Ημίγυμνα

Ημίγυμνα στέκουν τα κλαδιά των δέντρων μπροστά μου. Κάθε απαλό φύσημα του ανέμου τα ξεγυμνώνει και πιο πολύ. Δε γέρνουν, μα σαν να ντρέπονται που ξεγυμνώνονται. Οι λεύκες, λυγερές σεμνότυφες κόρες ξεδιπλώνουν ένα ένα τα φύλλα της καρδιάς τους. Είμαστε στη μέση του χειμώνα. Δε θα αργήσει όμως η άνοιξη να φανεί. Και τότε, πράσινα φρέσκα φυλλαράκια θα γεννηθούν πάνω στα ολόγυμνα κλαδιά. Υπομονή και προσμονή. Αυτό χρειάζεται για να κάνει τον κύκλο της η ζωή...



Από σήμερα το βράδυ πρώτα ο Θεός, θα τα λέμε από την Πάτρα με dial up συνδέσεις (Θεέ μου, δώσε μου υπομονή...)
Καλό σαββατοκύριακο!