρόνια!

Επόμενος σταθμός, το μαγευτικό Πόρτο Λιμνιώνας. Μαγεία σκέτη. Καλύτερο από το Δεκαπενταύγουστο που πήγαμε, γιατί δεν είχε πολύ κόσμο. Τέλεια...

Φύγαμε...Πάμε στη Σχίζα στο Καμπί. Την τελευταία φορά που πήγαμε στη Σχίζα και στο Λιμνιώνα, τα 8 μποφώρ που έπνεαν δε μας άφησαν να ευχαριστηθούμε την καταπληκτική φύση. Σήμερα ήταν όλα με το μέρος μας. Η άπνοια που υπήρχε, αναδείκνυε την ομορφιά των νερων της περιοχής... Επιβάλλεται διάλειμμα για καφέ...
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, συνεχίσαμε για Πόρτο Βρώμη. Το λιμανάκι από το οποίο φεύγουν τα καραβάκια για το Ναυάγιο και σε 20 λεπτά είσαι εκεί. Είχα να πάω 19 χρόνια. Καλά διαβάσατε! 19! Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Από τότε ο χωμάτινος δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και το τοπίο εξίσου όμορφο όπως τότε.

Επόμενος σταθμός, το μοναστήρι της Αναφωνήτριας. Αφού φτάσαμε ως εδώ, είναι δυνατόν να μην το δουν;
Μετά τη γρήγορη επίσκεψη στο μοναστήρι, πάμε να δούμε τη θέα από ψηλά. Το Ναυάγιο σε όλο του το μεγαλείο. Μάλλον ήταν η ομορφότερη από όλες τις φορές που έχω δει το ναυάγιο από ψηλά. Ίσως έφταιγε η ώρα. Μπορεί να χάσαμε το ηλιοβασίλεμα στο Κερί για 3 λεπτά, αλλά είδαμε ένα εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα εκεί. Ήταν τόσο όμορφα, που σκεφτόμουν ότι αν ήταν πιο νωρίς (ήταν ήδη 8) θα τους είχα βουτήξει να πάμε στο Ναυάγιο. Αν υπήρχε μια μέρα που άξιζε κανείς να το επισκεφτεί, αυτή ήταν η χτεσινή!


Η μέρα (μάλλον νύχτα πια) έκλεισε με τι άλλο; Με καλό φαί στα Ξύγκια στην ταβέρνα του Σπύρου. Η ζυγαριά μου αύριο θα παραπονιέται και θα βγάλει χέρι να με χαστουκήσει, αλλά όταν είσαι στου Σπύρου, δε μπορείς παρά να φας...
Κάναμε έναν πολύ μεγάλο γύρο του νησιού, καλύπτοντας τα 3/4 μια κυκλικής διαδρομής που ξεκίνησε στις 2 το μεσημέρι και τέλειωσε στις 8.30 το βράδυ χωρίς τις ώρες που καθίσαμε για φαγητό. Χάρηκα πολύ γιατί ήταν μια τεράστια διαδρομή γεμάτη εικόνες που ικανοποίησε πολύ και τα φιλαράκια μου και εμένα. Μακάρι να το ξανακάνουμε σύντομα και με τους ίδιους φίλους! Μακάρι να ξαναδούμε αυτόν τον ήλιο να τρυπάει τη θάλασσα με το κόκκινο χρώμα του για να κρυφτει μέσα της...