Μπούκα-Ζάκυνθος

Αυτό το μέρος είναι συνδεμένο με τα παιδικά μου χρόνια. Από μικρή ερχόμουν στη Ζάκυνθο για διακοπές. Κάτι η καταγωγή της μάνας, κάτι η αγάπη του πατέρα για το νησί, ερχόμασταν κάθε χρόνο έστω για μία βδομάδα. Συνήθως για περισσότερο. Σ' αυτό το σπιτάκι στο βάθος μείναμε 2 χρονιές καλοκαίρι. Πρέπει να ήμουν 11-12 χρονών. Προσπάθησα να πλησιάσω κοντά αλλά ήταν αυτός ο βρωμόσκυλας (εεεε...αυτο το ευγενικό ζωάκι ήθελα να πω) που δε σταμάτησε να γαυγίζει όσο ήμουν εκεί μπροστά, άδετος και φοβήθηκα μη μου ορμήσει. Καλου κακού είχα και την πόρτα του αυτοκινήτου μισάνοιχτη :-)

Κάθε μεσημέρι τρώγαμε σ' αυτο το πέτρινο τραπέζι. Το σπίτι είχε μια μικρη κουζίνα και η μάνα μαγείρευε. Τι διακοπές άραγε ήταν γι' αυτή; Ήταν όμως καλές ακόμα και γι' αυτή, γιατί από κάτω ακριβώς ήταν η θάλασσα. Δύο φορές τη μέρα μπάνιο. Τι όμορφα χρόνια...

Σ' αυτό το ταβερνάκι τρώγαμε όταν δε μαγείρευε η μάνα, ή μαζευόμαστε όλα τα παιδιά που έμεναν εκεί κοντά και παίζαμε. Οι μεγάλοι έπαιζαν τάβλι και τα λέγανε.

Σ' αυτη την παραλία περνούσαμε ώρες ατέλειωτες. Βόλτες με μια μικρή βαρκούλα του θείου. Κουπί or not κουπί; Κουπί και άγιος ο Θεός. Ο μεγάλος αδερφός τράβαγε κουπί κι εμείς (εγώ και η μεγαλύτερη αδερφή), κυρίες, απολαμβάναμε. Φυσικά τραβούσαμε κι εμείς κουπί όταν χρειαζόταν ή όταν θέλαμε να αποδείξουμε ότι κι εμείς μπορούμε. Ειδικά εγώ, μέσα σ' όλα. Άλλωστε, με τον αδερφό μου πάντα ταιριάζαμε στις σκανταλιές και ήμουν πάντα συνεργός του.

Τότε, υπήρχαν μόνο 2-3 σπίτια ενοικιαζόμενα εκεί και κάποια που έμεναν μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής. Άχτιστο μεγάλο κομμάτι γης. Τώρα, μετά από τόσα χρονια, υπάρχουν πολλά ενοικιαζόμενα, πολλές όμορφες ιδιωτικές κατοικίες και ένα περιποιημένο μπαράκι εκεί. Το Abra Catabra. Με τα δεντράκια του, με το γκαζόν του, με όλα τα καλά. Χαίρομαι που είναι περιποιημένο και ταιριάζει με το περιβάλλον εκεί.

Στη θάλασσα που κάναμε μπάνιο, τώρα κάνουν μπάνιο οι ένοικοι μεγάλου ξενοδοχείου. Απορώ πώς γλύτωσε εκείνο το σπιτάκι και δεν έχει πουληθεί ακόμα. Μπροστά από το σπιτάκι, ολόκληρη ξενοδοχειακή μονάδα.

Το μπαράκι με θέα τη διπλανή παραλία και το λιμανάκι του Γάιδαρου.

Δεν είναι όμορφα; Ήθελα πολύ καιρό να φωτογραφίσω αυτό το μέρος. Να προλάβω να φωτογραφίσω το σπιτάκι που έμενα πριν προλάβει και εξαφανιστεί λόγω τουρισμού. Μια μέρα του Μαρτίου, ένα πρωί, πήρα τους δρόμους και τράβηξα κατά τις ανατολικές αυτές παραλίες.

Τράβηξα μερικές φωτό, μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα. Μια τελευταία, από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου...


Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια στα παιδιά που δίνουν εξετάσεις...