Καθαρή Δευτέρα

Καθαρή Δευτέρα σήμερα, ευκαιρία για βόλτα στην εξοχή. Το σημερινό πρόγραμμα είχε Πόρτο Λιμνιώνας. Κοντεύω 20 χρόνια εδώ και εκεί δεν είχα πάει ποτέ. Μη γελάτε καλέ! Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αμ ο καλός μου που είναι και μεγαλωμένος εδώ;;; Ούτε αυτός είχε πάει! Σήμερα καταλάβαμε τι χάναμε... Το πόρτο Λιμνιώνας βρίσκεται στα δυτικά της Ζακύνθου. Με θέα το Ιόνιο πέλαγος. Το απόλυτο γαλάζιο. Το απόλυτο τίποτα μπροστά. Δέος!

Φυσικά, δεν έλλειπαν οι χαρταετοί, λιγοστοί λόγω της άπνοιας. Εκεί πάνω φύσαγε λιγάκι και είδαμε έναν.
Και τώρα πάμε στον κόλπο του Λιμνιώνα. Μια τοποθεσία που μου έκοψε την ανάσα από την ομορφιά της. Η θάλασσα εισχωρεί στη βραχώδη περιοχή. Ολόγυρα βουνό, απόκρημνοι βράχοι, φθαρμένοι από την αρμύρα. Γαλαζοπράσινα νερά που παίζουν χρωματικά με τις ακτίνες του ήλιου. Είναι η πρώτη φορά από τότε που φωτογραφίζω με την canon που πιστεύω ότι δεν κατάφεραν οι φωτό να δείξουν την ομορφιά του τοπίου. Μάλλον απογοητεύτηκα όταν είδα τις φωτό στο πισι μετά που τις πέρασα. Τις έβλεπα και σκεφτόμουνα: Αυτό είδα; Αυτό τράβηξα; Το τοπίο θεωρώ ότι είναι πολύ καλύτερο από αυτό που φαίνεται στις φωτό. Θα ακολουθήσουν κι άλλες φωτό φυσικά.






Το απόγευμα κατηφορίσαμε στο Κυδώνι, στο Οινοποιείο Σολωμού. Περάσαμε για ένα καφεδάκι αλλά τελικά κεραστήκαμε γλυκό λευκό κρασί Λιανορόγγι (ΥΠΕΡΟΧΟ) και χαλβά. Οι αδελφοί Σολωμού μας ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις του ανακαινισμένου οινοποιείου όπου έδειξαν στα παιδιά πως εμφιαλώνουν τα κρασιά κλπ.


Τελικά, το καφεδάκι το ήπιαμε στην πάντα όμορφη Μπόχαλη. Όσες φορές κι αν πάω, όλο και θα φωτογραφίσω. Ήταν καλή ώρα, σούρουπο, και η πόλη πιάτο από κάτω μας.

Κάπου εκεί τα μικρά ξέχασαν τη σημερινή νηστεία και έφαγαν γλυκό...


Εγώ όμως, για να μην ξεχνάμε και τα έθιμα, σας κερνάω από τη Λαγάνα της Κάλλης μας που έφτιαξα σήμερα το πρωί και εξαφανίστηκε μέσα σε μια ώρα! Το κομματάκι που λείπει νομίζω είναι περιττό να αναρωτιέστε ποιος το έφαγε! Και του χρόνου!