Έχω την χαρά και την τιμή να είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας.
Παίρνω το θάρρος να σας γράψω ζητώντας τη βοήθειά σας για ένα θέμα, που μας καίει όλους πολύ, τις κρίσεις των διευθυντών.
Στο καταταλαιπωρημένο σχολείο μας που υπέφερε από δεινά τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία είχαμε την τύχη, μετά τις κρίσεις του 2007, να έρθει μια Διευθύντρια, η κυρία Μαρία Χατζηιωάννου, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Από αχούρι, με μορφή εγκαταλελειμμένου, ξεχαρβαλωμένου αναμορφωτηρίου να το μετατρέψει σε σχολείο- αγκαλιά για όλα τα παιδιά.
Το σχολείο μας δεν είχε τίποτα σωστό. Ηταν όλα ξεχαρβαλωμένα, δεν παρείχε ούτε τα στοιχειώδη και επιπλέον λειτουργούσε και υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας και χαφιεδισμού. Τα παιδιά έκαναν συνεχώς καταλήψεις διεκδικώντας τα αυτονόητα. Μέχρι και το βάψιμο των αιθουσών το κάναμε οι γονείς κάποιες Κυριακές.
Και ήρθε αυτή η γυναίκα και έβαλε τάξη σε όλα, μα κυρίως έβαλε αγάπη.
Και το σχολείο μας έγινε αυτό, που έπρεπε να είναι τα σχολεία όλου του κόσμου.
Μια κυψέλη δημιουργίας και αγάπης.
Τέρμα τα προβλήματα, τέρμα η παραβατικότητα, τέρμα οι καταλήψεις.
Τα παιδιά ξεκίνησαν δράσεις και προγράμματα, που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Τα παιδιά αγάπησαν αυτήν, αγάπησαν τα μαθήματα, αγάπησαν το σχολείο τους σαν το σπίτι τους.
Το φροντίζουν. Το προσέχουν.
Και τώρα έρχεται το Α' ΠΥΣΔΕ, μ΄αυτήν την παράνομη, όπως διαβάζω, διαδικασία και τα ακυρώνει όλα.
Θέλει να μας πάρει την Διευθύντρια, παρόλο που η ίδια δήλωσε ότι δεν θέλει να μετακινηθεί, άλλωστε σε λίγο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν θέλει.
Και ερωτώ, μήπως τηρώντας τους τύπους χάνουμε την ουσία;
Ποιός ο ρόλος του εκπαιδευτικού;
Ποιός ο ρόλος του σχολείου;
Ποιός ο ρόλος όλων αυτών, που διορίζονται ή εκλέγονται για να καλύψουν θέσεις καίριες, όπως αυτές των ΠΥΣΔΕ;
Πώς τιμάται ένας επιτυχημένος Διευθυντής; Με το να τον αλλάζετε πόστο παρά τη θέλησή του;
Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την Διευθύντρια του ΠΥΣΔΕ και τηλεφωνικά, να της εκφράσω την αγωνία μας και την επιθυμία μας, όμως αν και κατανοώ την έντασή της και τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν, δεν μπορώ να κατανοήσω την αντίληψή της, πως "οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο για τα παιδιά τους και ουδείς αναντικατάστατος"!!!!
Πώς μπορεί κάποιος που ασχολείται με την εκπαίδευση, να γελοιοποιεί την αγωνία ενός γονιού, εκλεγμένου στη θέση του Προέδρου του ΔΣ του Συλλόγου μας κλείνοντάς του το τηλέφωνο;
Ουδείς αναντικατάστατος, μου είπε! Μα, είμαστε όλοι ίδιοι; Δεν υπάρχουν καλοί, καλύτεροι και χειρότεροι;
Η ίδια η διαδικασία των κρίσεων δεν το αποδεικνύει αυτό;
Και αν εμείς οι γονείς δεν έχουμε λόγο για το καλό των παιδιών μας, τότε ποιός έχει;
Το άρθρο 3 της χάρτας για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των γονέων της ευρωπαϊκής κοινότητας, ορίζει πως:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥΣ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΤΑΙΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ."
Και το άρθρο 8:
"ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΉ ΤΟΥΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΑΤΑΙ ΕΝΕΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ."
Και ναι, η Διευθύντριά μας είναι αναντικατάστατη!!!
Μα και όλα τα σχολεία θα αναστατωθούν με τις μετακινήσεις στη μέση της χρονιάς. Από τη μια η γρίπη, από την άλλη οι καταλήψεις, τώρα συμβαίνει και αυτό, τί θα πάρουν τα παιδιά από τη φετινή χρονιά; Γιατί δεν έγιναν οι κρίσεις το καλοκαίρι, που μας πέρασε ή γιατί δεν γίνονται το καλοκαίρι που θα έρθει;
Γιατί δεν ζητάτε εκ νέου δηλώσεις προτίμησης σχολείων;
Οι προτιμήσεις των υποψηφίων είναι φυσικό να έχουν αλλάξει σε αυτά τα δυο χρόνια. Γιατί έγινε καταμέτρηση μορίων χωρίς δηλώσεις; Και οι συνεντεύξεις τι νόημα είχαν;
Σας παρακαλώ λοιπόν θερμά, βοηθήστε μας να κρατήσουμε τη Διευθύντριά μας!
Μην αφήσετε να αναστατωθούν τόσα σχολειά στο μέσον της χρονιάς!
Αφουγκραστείτε τις αγωνίες των γονιών!
Τις επιθυμίες των παιδιών!
Αυτά είναι το μέλλον της Ελλάδας.
Πάρτε τα στα σοβαρά!
Ας μην χάνουμε την ουσία και ας δούμε το θέμα προς όφελος των παιδιών μας.
Με εκτίμηση
Η Πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Kηδεμόνων του 3ου Γυμν. Ν. Φιλαδέλφειας
Η Αλεξάνδρα από τη Σαντορίνη είναι εδώ από χτες και θα γυρνοβολάμε στο νησί. Ελπίζω να δω όμορφες και παρόμοιες εικόνες, να τις καταγράψω και να τις μοιραστούμε μαζί το 2010 πια.
Στην πλατεία στήθηκε και ένα καρουζέλ. Ποιο παιδάκι μπορεί να αντισταθεί στο καρουζέλ; Στην άλλη πλατεία πάλι, στη πλατεία Σολωμού, μέρες τώρα στηνόταν παγοδρόμιο, τραμπολίνο και άλλα παιχνίδια. Από μικρό παιδί, ήθελα να κάνω πατινάζ σε πάγο. Ήταν το όνειρό μου. Δεν το πραγματοποίησα ποτέ και μάλλον ούτε τώρα θα το πραγματοποιήσω. Κοιτάζω λοιπόν όλα αυτά τα παιχνίδια που έχουν στηθεί και αναλογίζομαι: Πόσα χρήματα πρέπει να έχει στη τσέπη του αυτός ο έρμος ο γονιός για να κάνει το παιδάκι του μια βόλτα μέχρι την πλατεία; Και πόσες φορές θα το πάει βόλτα στην πλατεία; Πώς θα αντισταθεί στη γκρίνια και στο κλάμα του, όταν θα χτυπιέται το πιτσιρίκι γιατί θα θέλει κι άλλο; 2 ευρώ το καρουζέλ, 1 ευρώ να ανέβει πάνω σε κάτι ζωάκια, κι άλλα ευρώ για να ανέβει στο τραμπολίνο ή για να κάνει πατινάζ. Αλήθεια, αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων; Και ερωτώ η αδαής: αφού αποφάσιαν να φέρουν όλα αυτά για τον κόσμο (με το αζημίωτο φυσικά) γιατί δεν έβαζαν μια υψηλή τιμή έστω στο πατινάζ και να άφηναν τα υπόλοιπα δωρεάν για τα παιδάκια; Να σας πω την αλήθεια, στενοχωρήθηκα που τα είδα όλα αυτά. Ρώτησα έναν συνάδελφο που ήταν εκεί με τα παιδιά του (σε ηλικίες δημοτικού) και είχαν παραμείνει ένα δύωρο περίπου και στις δύο πλατείες: πόσα έχεις χαλάσει ως τώρα; Η απάντηση: σήμερα τη βγάλαμε φτηνά. Κάτω από 20 ευρώ.... Ειλικρινά, λυπάμαι όλους αυτούς τους γονείς που έχουν μικρά παιδιά και θα παραμείνουν 2 βδομάδες στη Ζάκυνθο. Δεν λέω. Καλά είναι όλα αυτά, ειδικά το πατινάζ που δεν έχουν ξαναδεί τα παιδάκια. Αλλά γιατί ρε παιδί μου θα πρέπει να συνδέονται όλα με το πόσα θα βγάλει ο ένας και πόσα θα ξοδέψει ο άλλος; Γιατί; Τώρα, ας σταματήσω τη γκρίνια κι ας λυπηθώ πρώτα τον εαυτό μου, που η σχεδόν 18χρονη κόρη μου ετοιμάζεται να πάει για πατινάζ κι εγώ ανησυχώ μη μου έρθει με κανένα κάταγμα.... Αυτό, ειναι μια άλλη παράμετρος, δεν νομίζετε;
Απόφοιτες της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και οι τρεις, ζουν και εργάζονται στη Ζάκυνθο, στη Β/θμια Εκπαίδευση και στο ΤΕΙ Ζακύνθου και συμβάλλουν στην πολιτιστική ζωή του τόπου με το δημιουργικό τους έργο.
Ουζερί στα Υστέρνια
Πάνορμος
Παναγία Τήνου
