Thursday, December 20, 2007

Δυο όψεις

Σήμερα έλεγα να βάλω φωτό από εξωτερικό ή από Αθήνα. Όχι πάλι Ζάκυνθο. Όμως κάτι με έκανε να βάλω τις φωτό που τράβηξα χτες το απόγευμα.
Φεύγοντας από το σπίτι, είχε έναν όμορφο ήλιο που έδυε πίσω από τα βουνά. Μετά από τόσες μέρες βροχής, επιτέλους είχαμε δει ήλιο σήμερα. Σταμάτησα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και βγήκα έξω να τον φωτογραφίσω. Η άτιμη η μηχανή με πρόδωσε. Από τη Δευτέρα μου έβγαζε μήνυμα οτι η μπαταρία τελειώνει κι εγώ το αγνοούσα. Στο πρώτο ζουμ που έκανα για να φέρω τον ήλιο πιο κοντά μου, έκλεισε.
Έριξα μια τελευταία ματιά στον ήλιο που χανόταν πίσω από το βουνό. Χαμογελούσε ειρωνικά. Σε λίγα δευτερόλεπτα, τον είχα κιόλας χάσει.
Γυρίζω πίσω από τη δουλειά που έκανα στη χώρα και βλέπω κάτι πανέμορφα κόκκινα σύννεφα. Πάτησα το γκάζι γρήγορα έτσι ώστε να βρεθώ σύντομα στο σπίτι, να αλλάξω μπαταρίες και να κατεβώ με τα πόδια στο ίδιο σημείο για να τα φωτογραφίσω.
Άλλαξα μπαταρίες, έφυγα με τα πόδια και πήγα στο ιδιο σημείο. Που ειναι τα κόκκινα σύννεφα; Οεο; Είχαν εξαφανιστεί! Είχαν γίνει γκρί και μαύρα.
Μια άλλη ομορφιά απλωνόταν μπροστά μου, διαφορετική.
Τράβηξα μερικές φωτό σκεπτόμενη τα mails που είχα λάβει πριν λίγο από δυο φίλους. Ήταν και οι δύο στις μαύρες τους. Ήταν μια από κείνες τις μέρες που όλα σου πάνε στραβά. Μια μέρα που ενώ ξεκινάει με μια όμορφη ανατολή...

...καταλήγει να είναι μες στη μαυρίλα.
Μια από κείνες τις μέρες που νιώθεις να βουλιάζεις σε ένα τέλμα και να τα βλέπεις όλα ανάποδα...

Από εκείνες, που όλα δείχνουν να είναι μαύρα...

Ενώ στην πραγματικότητα είναι ροζ και πορτοκαλί (ή το αντίθετο)

Από κείνες τις μέρες, που λες πως δε θα τελειώσουν ποτέ. Πως δε θα φτάσει ποτέ το βράδυ για να βρεθείς στη θαλπωρή του σπιτιού σου.

Από κείνες τις μέρες που λες ότι δε θα λυθούν ποτέ τα προβληματά σου, που θες να κλαψεις, που θες να βουλιάξεις σε έναν καναπέ και να αφήσεις τα δάκρυά σου να ξεχυθούν και μαζί τους να φύγουν και όλες οι έννοιες, που ξεχνάς ότι κάπου στο βάθος υπάρχει φως...
Τεχνητό...

ή φυσικό....
Είναι πάντα εκεί για να μας φωτίσει τις σκέψεις μας. Ένας ώμος δεκτικός, δύο φιλικά αυτιά, ένα φως που λαμπυρίζει ...
Φιλαράκια, μην ξεχνάτε ότι όλα έχουν δύο όψεις. Ένα μισοάδειο ποτήρι είναι ταυτόχρονα και μισογεμάτο. Μια φωτό τραβηγμένη το σούρουπο που αποπνέει μαγεία,

χάνει όλη της τη μαγεία σαν φωτιστεί με φλας...Κι όμως! Είναι ακριβώς το ίδιο τοπίο, τραβηγμένο από το ιδιο σημείο!

Έτσι είναι οι ζωές μας. Μαύρο-άσπρο, φως-σκοτάδι μέσα από μια μηχανή που κάποια στιγμή ξεμένει από μπαταρία και θέλουμε λιγάκι χρόνο. Εύχομαι τις μέρες που έρχονται να βρείτε χρόνο να γεμίσετε τις μπαταρίες σας. Όλοι το χρειαζόμαστε...
Επίσης, θυμηθείτε να μου στείλετε το λινκ αυτού του ποστ, όταν θα έχω τις μαύρες μου, με τίτλο "δάσκαλε που δίδασκες" :-)

Και για να ελαφρύνουμε το κλίμα, ελάτε να σας πάω μια βόλτα στο μπλογκ του φίλου μου του Κωνσταντίνου που μας το κράταγε κρυφό. Κωνσταντίνε, τέτοια μπλογκ τα διαφημίζουνε, δεν τα κρατάνε κρυφά... :-)

12 comments:

  1. Καλημέρα! Ρόδινη, αισιόδοξη, με διάθεση!
    Πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά και το συνεκτικό κείμενο.

    ReplyDelete
  2. καλημέρα :)
    σμακ

    ReplyDelete
  3. Poso dikio exeis se ola afta pou les,alla koita na deis pou telika ola ta pragmata apo ta sovara mexri kai ta pio asteia einai 8ema mialou...logikis i paranoias den 3erw, analoga me ta prosonta tou ka8enos...

    ReplyDelete
  4. Κατερίνα, ευχαριστώ! Καλημέρα!

    Μαγισσούλι, σμακ σμακ!

    Αγγελική, είναι θέμα καλή ή κακής διαθεσης απλά. Το ομορφοτερο πράγμα αν δεις με κακή διάθεση, το βλέπεις άσχημο...

    ReplyDelete
  5. Καλημέρα ....

    Τέτοια μέρα ήταν η χτεσινή μου...και η σημερινή μου επίσης...

    Αλλά όπως λες κι εσύ...ένα νόμισμα δυο όψεις....

    Καλά βρε παιδί μου ,με ψυχανεμίζεσαι??????

    ReplyDelete
  6. καλημέρα :)

    ReplyDelete
  7. Από τα καλύτερα πόστ μέχρι στιγμής...
    Και highlight η φωτό με τα λασπόνερα και η λεζάντα της!

    Πόσο περίεργα παιχνίδια παίζει το μυαλό τελικά... Οτι θέλει κάνει, μόνο του, και δεν ρωτάει ούτε καν τον άμεσα ενδιαφερόμενο.

    Και πόσο διαφορετικά μπορεί να δείχνει το ίδιο πράγμα, τώρα και μετά σε 2 λεπτά...
    Η προτελευταία φωτό πολύ καλή, αλλά η αντιπαράθεση της τελευταίας είναι που τα λέει όλα.

    ΥΓ: Ευχαριστώ πολύ, γενικώς, και ειδικώς!

    ReplyDelete
  8. Tdjm, λες να σε ψυχανεμιζομαι?

    Νατάσσα σμακ!

    Κωνσταντίνε, έτσι ειναι. Παρακαλώ!

    ReplyDelete
  9. Poso dikio exeis!

    ReplyDelete
  10. Anonymous10:29 AM

    Όπου υπάρχουν άνθρωποι που φωτογραφίζουν το φεγγάρι και είναι εκπαιδευτικοί μου φτιάχνουν τη διάθεση, με κάνουν να είμαι αισιόδοξος.

    Καλά Χριστούγεννα.

    ReplyDelete
  11. Anonymous11:16 AM

    Έτσι, έτσι! Καλά κάνεις και τα γράφεις για να βλέπουμε και τον Φάρο (χωρίς φλας) μέσα στην καταχνιά!
    Καλά και ξεκούραστα Χριστούγεννα!

    ReplyDelete
  12. Λούνα, φιλάκια!

    Ντένη, χαίρομαι (μη μας καρφώνεις καλέ!)

    Οίακα, ευχαριστώ. Καλές γιορτές να περασεις!

    ReplyDelete