Tι θα πει ξενιτειά..κάτι τέτοιες ώρες το καταλαβαίνεις.. να πέφτει κλάμα και να μην υπάρχει ένα χέρι να σε παρηγορήσει.. Μιλούσα στο Skype έχω ανοίξει παράθυρα..κολλάει ο υπολογιστής. .φεύγουν οι γλώσσες..ακίνητο το ποντίκι και οι φίλοι νομίζουν ότι λιποθύμησα από το Βασιλικό..κοντά ήμουν.. Κική! Πως να σε ευχαριστήσω..κορίτσι μου..που δεν με ξέρεις και έπιασες το παλμό μου.. Ο Γέρακας πόσες μνήμες..κάτω από το φλογερό φεγγάρι.. Ο Άγιος Νικόλας..ώρες..μέρες, μόνη έξω από το εκκλησάκι όταν ψαρεύαμε με το πατέρα μου.. Η καμάρα, με το μηχανάκι! Η Θάλασσά μου! Φεγγαράδα! Πόσες ψυχές αγαπημένες μου κοιμούνται και με ονειρεύονται.. Τόσο μακριά και τόσο κοντά στο καρδιοχτύπι.. Κική! Δεν έχω απλά συγκινηθεί..δεν ξέρω τι να σου πω γιατί τα λόγια αυτή τη στιγμή μου φαίνονται ανούσια. Το κλάμα σταμάτησε και το χιόνι μέχρι το πρωί θα λιώσει.. Να σε έχει η ζωή καλά και το σίγουρο είναι ότι θα συναντηθούμε.
Φιλιά και όνειρα γλυκά!
Διονύση! Εγώ μάντης δεν είμαι..οφείλεις εξηγήσεις..
Μαρελντ ψυχή μου, αν ήξερα πως θα σ' έκανα να κλάψεις, να μην τις έβαζα καλύτερα. Ένιωσα τους παλμούς λες. Μα αν δεν μπορείς να νιώσεις τη νοσταλγία από το μισεμό, δεν έχεις καρδιά. Το χιόνι θα λιώσει με τόσο ήλιο που έβαλα. Σ' ευχαριστώ κι εγώ... Μόλις πάω Πόρτο Ζόρο, θα βγάλω φωτό για σένα αφού εκί κοντά γεννήθηκες... Φιλιά και καλημέρες στα ξένα
υγ. Όσο για το Διονύση μας, τον εαυτό του λέει "γλάστρα". Για χάρη σου, ποτίστηκε κι αυτός ο ξενιτεμένος (κοντά, στην Αθήνα βέβαια) και είδε το Βασιλικό!
Ωραίες στιγμές, πανθαύμαστες. Εννοώ, όχι μόνο τις εξαίσιες φωτογραφίες της Κικής, αλλά και τον συγκλονισμό της Ξενιτεμένης μας.
Καλή μας Mareld, κάποιες στιγμές μάς είναι ανάγκη, να ξύνουμε τις πληγές μας, όχι για να παρηγορηθούμε, αλλά για να πονέσουμε πράγματι! Κι αυτό είναι μέρος της λύτρωσης: Να πονάμε. Διότι, σημαίνει ότι δεν ξεχνάμε!!!
Μοσχοβολάτε..αλμύρα και διοσμαρίνι..πεύκο και κουκουναριά..πασπαλισμένοι με υάκυνθο..
Ναι, Κική μου! έκλαψα..τα δένδρα δεν είναι δέντρα, η θάλασσα δεν είναι θάλασσα, το φεγγάρι μας δεν είναι το συνηθισμένο φεγγάρι{έχει και εδώ φεγγάρι}..όλα μαζί είναι η φωνή του "παππού" μου.."υπερήφανη παιδάκι μου εκεί στα ξένα..μη λυγίσεις..αλλά και της θάλασσας..μη κλαις θα σε νανουρίζω.. για όλα αυτά Σε ευχαριστώ!
Φίλε μου Παναγιώτη! με ξέρεις "κβαντικά" ..γι αυτό μιλάς για πόνο..{έχεις δίκιο}αν όμως με ήξερες δεν θα μίλαγες..γι αυτό αποφεύγω και να σου γράψω..δίνεις πάντα μι άλλη διάσταση στα πράγματα..μου αρέσει και σε ευχαριστώ..
ΚΑΝΟΝΙ-ΓΕΡΑΚΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ
Δε θα μπορούσα να μη βάλω την αποψινή Πανσέληνο στο τέλος...
Δίπλα στο ..Βασιλικό (mareld) ποτίζεται κι η γλάστρα( μαντέψτε!..) Ευχαριστώ, Κική!
ReplyDeleteTo paradexomai!Exw adinamia stin prwti!!!!
ReplyDeleteΚική μου!
ReplyDeleteTι θα πει ξενιτειά..κάτι τέτοιες ώρες το καταλαβαίνεις..
να πέφτει κλάμα και να μην υπάρχει ένα χέρι να σε παρηγορήσει..
Μιλούσα στο Skype έχω ανοίξει παράθυρα..κολλάει ο υπολογιστής.
.φεύγουν οι γλώσσες..ακίνητο το ποντίκι και οι φίλοι νομίζουν
ότι λιποθύμησα από το Βασιλικό..κοντά ήμουν..
Κική!
Πως να σε ευχαριστήσω..κορίτσι μου..που δεν με ξέρεις και έπιασες το παλμό μου..
Ο Γέρακας πόσες μνήμες..κάτω από το φλογερό φεγγάρι..
Ο Άγιος Νικόλας..ώρες..μέρες, μόνη έξω από το εκκλησάκι όταν ψαρεύαμε με το πατέρα μου..
Η καμάρα, με το μηχανάκι!
Η Θάλασσά μου! Φεγγαράδα!
Πόσες ψυχές αγαπημένες μου κοιμούνται και με ονειρεύονται..
Τόσο μακριά και τόσο κοντά στο καρδιοχτύπι..
Κική!
Δεν έχω απλά συγκινηθεί..δεν ξέρω τι να σου πω γιατί τα λόγια αυτή τη στιγμή μου φαίνονται ανούσια.
Το κλάμα σταμάτησε και το χιόνι μέχρι το πρωί θα λιώσει..
Να σε έχει η ζωή καλά και το σίγουρο είναι ότι θα συναντηθούμε.
Φιλιά και όνειρα γλυκά!
Διονύση! Εγώ μάντης δεν είμαι..οφείλεις εξηγήσεις..
Κική!
ReplyDeleteΚαλημέρα!
"Όνειρα κι όνειρα ήρθανε
στα γενέθλια των γιασεμιών,
νύχτες και νύχτες στις λευκές
αϋπνίες των κύκνων.
Η δροσιά γεννιέται μέσ' στα φύλλα
όπως μεσ' στον απέραντο ουρανό
το ξάστερο συναίσθημα".
Ήρθε για λίγο ο ήλιος!
Να ξέρεις ότι το σπίτι μας
είναι και δικό σου σπίτι.
Σε ευχαριστώ!
Φιλιά!
Διονύση, φιλάκια!!! Φιλάκια γλαστρούλα!
ReplyDeleteΑγγελικούλα, αδυναμίες! Καλό σκ!
Μαρελντ ψυχή μου, αν ήξερα πως θα σ' έκανα να κλάψεις, να μην τις έβαζα καλύτερα. Ένιωσα τους παλμούς λες. Μα αν δεν μπορείς να νιώσεις τη νοσταλγία από το μισεμό, δεν έχεις καρδιά.
Το χιόνι θα λιώσει με τόσο ήλιο που έβαλα.
Σ' ευχαριστώ κι εγώ...
Μόλις πάω Πόρτο Ζόρο, θα βγάλω φωτό για σένα αφού εκί κοντά γεννήθηκες...
Φιλιά και καλημέρες στα ξένα
υγ. Όσο για το Διονύση μας, τον εαυτό του λέει "γλάστρα". Για χάρη σου, ποτίστηκε κι αυτός ο ξενιτεμένος (κοντά, στην Αθήνα βέβαια) και είδε το Βασιλικό!
Ωραίες στιγμές, πανθαύμαστες. Εννοώ, όχι μόνο τις εξαίσιες φωτογραφίες της Κικής, αλλά και τον συγκλονισμό της Ξενιτεμένης μας.
ReplyDeleteΚαλή μας Mareld, κάποιες στιγμές μάς είναι ανάγκη, να ξύνουμε τις πληγές μας, όχι για να παρηγορηθούμε, αλλά για να πονέσουμε πράγματι! Κι αυτό είναι μέρος της λύτρωσης: Να πονάμε. Διότι, σημαίνει ότι δεν ξεχνάμε!!!
Καλημέρα σε όλους!
Αχ Φιόρο του Λεβαντε τι ομορφα μυριζεις!
ReplyDeleteΦίλοι μου!
ReplyDeleteΜοσχοβολάτε..αλμύρα και διοσμαρίνι..πεύκο και κουκουναριά..πασπαλισμένοι με υάκυνθο..
Ναι, Κική μου!
έκλαψα..τα δένδρα δεν είναι δέντρα, η θάλασσα δεν είναι θάλασσα, το φεγγάρι μας δεν είναι το συνηθισμένο φεγγάρι{έχει και εδώ φεγγάρι}..όλα μαζί είναι η φωνή του "παππού" μου.."υπερήφανη παιδάκι μου εκεί στα ξένα..μη λυγίσεις..αλλά και της θάλασσας..μη κλαις θα σε νανουρίζω..
για όλα αυτά Σε ευχαριστώ!
Φίλε μου Παναγιώτη!
με ξέρεις "κβαντικά" ..γι αυτό μιλάς για πόνο..{έχεις δίκιο}αν όμως με ήξερες δεν θα μίλαγες..γι αυτό αποφεύγω και να σου γράψω..δίνεις πάντα μι άλλη διάσταση στα πράγματα..μου αρέσει και σε ευχαριστώ..
Αλίκη μου!
Είσαι και εσύ ένα φιόρο.
Διονύση μου!!
κατάλαβα..
Φιλιά σε όλους σας!
Πλήρης η ξενάγησις!
ReplyDeleteΣτο Πόρτο Ρώμα ήταν που πηγαίναμε κάθε βράδυ γιά ψαρόσουπα, το είχα ξεχάσει πώς το έλεγαν!
Π.Κ., αν με το να πονάμε, σημαίνει ότι δεν ξεχνάμε, τότε ας πονάμε λιγάκι! :-)
ReplyDeleteΑλίκη, μυρίζει Βασιλικό, μπουγαρίνι και γραντούκα (και άλλα άσχημα που δεν τα λέω :-))) )
Mareld, ευαίσθητες χορδές αγγίξαμε ..γενικώς...
Κωνσταντίνε είδες πράμα; Μαζεμένο!
το αισθησιακό κρεσέντο της τελευταίας μου θυμίζει μια λέξη που έχουν οι Γιαπωνέζοι για την ομορφιά που πληγώνει!
ReplyDeleteΣ΄ευχαριστώ!
πολύ όμορφες όλες,μα η πανσέληνος η καλύτερη!
ReplyDeleteΒλέποντας τόσο όμορφες φωτογραφίες, πως να μην ανυπομονούμε να καταφτάσει οσο το δυνατόν συντομότερα το καλοκαίρι;
ReplyDeleteΗλιογράφε, περιγραφικός και ρομαντικός όπως πάντα! Ευχαριστώ!
ReplyDeleteΚουκ, αδυναμίες...κοινές!
Δημήτρη, κι εσύ φανατικος του καλοκαιριού; Εγώ δαγκωτό! Και να φανταστείς ότι μονο οι 2 τελευταίες είναι καλοκαιρινές φωτό. Οι άλλες είναι πρόσφατες!
Πραγματικά υπέροχες !! :)))
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΟνειρομαγειρέματα, ποτέ μη πεις Ποτέ...
ReplyDeleteΜπράβο Κική μου! Και για τις πανέμορφες φωτογραφίες και για την συγκίνηση που μας έδωσες....
ReplyDeleteΤο ενδιαφέρον αρκεί πάντα..
Κική μου, πώς με καταλαβαίνεις! Και καλά να είσαι γλάστρα επειδή είσαι όμορφος/η. Εγώ μάλλον προς το τούβλο πάω...:-)))
ReplyDeleteΙφιγένεια, ευχαριστώ!
ReplyDeleteΞανθούλα, ευχαρίστησή μου!
Διονύση, πάντα με αυτοπεποίθηση... τστστσ!
Χρώματα κι αρώματα ανοιξιάτικα μέσα από τις εικόνες σου! Σ' ευχαριστώ πολύ!
ReplyDeleteΚι εγώ σ' ευχαριστώ Φοντάνα!
ReplyDelete