Θεσσαλονίκη: επιστροφή

Ό,τι είδαμε, είδαμε λοιπόν από την όμορφη θεσσαλονίκη, και την τρίτη μέρα φύγαμε νωρίς το πρωί. Περάσαμε τον Αξιό ποταμό... και κάπου εκεί λίγο πριν φτάσουμε στην Κατερίνη άρχισε να φαίνεται ο Όλυμπος που δεν είδαμε λόγω βροχής στον ερχομό. Επιβλητικός και αγέρωχος. Ομολογώ ότι όση ώρα ήταν στο οπτικό μου πεδίο, δε μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Ανάμεικτα συναισθήματα υπήρχαν μέσα μου στη θέα του.
Πλησιάζαμε όλο και πιο πολύ μέχρι που φτάσαμε στο Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων που συνδέεται με το Δία. Οι αρχαίοι βασιλιάδες της Μακεδονίας είχαν διαλέξει το Δίον για θερινή τους κατοικία και δεν είχαν άδικο.

Ποτέ δεν είχα πάει στο Δίον (γενικά δεν έχω ταξιδέψει βόρεια παρά ελάχιστες φορές). Είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη που έχω δει. Πανύψηλα δέντρα, πουλιά, αρχαία, ο Όλυμπος μπροστά, τέρψη για τα μάτια και την ψυχή. Τράβηξα πολλές φωτό εκεί. Κάτι που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν ότι κάποιο από τα δέντρα που υπάρχουν εκεί, έβγαζε ένα λεπτό χνούδι, το οποίο αιωρείτο στην ατμόσφαιρα. Έμοιαζε σαν να χιόνιζε μέσα σε μια κατάφωτη και ηλιόλουστη μέρα. Μαγικό τοπίο!

Αχ...κόλλησα στο Δίον όπως κόλλησα όταν βρέθηκα εκεί...
Συνεχίζω...
Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας συνεχίσαμε το ταξίδι μας.
Επόμενη στάση ήταν στην Αγία Παρασκευή στα Τέμπη. Άλλο μαγευτικό τοπίο!!! Άλλο χνουδένιο χιόνι! Η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο! Πολλές φωτό κι εδώ επίσης...

Συνεχίζουμε γιατι έχουμε κι ένα καράβι να προλάβουμε.
Στάση στη Λαμία για φαγητό (εδώ δεν έχει φωτό).
Κοντά στο Γαλαξίδι ψήνουμε τον οδηγό να κάνουμε στάση εκεί για καφέ. Χαρά εγώ! Δεν είχα φωτό από το Γαλαξίδι (εκτός από μια). Η κάρτα εννοείται ότι έχει πια φουλάρει και ήδη θυσιάζω ένα βίντεο για να εξοικονομίσω χώρο. Το Δίον και το Γαλαξίδι ήταν εκτός προγράμματος, οπότε άρχισα τα τερτίπια για να κάνω χώρο για επιπλέον φωτό.

Ήπιαμε το καφεδάκι μας, έβγαλα μερικές φωτό, απέφυγα να αγοράσω τα υπέροχα γλυκά της Μίνας (αν βρεθείτε εκεί πάρτε οπωσδήποτε αμυγδαλωτό ή ό,τι σας αρέσει) και φύγαμε πάλι.

Στη διαδρομή παρακολουθήσαμε τη δύση από τα βρώμικα πια παράθυρα του λεωφορείου.

8.45 το βράδυ πια, φτάσαμε στην Κυλλήνη. Το περίεργο είναι ότι ήμουν πολύ λιγότερο κουρασμένη σε σχέση με το Ναύπλιο. Άλλες συνθήκες βέβαια σε κάθε ταξίδι.
Ένα υπέροχο σκηνικό απλωνόταν στα μάτια μας. Το τοπίο είχε βαφτεί στα χρώματα του δειλινού. Η νύχτα έπεφτε σιγά-σιγά, σβήνοντας το κόκκινο του ήλιου.

Ένα ωραίο τριήμερο είχε τελειώσει. Όμορφες αναμνήσεις κρατημένες στην καρδιά μας. Φωτογραφίες υπάρχουν φυσικά κι άλλες. Έβαλα μόνο ένα ποτ πουρί από όλα τα σημεία που περάσαμε αυτές τις τρεις μέρες...
Το ταξίδι θα συνεχιστεί....