ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ...

Η Μαρία Ζαβιανέλη-Διαμαντάκη είναι μια ποιήτρια που ζει στα Χανιά. Δύσκολοι καιροί για ποιητές ε; Άνθρωποι σαν τη Μαρία και τον Παναγιώτη το φίλο μου, με το ρομαντισμό και την ευαισθησία που τους διακρίνει, απορώ πως αντέχουν την καθημερινότητά μας. Την καθημερινότητα των σκουπιδιών, της αδιαφορίας κλπ.
Η Μαρία επικοινώνησε εδώ και λίγο καιρό μαζί μου λέγοντας: "Θέλω να μου στείλεις αν μπορείς φωτό από το Ναυάγιο. Με εμπνέουν οι φωτό σου"!!!
Τι τιμή! Να σου λέει μια ποιήτρια ότι εμπνέεται από τις φωτογραφίες των ερασιτεχνικών λήψεών σου...
Η Μαρία έγραψε το "Πάνω από το λευκό" με αφορμή το Ναυάγιο και μου το αφιερώνει! Της αφιερώνω κι εγώ τις ερασιτεχνικές μου φωτογραφίες... Σ'ευχαριστώ!

Eδω πάνω από το λευκό κύμα
χτίσαμε το σπίτι μας ..
Κάτω από το άσπρο σύννεφο
με όνειρα ξορκίζουμε τις θεομηνίες....
Μα οι αθώες θάλασσες των παιδικών μας χρόνων,
θ΄ απλωθούν κάποια βράδια,
τις σκούρες αμμουδιές ,τα μελαχρινά βράχια για να
φωτίσουν...

Και όλες οι λέξεις που χαράξαμε πάνω στα δέντρα ,
θα ταξιδέψουν μέσα στους χυμούς τους, λόγια αγάπης στα φύλλα ,
ανθούς θα γεννήσουνε…
Τι και αν βαθιά μέσα στη ματιά μας, ξαγρυπνούν τα δάκρια,
πικροί χείμαρροι έτοιμοι να ορμήσουν,
τι και αν οι άγριες μέρες είναι έτοιμες να μας δηλητηριάσουν;
Ναι ότι βαθιά αγαπήσαμε δεν χάνεται…

Απρόσμενα θα γυρίσει!
Το σημάδι από το φιλί της προδοσίας , μπορεί να σβήσει…
τόσο απαλά όπως η άχνη από τα κύματα γλυκαίνει τις ακτές …