Παλιά και νέα στον Αγαλά!

Ανεμόμυλος στον Αγαλά

Η πλατεία με τους Ανεμόμυλους, ή το πλάτωμα με τους Ανεμόμυλους, ή κάτι τέτοιο έγραφε η πινακίδα, κι εμείς πήραμε το μονοπάτι για να δούμε τι θα δούμε εκεί. Ανεμόμυλους πολλούς δεν είδαμε, αλλά είδαμε δύο. Έναν παλιό (τον παρακάτω) και έναν που φαινόταν πιο πρόσφατος, ανακαινισμένος ή φτιαγμένος εξαρχής, ο οποίος είχε ενσωματωθεί σε ιδιωτική κατοικία.

Μέσα, ο κακός χαμός. Δεν ήταν για να μπεις...

Έξω, πολλά μανιτάρια...

Κι ένα φιλιατρό, που είχε χρησιμοποιηθεί ως βάση για μπάρμπεκιου! Τι φαντασία που έχει ο έλληνας τρομάρα του!

Μπορεί μέσα να μην μπορούσες να μπεις στον Ανεμόμυλο, αλλά μπορούσες να θαυμάσεις την εσωτερική σκάλα και "αρχιτεκτονική"!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Σπηλιά Δαμιανού. Η θέα από μέσα!

Η σπηλιά του Δαμιανού-Αγαλάς

Πόσο πιθανό είναι να μένεις σε ένα νησί 24 χρόνια και να μην έχεις πάει σε κάποια (ελάχιστα) μέρη του; Κι όμως υπάρχει και μια τέτοια μικρή πιθανότητα.

Ο Αγαλάς, είναι ένα μικρό γραφικό, ορεινό χωριό, που βρίσκεται στα δυτικά της Ζακύνθου και που όλως τυχαίως, δεν είχα επισκεφτεί ποτέ, μέχρι πριν λίγες μέρες! Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, δεν έτυχε! Δεν είχα κάποιο λόγο ως τώρα για να πάω εκεί, δεν έτυχε... Παρόλα αυτά, το είχα βάλει στο μάτι εδώ και κανα δυο χρόνια, όταν διάβασα ότι εκεί υπάρχει μια σπηλιά. Ουπς! Λάθος! Είναι ήδη 3-4 χρόνια και ουχί δύο!

Αν θυμάστε, τότε προσπαθούσα να βρω μια σπηλιά στο Γύρι. Άκαρπη προσπάθεια. Αν δεν έχετε διαβάσει τις περιπέτειές μου εκεί, αξίζει να το κάνετε! Από τότε την είχα βάλει στο μάτι τη σημερινή για την οποία σας λέω.

Χρειάστηκαν βέβαια 3-4 χρόνια για να φτάσει η άγια ώρα να πάω. Εν ολίγοις, πριν 10 μέρες περίπου, πήγα στον Αγαλά με μια φίλη μου. Πάλι πινακίδες, πάλι ψάξιμο για σπηλιά. Όμως, αυτή τη φορά βρήκαμε τη σπηλιά και μάλιστα πολύ εύκολα. Οι άνθρωποι πρώτον έχουν πινακίδες, δεύτερον έχουν σπηλιά σε νορμάλ μέρος! χαχα!

Αφού παρκάρεις σε ένα πλατωματάκι που το έχουν περιποιημένο και κατάλληλο για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού (ταβερνίτσα, καφέ, σκιά, θέα),

 
 περπατάς σε κατηφορικό χωματόδρομο για λίγο.

Δεν πρέπει να περπατήσαμε πάνω από 5-10 λεπτά. Ίσως λέω και πολλά 10... Και φτάνεις στη σπηλιά, αφού πρώτα συναντήσεις μια μικρή σπηλίτσα, ενώ μπροστά σου βλέπεις τη θάλασσα που βρίσκεται δυτικά από τη Ζάκυνθο.

 
 

Η σπηλιά είναι δίπατη και αυτό είναι το εντυπωσιακό της. Είχα διαβάσει ότι έχει 2 εισόδους.
 

Δεν ξέρω αν εννοούν ότι είναι δίπατη ή αν όντως μπορείς να μπεις και από άλλο σημείο. Εγώ δεν είδα να μπορούμε. Βέβαια, κάτω όλα ήταν βρεγμένα και γλυστερά και παρόλο που κάναμε μια προσπάθεια να δούμε αν μπορούμε να ανεβούμε στην επάνω σπηλιά, εγκαταλείψαμε σύντομα.

Η σπηλιά είναι εντυπωσιακή λόγω του δίπατου και είναι όμορφη, τόσο μέσα, όσο και η θέα από μέσα προς τα έξω! Σας αφήνω να την απολαύσετε και θα συνεχίσω σε επόμενο ποστ.