Τις τελευταίες μέρες, καθώς γυρίζω από τα πήγαινε-έλα μου στη χώρα, ο ήλιος δύει από την πλευρά του κάμπου...
και τυχαίνει τελευταία, καθώς απλώνει το κόκκινο χρώμα του πάνω στην πλάση,
...να βάφει χρυσοκόκκινο το λαδί γκράφιτι, πάνω στον άχαρο τσιμεντένιο τοίχο,
μετατρέποντάς το, σε ένα λαμπερό έργο τέχνης!
Απίθανες φωτογραφίες Κική.
ReplyDeleteΟύτε ζωγραφιστό νάτανε.
Καλή σου μέρα.
Κωστής
Κική θα μας τρελάνεις!
ReplyDeleteΑντε και στην έκθεση φωτογραφίας με το καλό!!!
Καλημέρα και φιλιά!!!
Που τα βρίσκεις ήθελα να ήξερα! Και πως τα βλέπεις δηλαδή:))
ReplyDeleteΕκπληκτικό!!!!!
ReplyDeleteΚαλησπέρα Κική:-)
υπεροχο!!!φανταστικο! συχαρητηρια....για την εκπληκτικη σου...ματια!!!!!ο καλιτεχνης.....αντιλαμβανεται τα παντα......μπραβο!!!!!!
ReplyDeleteDeli,εκπληκτικές οι φωτογραφίες!
ReplyDeleteΠάντα στοχεύεις διάνα!
Τι χρώμα υπέροχο!
Φιλιά!
Δε σου ξεφεύγει τίποτα Κική!!
ReplyDeleteΜα πως μπορείς άλλωστε να πάρεις το βλέμμα απ' αυτή την ομορφιά!!
Μπράβο σου κοπέλα μου
Φιλιά
Καλό Σαββατοκύριακο
Τι θαυμάσιες φωτό Κική μου!!!!
ReplyDeleteΤόσες φορές περνάω από εκεί και μονο την ασχήμια βλέπω.
Αρα εχουν δίκιο που λένε
ουδέν κακόν αμιγές καλού
φιλιά
Αυτός ο τοίχος ...εδώ μου κάθεται (στο λαιμό δείχνω). Ο τοίχος του αίσχους Νο2. Πώς μπορείς και τον ανικρύζεις κάθε μέρα, μετά απο κείνο τον όχτο που γέμιζε κυκλάμινα;
ReplyDeleteΑλλά χαλάλι του, που έγινε αιτία να Κάνεις μαθήματα ζωγραφικής μέσα απο την φωτογραφία.
Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΗ ΛΗΨΗ
Κωστή γύρισες; Καλώς τον!
ReplyDeleteΓιαγιά Αντιγόνη, στην έκθεση δεν παίρνω μέρος εγώ. Φιλαράκια παίρνουν! Ευχαριστώ!
Big mama, όταν αρχίζεις να φωτογραφίζεις μετα μανίας, όλα τα βλέπεις κάτω από διαφορετικό μάτι. Εξεταστικά.
Μάργκο, ευχαριστω!
Ίριδα, ευχαριστώ πολύ!
Γιώργο, μα είναι προκλητικά εντυπωσιακό το απόγευμα, πάνω σε αυτό το τσιμεντένιο χάλι! Ευχαριστώ! Επίσης!
Μαρία, πέρνα βραδάκι κατά τη δύση, πηγαίνοντας προς το σπίτι σου και παρατήρησέ το...
Χαρά, εμένα όλοι αυτοί οι τοίχοι οι τόσο τσιμεντένιοι, μου τη δίνουν. Μπροστά στην πέτρα ή στον όχτο, είναι χάλια. Αλλά και το χάλια, καμιά φορά παράγει ομορφιά όπως βλέπεις...Ευχαριστώ! Σμακ!
Ελένη (σε ξέχασα) ευχαριστώ! :-)))
ReplyDeleteΑρχικά προς ενημέρωση σας εγώ είμαι ο δημιουργός αυτού του οποίου βλέπετε στις παραπάνω φωτογραφίες....
ReplyDeleteκαι ύστερα να ενημερώσω πως αυτό το graffiti είναι φτιαγμένο από τους ιδιοκτήτες του olea bungalows (http://www.oleabungalows.gr/)
και αυτούς να ευχαριστήσετε αφού αυτοί ανέλαβαν την πληρωμή μου και τα χρήματα για τις μπογιές......
Κι ένα ευχαριστώ στη Κική για τις απίθανες φωτογραφίες που τράβηξε...
ReplyDeleteΒρε καλώς τον Αλέξη! Το ότι θα έπεφτε ο καλλιτέχνης πάνω στην ανάρτησή μου, δεν το περίμενα. Κάποια στιγμή σε έβλεπα πέρυσι να φτιάχνεις το γκράφιτι (το οποίο διορθώνω είναι καφέ και όχι λαδί όπως έλεγα. Λαδί είναι το άλλο γκράφιτι παραδίπλα). Τα μπανγκαλόους δεν τα ανέφερα για ευνόητους λόγους. Πώς όμως έπεσες πάνω στο ποστ; Περιέργεια έχω!
ReplyDeleteκάποιος γείτονας έστειλε το link με email στον ιδιοκτήτη για την ανάρτηση αυτή και ο ιδιοκτήτης με ειδοποίησε για αυτό.....
ReplyDeleteκαι πρέπει να ομολογήσω πως με χαροποίησε πολύ και το γεγονός αλλά περισσότερο η απίστευτες φωτογραφίες που είδα.....
Για φαντάσου...
ReplyDeleteΧαίρομαι που σου άρεσαν...:-)
επειδή είπες ότι με είχες δει... μου είχες μιλήσει κι όλας?
ReplyDeleteΌχι. Θυμάμαι ότι περνώντας μια μέρα, είδα έναν να βάφει...Μετά, ειδα το αποτέλεσμα...Δεν είμαι καν απόλυτα σίγουρη ότι ήσουν εσύ. Πόσο χρονών είσαι αν επιτρέπεται;
ReplyDelete16 και κάτι μου λέει ότι πρέπει να αρχίσω να μιλάω στον πληθυντικό...
ReplyDeleteΤότε εσύ ήσουν (αν και δεν θυμάμαι να είδα το πρόσωπό σου).
ReplyDeleteΞέχνα τον πληθυντικό εδώ μέσα...Η ευγένεια δεν δηλώνεται απαραίτητα με τον πληθυντικό... :-)
Σωστό κι αυτό...
ReplyDeleteΘα μίλαγα από την αρχή στο πληθυντικό άλλα από το ίντερνετ ομολογώ πώς δεν μου βγαίνει....
περίπου τι ώρα γίνετε έτσι γιατί τώρα σε λίγο καιρό θα ανεβώ στη Ζάκυνθο και θέλω να το δω έτσι όπως δηποτε....
Έτσι...
ReplyDeleteΚοίταξα την ωρα που τις τράβηξα και ήταν 8.45. Μπορεί να διαφοροποιηθεί λίγο μέχρι να έρθεις, αλλά έτσι κι αλλιώς, κρατάει αρκετά. Ερχόμενος από τη χώρα προς το Ακρωτήρι. Πού ξέρεις; Μπορεί να σε πετυχω να το χαζεύεις και να σε φωτογραφίσω :-DDD
Δίχως παρεξήγηση πάντα και αν επιτρέπεται πόσο χρονών είσαι?
ReplyDeleteΟυπς! Τι ερώτηση κι αυτή! 43 Αλέξη μου...:-)
ReplyDeleteΤέλος πάντων αν με δείτε πείτε μου ένα γεια.....
ReplyDeleteκι ας ελπίσουμε ότι θα βάψω κι άλλο τοίχο.....
Αν σε δω, θα σου μιλήσω σίγουρα! Και εσύ στον ενικό ;-)
ReplyDeleteΚαι ελπίζω να βάψεις κι άλλον τοίχο, γιατί αυτοί οι τσιμεντένιοι δεν μου αρέσουν καθόλου. Btw, η γειτονιά γέμισε τσιμεντένιους τοίχους...Θα τους δεις.
εγώ δέχομαι να τους βάψω και όλους αυτοί ου τους έφτιαξαν
ReplyDelete(οι περισσότεροι δηλαδή) δεν θέλουν.....ΔΥΣΤΗΧΩΣ
:-)))
ReplyDeleteΤα γκράφιτι μπορεί να γίνουν έργα τέχνης αν είναι καλός ο καλλιτεχνης.
ε εντάξει δεν μπορώ να πω ότι είμαι καλός... αλλά τουλάχιστον προσπαθώ και προς το παρών αυτό μετράει αρκετά (για μένα τουλάχιστον)...... :D
ReplyDeleteΔεν είσαι κακός από αυτό που έχω δει και αν σου αρέσει, να είσαι σίγουρος ότι θα γίνεις καλύτερος.
ReplyDeleteΤέλος πάντων με τον καιρό θα δούμε...
ReplyDeleteεσείς είστε μόνιμη κάτοικος της Ζακύνθου?
Ναι. Και για να μην κουράζω όσους διαβάζουν τα σχόλια, σου απάντησα με μειλ :-)
ReplyDeleteΩραίο!
ReplyDeleteΕγώ όταν πέφτω πάνω σε τέτοιες εικόνες, γιατί δεν έχω ποτέ την μηχανή μου μαζί, γαμώτο;!
καλημέρες
Τι γίνεται εδώ;!
ReplyDelete( Αλλά να συναντήσουμε και τον Αλέξη, ε, δεν το περιμέναμε! Γεια σου, Αλέξη! 1,2,3, πολλά γκράφιτι! Μέχρι κι ο ήλιος συμμαχεί μαζί σου!!)
Μπράβο, Κική. Ωραιότατες. Ακόμα και τον ήλιο ελαιοχρωματιστή μάς τον απέδειξες. ( Χαρά που θα κάνει το γκράφιτι κάθε απόγεμα, ε;)
Φιλιά.
Γενικά είμαι εναντίον του γκράφιτι, αλλά οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι πραγματικά πολύ ωραίες :-)
ReplyDeleteΜετεωρίτης, ειναι απλό! Για να έχω την αποκλειστικότητα! :-DDD
ReplyDeleteΔιονύση, πανηγύρι σου λέω κάθε απόγευμα!
Σοφία, όταν γίνονται ανεξέλενγκτα, δεν είναι ωραία. Μερικά όμως, είναι σκέτα έργα τέχνης...