Οχι... Δεν λείπει. Εκεί είναι. Ναί, εκεί είναι τον βλέπω. Είναι αυτός.
Ναί, είναι ο Μάνος Κατράκης. Βαδίζει αργά, σκεπτικός, θλιμμένος, με τα χέρια πίσω. Ναί, είναι αυτός, αναγνωρίζω αυτό το αργό βάδισμα, και εκείνο το μαύρο παλτό που φορούσε και τότε Κύθηρα.
Με αυτό τον ρυθμό θα του πάρει μισή ώρα να φθάσει στο παγκάκι. Αλλά δεν βιάζεται.
Σκέφτεται. Σκέφτεται ότι κανείς δεν θα έχει πειράξει εκείνα τα ξυραφάκια γιά τις φλέβες που είχε ξεχάσει πρίν 30 χρόνια, τότε που σε αυτό το παγκάκι είχαν εκείνη την μονολεκτική 4ωρη συζήτηση με τον Αγγελόπουλο.
Ναί, τα ξυραφάκια είναι εκεί. Αυτά τα ξυραφάκια που είχε αγοράσει τότε στα Κύθηρα.
Ναί, τα ξυραφάκια είναι εκεί. Στο παγκάκι. Σ'αυτό το παγκάκι.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ BLOG ΣΑΣ.ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΑΣ,ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια! Σας γνωρίζω κι εγώ μέσω του π.Παναγιώτη. Πολύ μου αρέσει να μου λένε γνωστοί και άγνωστοι (ακόμα περισσότερο) ότι οι φωτογραφίες μου προκαλούν εναλασσόμενα συναισθήματα. Είναι κάτι που έχει γίνει χωρίς να το έχω προσχεδιάσει και εκεί είναι η ομορφιά...
Πανωραία τοπία, δηλωτικά απουσιών και άλλων ουσιωδών τού καθ' ημέραν βίου, έστω και χειμωνιάτικου.
ReplyDeleteΈχει και τούτο τη γλύκα του!!!
Καλημέρα!
Π.Κ., η ερημιά της χειμωνιάτικης βροχερής παραλίας, ειδικά μια μέρα αργίας οπως η χτεσινή...
ReplyDeleteΠραγματικα υπεροχο τοπιο....
ReplyDeleteΩραια εικονα.Τα νησια το χειμωνα εχουν αλλη χαρη.
ReplyDeleteΣυννεφοπαλιβρεχόμαστε ολοένα...
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα!
Αν στη 1η και στη 2η παίζαμε το βρείτε τη διαφορά...ΤΗΝ ΒΡΗΚΑ...
ReplyDeleteΤι μεγάλα κύμματα που έχετε...
Όμορφη πόλη...η βροχερή σας...και όχι μόνο...
Τζάντε να'ναι κι όπως να'ναι :)
ReplyDeleteoi fotografies sou simera tairiazoun me to pws niw8w...8a 8ela na ka8omai sto pagkaki to vregmeno kai na xazevw ti 8alassa....
ReplyDeleteμπορώ να δανειστώ μια δυο φώτο για το δικό μου Blog ? :))
ReplyDeleteκαλημέρα :)
φιλιά
ΟΜΟΡΦΕΣ ομορφη θαλασσα ακομα και αγριεμενη , ακομα και κατω απο συνεφια.
ReplyDeleteειμαστε τυχερες που ζουμε κοντα στη θαλασσα
xaxaxa
ReplyDeleteΓελάω με το σχόλιο της Μάγισσας..
Πάλι μου την έφτιαξες την μέρα!!!
Πρέζα, ναι..ήταν όμορφα χτες έτσι...
ReplyDeleteNever-nobody-nothing, έχουν μια ερημιά και ησυχία...
None, είναι να μην αρχίσει εδώ. Ξέρεις εσύ!
Μάνο, έπαιξα το παιχνίδι του Κωνσταντίνου, που βάζει καμιά δεκαριά και ψάχνεις να βρεις τις διαφορές (καρφί ήταν αυτό Κωνσταντίνε!).
Μάγισσα...κι αν βρέχει 2-3 μήνες;
Αγγελική ντάουν σε ακούω και δεν επιτρέπεται μικρό κορίτσι...Cheer up babe!
Νατάσσα, όποιες θες.
Αλίκη, δε θα μπορούσα να ζω σε μέρος χωρίς θάλασσα. Φαντάζεσαι στην Τρίπολη πχ? Γυρω γυρω βουνο;
Ξανθούλα, χαίρομαι!
Ωραία είναι να περνάς γιορτές (πόσο μάλλον να ζεις φυσικά) σ'ένα μέρος που το κύμα σκάει τόσο κοντά σου!
ReplyDeleteΠράγμστι τυχερές γι'αυτό! Έχεις πάει Καρπενήσι; Εκεί να δεις βουνό! Βουνό και πάλι..βουνό
Εξαιρετικές. Ειδικά η τελευταία.
ReplyDeleteΚι όμως, κάτι λείπει.
Κάποιος λείπει...
Οχι... Δεν λείπει. Εκεί είναι.
Ναί, εκεί είναι τον βλέπω.
Είναι αυτός.
Ναί, είναι ο Μάνος Κατράκης.
Βαδίζει αργά, σκεπτικός, θλιμμένος, με τα χέρια πίσω.
Ναί, είναι αυτός, αναγνωρίζω αυτό το αργό βάδισμα, και εκείνο το μαύρο παλτό που φορούσε και τότε Κύθηρα.
Με αυτό τον ρυθμό θα του πάρει μισή ώρα να φθάσει στο παγκάκι.
Αλλά δεν βιάζεται.
Σκέφτεται.
Σκέφτεται ότι κανείς δεν θα έχει πειράξει εκείνα τα ξυραφάκια γιά τις φλέβες που είχε ξεχάσει πρίν 30 χρόνια, τότε που σε αυτό το παγκάκι είχαν εκείνη την μονολεκτική 4ωρη συζήτηση με τον Αγγελόπουλο.
Ναί, τα ξυραφάκια είναι εκεί.
Αυτά τα ξυραφάκια που είχε αγοράσει τότε στα Κύθηρα.
Ναί, τα ξυραφάκια είναι εκεί.
Στο παγκάκι.
Σ'αυτό το παγκάκι.
"Το παγκάκι που δακρύζει".
N.M. δεν έχω πάει. Σε τέτοια μέρη μόνο για ολιγοήμερες διακοπές θα ήθελα να πάω. Όχι για μόνιμη κατοικία...
ReplyDeleteΚωνσταντίνε...εμπνευστήκατε; Χαίρομαι!
Ειναι λιγο μελαγχολικο το τοπιο νομιζω... πολυ ομορφο παρ'ολα αυτα Μπορεις να "χαθεις" ωρες σε αυτην θεα...
ReplyDeleteΈλενα, πολύ μελαγχολικό έτσι μες στην υγρασία του...Λειπει η ζωντάνια του καλοκαιριού. Η ερημιά του χειμώνα είναι εκεί στο παγκάκι...
ReplyDeleteΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ BLOG ΣΑΣ.ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΣΟΜΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΑΣ,ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ.ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια! Σας γνωρίζω κι εγώ μέσω του π.Παναγιώτη. Πολύ μου αρέσει να μου λένε γνωστοί και άγνωστοι (ακόμα περισσότερο) ότι οι φωτογραφίες μου προκαλούν εναλασσόμενα συναισθήματα. Είναι κάτι που έχει γίνει χωρίς να το έχω προσχεδιάσει και εκεί είναι η ομορφιά...
ReplyDelete