Monday, December 31, 2007

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Αφήνοντας πίσω μια καλή και ταξιδιάρικη χρονιά για μένα, εύχομαι σε όλους Καλή Χρονιά. Πάνω απ' όλα να έχουμε την υγειά μας, γιατι αν δεν έχουμε αυτή, όλα τα άλλα είναι περιττά.

Εύχομαι να έχουμε όλοι υγεία και ευτυχία αλλά και ταξιδάκια που σε όλους αρέσουν, ευκαιρίες για εικόνες και φωτογραφίσεις, ιδέες για μαγειρικές, για μπλογκοσυναντήσεις, για νέες φιλίες -έστω διαδυκτιακές- και πολλά-πολλά άλλα καλά.

Χαίρομαι που σ' αυτό το χρονο που πέρασε γνώρισα πολλούς μέσα από αυτό το μπλογκ, πολλά αξιόλογα άτομα. Άλλους από κοντά, άλλους μέσω mails, άλλους μόνο μέσα από τα σχόλια.
Δεν πιστεύω ότι το ίντερνετ και το κομπιούτερ αποξενώνουν τον άνθρωπο οταν χρησιμοποιούνται σοφά. Ίσα-ίσα. Απόδειξη, όλοι εμείς που γνωριστήκαμε ακόμα και από κοντά.
Εύχομαι λοιπόν χρόνια πολλά σε όλους εμάς και καλή χρονιά στις φίλες μου τις μη διαδυκτιακές, στην Ασπασία, την Τασία, την Ολυμπία (στο σπίτι της οποίας τραβήχτηκαν και οι γεμάτες θαλπωρή φωτό που βλέπετε), στη Σοφία που είναι στη Βοστώνη και θα πάω το καλοκαίρι, στη Νέλλη, στη Τζέλλα και την Άννα, αλλά και σε όλους τους διαδυκτιακούς μου φίλους (μπλόγκερς και μη) που επισκέπτομαι και με επισκέπτονται. Δε θα σας αναφέρω γιατί είσαστε πολλοί πια και θα ξεχάσω κάποιον.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Sunday, December 30, 2007

The Mall-Athens

Σήμερα το πρόγραμμα είχε βόλτα στο Mall. Δεν είχα ξαναπάει. Εντυπωσιάστηκα από το μέγεθος και το πλήθος των καταστημάτων αλλά πιο πολύ από τη Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Ούτως ή άλλως δεν πήγα για να ψωνίσω, όσο για να χαζέψω με μια φίλη μου και το γιό μου. Γινόταν ο χαμός βέβαια από κόσμο και όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και χειρότερα. Μέσα στα πολλά που μπορούσε κανείς να δει εκεί, γίνονταν και διάφορα events για παιδάκια λόγω των ημερών. Από μαγειρική με τη βοήθεια της Κνορ και παραμύθια από τη γιαγιά, μέχρι γράμμα στον Άη Βασίλη με τη συμβολή των ΕΛΤΑ.



Thursday, December 27, 2007

Καλάβρυτα

Σήμερα κάναμε μια εκδρομούλα στα Καλάβρυτα και στο χιονοδρομικό. Πιο πολύ κόσμο δε νομίζω ότι έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Πέρυσι είχε λιγότερο κόσμο, λιγότερο χιόνι και μικρότερη θερμοκρασία. Φέτος, ο κόσμος ήταν τετραπλάσιος, δεν έκανε τόσο κρύο (6 στο χιονοδρομικό) και είχε πάρα πολύ χιόνι. Ο κόσμος ήταν τόσος πολύς, που μέσα στα Καλάβρυτα στάθηκε αδύνατον να φάμε. Φάγαμε πολύ πιο κάτω, μια χαρά όμως. Ψωνίσαμε μέλι, τραχανά (μπλιαχ), ροδοζάχαρη (γλυκό τριαντάφυλλο) και τυρί ντόπιο.Στο χιονοδρομικό περιμέναμε μισή ώρα στην ουρά για να πιούμε ένα καπουτσίνο, που θα μας ερχόταν πιο φτηνός αν τον φέρναμε από τη Βραζιλία μόνοι μας. Παρόλα αυτά και παρόλη την πολυκοσμία, περάσαμε πολύ όμορφα. Κάναμε μια βόλτα και στο Βραχνί, ένα χωριό πριν τα Καλάβρυτα, αλλά γι' αυτό θα σας πω άλλη φορά...

Wednesday, December 26, 2007

Χριστούγεννα στην Πάτρα

Χτες, ήταν μια μέρα που πέρασε εντελώς οικογενειακά. Άλλωστε τα Χριστούγεννα έτσι πρέπει να είναι. Κοντά σε δικούς μας ανθρώπους. Το μεσημέρι φάγαμε όλοι μαζί διάφορα καλούδια και η μέρα πέρασε χουχουλιάζοντας στο σπίτι.
Οι 3 πρώτες φωτό είναι από το Βέσο Μάρε, ένα πολυχώρο με σινεμά, μαγαζιά, καφέ και διάφορα άλλα, στέκι νέων αλλά και οικογενειών λόγω των Ster cinemas.
Η τελευταία φωτό είναι από την επιβλητική εκκλησία του πολιούχου της πόλης Αγίου Ανδρέα.




Monday, December 24, 2007

Ευχή...

Απόψε το βράδυ, τα μεσάνυχτα ακριβώς, κάνε μια ευχή. Λένε πως πιάνει...


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Πάτρα

Αφού τακτοποιηθούμε στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε αν είναι καθημερινή, είναι μια βόλτα στο κέντρο. Παρκάρουμε στην παλιά πόλη και περπατάμε κατεβαίνοντας από τα σκαλάκια της Γεροκωστοπούλου, στέκι της νεολαίας και όχι μόνο, ειδικά την περίοδο της Αποκριάς.Το πρόγραμμα συνήθως έχει χαζολόγημα στα μαγαζιά (χωρίς απαραίτητα να ψωνίσουμε), καφεδάκι στον πεζόδρομο της Ραδινού (αν δεν έχετε πιεί φρέντο στο Ναβόνα, τότε δεν έχετε πιεί φρέντο πουθενά) και τέτοια απλά πράγματα. Τέλος, πάντα ψωνίζω πράγματα που δε βρίσκω στη Ζάκυνθο ή που είναι τόσο ακριβά στη Ζάκυνθο, ώστε συμφέρει να έρθεις μέχρι την Πάτρα να τα πάρεις. Η Ζάκυνθος είναι πολύ ακριβή - αν δεν το ξέρετε- (όπως όλα τα τουριστικά νησιά). Ακρίβεια στα πάντα. Από τα νοίκια μέχρι το μανάβη-χρυσορυχείο. Φαίνεται ότι οι καταστηματάρχες στη Ζάκυνθο δεν έχουν καταλάβει ή δεν έχουν πάει ποτέ Σάββατο πρωί στο λιμάνι την ώρα που φεύγει το καράβι για να δουν πόσοι κάτοικοι φεύγουν και γυρίζουν το απόγευμα, έχοντας κάνει τη βόλτα τους και τα ψώνια τους πάμφθηνα στην Πάτρα. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί επιμένουν σε τόση μεγάλη ακρίβεια σε όλα τα είδη. Η Πάτρα είναι μια από τις πιο φτηνές πόλεις στην Ελλάδα (δεν το λέω εγώ, έρευνες το λένε).

Αυτές τις μέρες η Πάτρα είναι στολισμένη γιορτινά. Στην πλατεία Γεωργίου, έχει στηθεί μια πολύ όμορφη φάτνη και τα παρτέρια ολόγυρα είναι γεμάτα με κόκκινα κυκλάμινα και αλεξανδρινά.

Μουσική ακούγεται σε όλους τους δρόμους. Κόσμος πάει κι έρχεται για να αγοράσει δώρα ή άλλα πράγματα, μια και οπως και να το κάνουμε, μια καταναλωτική μανία μας πιάνει στις γιορτές. Φέτος έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δε θα μπω σ' αυτό το τριπάκι "ειναι γιορτές και αγοράζω ό,τι κινείται". Όχι. Αν χρειάζομαι κάτι (που δε χρειάζομαι) οι εκπτώσεις δεν αργούν να έρθουν. Μάλλον δε θα υποκύψω, θα δούμε...

Να κι ένας παπαγαλάκος κούκλος έξω από ένα pet shop. Καθόμουνα και χάζευα πόση ώρα τα ζωάκια. Από τη μία τα λυπόμουνα μέσα στα κλουβιά, από την άλλη ήθελα να τα πάρω όλα αγκαλίτσα. Γατούλια, σκυλάκια, κουνελάκια...Όλα πανέμορφα...Η ανταπόκριση θα συνεχιστεί...

Sunday, December 23, 2007

Πάτρα

Πάτρα λοιπόν από σήμερα, με μια dial up σύνδεση (ηλιογράφε σε νιώθω) που δε με αφήνει κάποιες φορές ούτε τα mails μου να δω, ούτε σελίδες να ανοίξω, ούτε σχόλια. Δυσκολεύομαι πολύ να δω μπλογκς και να σχολιάσω σε άλλους. Τι να κάνουμε...Υπομονή!

Φωτό από την περιμετρική της Πάτρας όπως την είδα μέσα από το λεωφορείο τον περασμένο μήνα. Ελπίζω να τραβήξω πολλές φωτογραφίες αυτή τη φορά εδώ.

Saturday, December 22, 2007

Ημίγυμνα

Ημίγυμνα στέκουν τα κλαδιά των δέντρων μπροστά μου. Κάθε απαλό φύσημα του ανέμου τα ξεγυμνώνει και πιο πολύ. Δε γέρνουν, μα σαν να ντρέπονται που ξεγυμνώνονται. Οι λεύκες, λυγερές σεμνότυφες κόρες ξεδιπλώνουν ένα ένα τα φύλλα της καρδιάς τους. Είμαστε στη μέση του χειμώνα. Δε θα αργήσει όμως η άνοιξη να φανεί. Και τότε, πράσινα φρέσκα φυλλαράκια θα γεννηθούν πάνω στα ολόγυμνα κλαδιά. Υπομονή και προσμονή. Αυτό χρειάζεται για να κάνει τον κύκλο της η ζωή...



Από σήμερα το βράδυ πρώτα ο Θεός, θα τα λέμε από την Πάτρα με dial up συνδέσεις (Θεέ μου, δώσε μου υπομονή...)
Καλό σαββατοκύριακο!

Thursday, December 20, 2007

Δυο όψεις

Σήμερα έλεγα να βάλω φωτό από εξωτερικό ή από Αθήνα. Όχι πάλι Ζάκυνθο. Όμως κάτι με έκανε να βάλω τις φωτό που τράβηξα χτες το απόγευμα.
Φεύγοντας από το σπίτι, είχε έναν όμορφο ήλιο που έδυε πίσω από τα βουνά. Μετά από τόσες μέρες βροχής, επιτέλους είχαμε δει ήλιο σήμερα. Σταμάτησα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και βγήκα έξω να τον φωτογραφίσω. Η άτιμη η μηχανή με πρόδωσε. Από τη Δευτέρα μου έβγαζε μήνυμα οτι η μπαταρία τελειώνει κι εγώ το αγνοούσα. Στο πρώτο ζουμ που έκανα για να φέρω τον ήλιο πιο κοντά μου, έκλεισε.
Έριξα μια τελευταία ματιά στον ήλιο που χανόταν πίσω από το βουνό. Χαμογελούσε ειρωνικά. Σε λίγα δευτερόλεπτα, τον είχα κιόλας χάσει.
Γυρίζω πίσω από τη δουλειά που έκανα στη χώρα και βλέπω κάτι πανέμορφα κόκκινα σύννεφα. Πάτησα το γκάζι γρήγορα έτσι ώστε να βρεθώ σύντομα στο σπίτι, να αλλάξω μπαταρίες και να κατεβώ με τα πόδια στο ίδιο σημείο για να τα φωτογραφίσω.
Άλλαξα μπαταρίες, έφυγα με τα πόδια και πήγα στο ιδιο σημείο. Που ειναι τα κόκκινα σύννεφα; Οεο; Είχαν εξαφανιστεί! Είχαν γίνει γκρί και μαύρα.
Μια άλλη ομορφιά απλωνόταν μπροστά μου, διαφορετική.
Τράβηξα μερικές φωτό σκεπτόμενη τα mails που είχα λάβει πριν λίγο από δυο φίλους. Ήταν και οι δύο στις μαύρες τους. Ήταν μια από κείνες τις μέρες που όλα σου πάνε στραβά. Μια μέρα που ενώ ξεκινάει με μια όμορφη ανατολή...

...καταλήγει να είναι μες στη μαυρίλα.
Μια από κείνες τις μέρες που νιώθεις να βουλιάζεις σε ένα τέλμα και να τα βλέπεις όλα ανάποδα...

Από εκείνες, που όλα δείχνουν να είναι μαύρα...

Ενώ στην πραγματικότητα είναι ροζ και πορτοκαλί (ή το αντίθετο)

Από κείνες τις μέρες, που λες πως δε θα τελειώσουν ποτέ. Πως δε θα φτάσει ποτέ το βράδυ για να βρεθείς στη θαλπωρή του σπιτιού σου.

Από κείνες τις μέρες που λες ότι δε θα λυθούν ποτέ τα προβληματά σου, που θες να κλαψεις, που θες να βουλιάξεις σε έναν καναπέ και να αφήσεις τα δάκρυά σου να ξεχυθούν και μαζί τους να φύγουν και όλες οι έννοιες, που ξεχνάς ότι κάπου στο βάθος υπάρχει φως...
Τεχνητό...

ή φυσικό....
Είναι πάντα εκεί για να μας φωτίσει τις σκέψεις μας. Ένας ώμος δεκτικός, δύο φιλικά αυτιά, ένα φως που λαμπυρίζει ...
Φιλαράκια, μην ξεχνάτε ότι όλα έχουν δύο όψεις. Ένα μισοάδειο ποτήρι είναι ταυτόχρονα και μισογεμάτο. Μια φωτό τραβηγμένη το σούρουπο που αποπνέει μαγεία,

χάνει όλη της τη μαγεία σαν φωτιστεί με φλας...Κι όμως! Είναι ακριβώς το ίδιο τοπίο, τραβηγμένο από το ιδιο σημείο!

Έτσι είναι οι ζωές μας. Μαύρο-άσπρο, φως-σκοτάδι μέσα από μια μηχανή που κάποια στιγμή ξεμένει από μπαταρία και θέλουμε λιγάκι χρόνο. Εύχομαι τις μέρες που έρχονται να βρείτε χρόνο να γεμίσετε τις μπαταρίες σας. Όλοι το χρειαζόμαστε...
Επίσης, θυμηθείτε να μου στείλετε το λινκ αυτού του ποστ, όταν θα έχω τις μαύρες μου, με τίτλο "δάσκαλε που δίδασκες" :-)

Και για να ελαφρύνουμε το κλίμα, ελάτε να σας πάω μια βόλτα στο μπλογκ του φίλου μου του Κωνσταντίνου που μας το κράταγε κρυφό. Κωνσταντίνε, τέτοια μπλογκ τα διαφημίζουνε, δεν τα κρατάνε κρυφά... :-)