Προς Θεσσαλονίκη

Τετάρτη πρωί με μάτι μισόκλειστο μπήκαμε στο καράβι ώρα 5 το πρωί. Νύστααααα... Ήταν όμως ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε τη μέρα και λίγο χρόνο το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη.
Η μέρα και η διαδρομή είχε όλα τα καλά. Ξεκίνησε με μια ωραία αλλά συννεφιασμένη ανατολή που τη χάρηκα πάνω στο κατάστρωμα και στο λιμάνι της Κυλλήνης. Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή...Περάσαμε τη γέφυρα του Ρίου και μετά από αυτό ο καιρός άρχισε να αλλάζει. Συναντήσαμε ψιλόβροχο, βροχή, ομίχλη. Μόνο χιόνι δεν είδαμε. Είδαμε όμως καρπούζια και φράουλες σε όλο το δρόμο. Μια νταλίκα ειχε διπλώσει. Δεν ξέρουμε την τύχη του οδηγού. Ελπίζω ο άνθρωπος να μην έπαθε τίποτα. Τον Μπράλλο, τον περάσαμε όλο με βροχή και ομίχλη. Τόση πολλή, που δεν βλέπαμε στα 10 μέτρα κάποια στιγμή. Ευτυχώς, αυτό δεν κράτησε πολύ. Περνώντας από την Κατερίνη, δεν διακρίναμε σχεδόν καθόλου τον Όλυμπο από την πολλή συννεφιά και βροχή. Κρύο αρκετό είχε μέχρι να φτάσουμε επίσης. Γενικά το σκηνικό από Ιτέα και μετά, ήταν καθαρά χειμωνιάτικο.
Όταν όμως φτάσαμε στις 5 το απόγευμα, ο καιρός έφτιαξε. Η βροχή σταμάτησε, ήλιος λαμπρός βγήκε και το βράδυ κάναμε βόλτα στην παραλία μέχρι το Λευκό Πύργο. Αυτά τα ωραία (αν εξαιρέσουμε τη νταλίκα) έγιναν την πρώτη μέρα.
Συνεχίζεται...