Εξερεύνηση, η συνέχεια

Η συνέχεια της ιστορίας μας δεν έχει τα αστειάκια της προηγούμενης, αλλά έχει ιστορικά στοιχεία και καλύτερες φωτό του μονοπατιού.

Είμαστε λοιπόν πια μπροστά στο μονοπάτι. Μπορεί ο φωτισμός να το αδικεί, ανεβαίνοντας όμως επάνω, η φυλλωσιά αρχίζει να κρύβει τον ήλιο που είναι κόντρα και επιτέλους βλέπουμε αυτό που πρέπει να δούμε, στη σωστή του διάσταση.
Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε το ζικ ζακ. Η Μαρία μου έχει πει ότι οι πέτρες κάτω, έχουν μπει με την τεχνοτροπία που έχει και ο δρόμος μπροστά από το κάστρο της Ζακύνθου. Είναι μπηγμένες στο χώμα. Στη Ζάκυνθο όμως, που η υγρασία καθημερινά ανεβαίνει πάνω από 60-70% και η βροχόπτωση είναι μεγάλη, δεν είναι εύκολο να μη δεις πράσινο και γρασίδι. Έτσι, ανάμεσα από τις πέτρες έχουν φυτρώσει πια χορτάρια και δε φαίνονται οι πέτρες παρά μόνο από πλάγια (που φαίνονται και οι ρίζες των φυτών)...


και σε ένα-δυο σημεία.
Φτάνουμε πια επάνω. Μπροστά μας είναι ένα σπίτι που δείχνει εγκαταλειμμένο και αριστερά ένα άλλο σπίτι που μοιάζει να μην είναι και τόσο εγκαταλειμμένο.
-Δε μου λες...Λες να μένει κανένας εδώ πανω;
-Είναι ανάγκη να το διαπιστώσουμε; Το είδαμε. Φτάνει. Πάμε τώρα πίσω.
Βγάζουμε φωτό και κατεβαίνουμε σιγά-σιγά.

-Ρε συ...σαν πολύ γρήγορα δεν τέλειωσε η εξερεύνηση; Πολύ γρήγορα το βρήκαμε...Τι εξερεύνηση ήταν αυτή που τέλειωσε σε μισή ώρα; Και τώρα; Τι κάνουμε;
-Πάμε στο χωριό για ρόδια;
-Και δεν πάμε;

Αφήσαμε το όμορφο και λουλουδιασμένο μέρος και κινήσαμε για άλλη βόλτα. Και μονοπάτι βρήκαμε και ρόδια φέραμε.
Το απόγευμα στέλνω φωτό στη Μαρία. Κλείνω, μεταφέροντας τις πληροφορίες που μου έστειλε για το μονοπάτι και το αρχοντικό στο οποίο ανήκε.

Σου αντιγράφω από το ΖΑΚΥΝΘΟΣ (πεντακόσια χρόνια ) ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ του Ντίνου Κονόμου (1979) σελίδα 13.
Το αρχοντικό-θρύλος "Πιριπιμπή" της οικογένειας Χρυσοπλεύρη στες Ποταμές, μέσα σε ένα τεράστιο περιβόλι με αρχιτεκτονημένες "αλέες", που δεν είχαν άκρη και τελειωμό στο παράξενο στρουφουλιδωτό σχήμα τους, είχε πάψει ουσιαστικά να υπάρχει από παλιότερους σεισμούς στις αρχές του εικοστού αιώνα......
Το αρχοντικό κτίσθηκε σε σχέδιο του Παριζιάνου Αρχιτέκτονα Ιωακείμ Bocher, πιθανού δημιουργού και των αρχοντικών Σολωμού και Σάρντζιντ, γύρω στα 1765.
Στο αρχοντικό αυτό φιλοξενήθηκε από την οικογένεια Χρυσοπλεύρη η βασίλισσα της Νεάπολης Καρολίνα (καλοκαίρι 1813) η οποία διατήρησε τις καλύτερες αναμνήσεις από την διαμονή της στο Ακρωτήρι.

Αφιερωμένο στη Μαρία.