Tuesday, June 30, 2009

Κέρκυρα μέρα 3η

Τετάρτη πρωί και έμεινα πια μόνη μου. Όλη νύχτα εχάλαγε ο κόσμος από τα αστραπόβροντα και τη βροχή. Ξύπνησα και έβρεχε συνέχεια. Ωραία...Άντε να δούμε πότε θα αποφασίσει να σταματήσει...
Πήρα πρωινό, κάθισα στο πισι του ξενοδοχείου μέχρι να περάσει λίγο η ώρα, μπας και αλλάξει ο καιρός. Και άλλαξε. Κατά τις 10, σταμάτησε να βρέχει, βγήκε λίγο ήλιος και σηκώθηκα για να εκμεταλλευτώ το διάλειμμα. Πήρα μπουφάνακι, φόρεσα κατάλληλα παπούτσια, πήρα ομπρελίτσα και την έκανα. Στα μισά του δρόμου, με έπιασε ψιλόβροχο, αλλά εγώ ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένη :-))) Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι φτωχοί, ήλιος και φεγγάρι, παντρεύονται οι γαϊδάροι, λέγαμε μικροί!

Αποφάσισα να μην πάω παραλιακά σήμερα, αλλά να μπω μέσα από την καινούρια πόλη. Έτσι, χαζολόγησα αρκετά εκεί μέσα...

Κάποια στιγμή όμως, ξαναμπήκα στην παλιά πόλη.

Πήρα σβάρνα τις εκκλησίες της παλιά πόλης. Ήταν και του Άη Γιάννη του Λουμπαδιάρη εκείνη τη μέρα. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, στις γειτονιές, ανάβαμε φωτιές και πηδούσαμε από πάνω. Οι κοπέλες πηγαίναμε το αμίλητο νερό, για να δούμε αν θα παντρευτούμε. Μπήκα να προσκυνήσω...


Παρόλη τη βροχούλα, οι νοικοκυρές άπλωσαν τις διάσημες μπουγάδες τους, εκμεταλλευόμενες τον ήλιο που έπαιζε κρυφτό.

Τριγύρισα πολλές ώρες. Γύρισα πίσω το μεσημέρι, ξεκουράστηκα λίγο, και το απόγευμα κίνησα για το Κανόνι και το μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρενας.

Συνεχίζεται...

Monday, June 29, 2009

Κέρκυρα, μέρα 2η

Η 2η μέρα στην Κέρκυρα άρχισε μετά τις 5 το απόγευμα, αφού δουλεύαμε μέχρι εκείνη την ώρα. Κουράγιο για πολλά δεν είχαμε, έτσι, αρκεστήκαμε στο ψάξιμο για εύρεση ταβέρνας, ενώ εγώ, άδραχνα την ευκαιρία να φωτογραφίζω τα στενάκια της και το Λιστόν...





Saturday, June 27, 2009

Ερωδιοί

Απέναντι ακριβώς από το δωμάτιο του ξενοδοχείου που έμενα, ήταν ο κήπος του Μον Ρεπό.

Την περασμένη φορά που ήμουν εκεί, ξυπνούσα νωρίς και έβλεπα την ανατολή και τα χελιδόνια να πετούν ανάμεσα της. Ήταν υπέροχα...Μάλιστα νόμιζα ότι η περιοχή λεγόταν Γαρίτσα, ενώ η Γαρίτσα είναι λίγο πιο πριν από εκεί που έμενα, στον Ανεμόμυλο.

Τώρα, οι μέρες ξημέρωναν βροχερές ή συννεφιασμένες. Το πρωί και αργά το απόγευμα, τεράστια πουλιά πετούσαν από το ένα δέντρο στο άλλο. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι ήταν ερωδιοί, ενώ δεν θυμάμαι να έχω δει ερωδιό από κοντά. Ημουν σίγουρη όμως.

Την επόμενη μέρα το βράδυ, έψαχνα στο νετ να δω πώς είναι οι ερωδιοί, για να σιγουρευτώ. Όντως, αυτά τα πουλιά ήταν. Όταν πετάνε, μαζεύουν το μακρύ λαιμό τους σε σχήμα S και τεντώνουν τα πόδια τους. Ήταν πολύ όμορφα να τα παρατηρείς...

Friday, June 26, 2009

Στην Κέρκυρα

Στην όμορφη και αγαπημένη Κέρκυρα λοιπόν βρεθήκαμε μερικοί συνάδελφοι για δουλειά. Η δουλειά τέλειωσε την επόμενη μέρα το απόγευμα, οπότε εκμεταλλεύτηκα το χρόνο που απέμενε μέχρι την επόμενη (τρελή) πτήση και να φύγω.

Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός, ήταν όμως καλό το γεγονός ότι δεν ίδρωνες. Άστατος, με καταιγίδες, με βροχές αλλά και με μεγάλα διαστήματα ηλιοφάνειας. Επειδή παρακολουθούσα για μέρες τον καιρό, είχα προετοιμαστεί καταλλήλως, με ομρπρελίτσα και παπούτσια κατάλληλα για βροχή, έτσι ώστε να μην κλειστώ 3 μέρες μέσα στο ξενοδοχείο, κοιτώντας τους 4 τοίχους. Θα βαριόμουν ομολογώ την τελευταία μέρα, όχι γιατί δεν είναι όμορφη η Κέρκυρα, αλλά γιατί θα προτιμούσα να είχα παρέα τον σύζυξ. Πόσα άλλωστε να έκανα μόνη μου και χωρίς αμάξι;

Την τελευταία μέρα, πάνω εκεί που έλεγα πως θα βαρεθώ και πώς θα περάσουν τόσες ώρες (με παλιόκαιρο κιόλας) μέχρι να πετάξω, έπεσα πάνω σε φίλους αναπάντεχα! Ένα ζευγάρι συναδέλφων που δούλευαν εδώ 3 χρόνια πριν, βολτάριζε στην παλιά πόλη. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Εννοείται ότι επακολούθησε ουζάκι στο Λιστόν και γεύμα μετά στο σπίτι τους. Ας είναι καλά οι άνθρωποι.

Το πρώτο βράδυ βολτάραμε με τον Κώστα, με έναν συνάδελφο που μέναμε στο ίδιο χοτέλ, στη βραδυνή Κέρκυρα. Με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί, πήρα ένα ιπτάμενο ταξί και έφτασα σε 3 λεπτά στο ξενοδοχείο. Τι; Δεν ξέρετε ότι πετάνε τα ταξί στην Κέρκυρα; Βέεεεεβαια. Δεν οδηγούν παιδάκι μου. Πετάνε. Κι αν είσαι τυχερή φτάνεις. Τόσο πολύ πετάνε, που κατάφερε και τράκαρε ο μ........ ενώ ήμουν μέσα. Έπεσε ένα μηχανάκι πίσω του, κατέβηκε ο οδηγός κάτω, κατέβασε και κάμποσα καντήλια και αφού τα βρήκανε, σε 3 λεπτά ήμουν στο χοτέλ. Άφησα βαλίτσα και φύγαμε για βόλτα. Το χοτέλ ήταν μισή ώρα με τα πόδια από το ιστορικό κέντρο και έπεσε πολύ και ευχάριστο περπάτημα. Έτσι, η φωτογράφηση ξεκίνησε βράδυ, μπροστά στον έκπληκτο Κώστα, που δεν μπορούσε να συλλάβει πώς γίνεται μια μηχανή να βγάζει φωτογραφίες βράδυ χωρίς φλας, όπως δεν μπορούσα κι εγώ να το συλλάβω 2 χρόνια πριν...

Ο Κώστας περίμενε να γυρίσω πώς και πώς για να δει αυτές τις φωτό. Τις καλύτερες όμως, τις έβγαλα όταν έφυγε, γιατί είχα πάρει το μεγάλο τρίποδο μαζί μου. Άφησα τις ντροπές μου στην άκρη και έβγαλα το τρίποδο μπροστά στον κόσμο. Άγνωστη, μεταξύ αγνώστων... Τι με ένοιαζε; Θα ξεναγηθούμε στην Κέρκυρα με πολλές φωτό λοιπόν, που θα ακολουθήσουν!

Thursday, June 25, 2009

Γύρισαααααααααα

Αχ τι καλά! Μετά από μια τρελή πτήση (αυτό πρέπει να σας το περιγράψω οσονούπω) γύρισα. Θα τα πούμε εκτενώς σύντομα!

Αυτή τη φωτό περίμενε να τη δει ο Κώστας, ο συνάδελφος που ήμασταν μαζί, γι' αυτό ξεκινάω με αυτήν. Νομίζω ότι είναι φανερό πού είναι, αλλά περιμένω ν΄ακούσω.
Πού ήμουν
;

Καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ για την παρεούλα που μου κάνατε!

Monday, June 22, 2009

Ο γύρος της Ζακύνθου με καραβάκι

Από την Παρασκευή το βράδυ φιλοξενούσαμε φίλους από την Αθήνα. Δεν σταθήκαμε λεπτό στο σπίτι όπως καταλαβαίνετε. Το blogging είχε μπει σε δεύτερη μοίρα. Με τους φίλους αυτούς γνωριστήκαμε πριν 12 χρόνια σε ένα ταξίδι στην Ιταλία. Μια δυνατή και ωραία φιλία ξεκίνησε. Όταν έρχονται εδώ, λόγω δουλειάς, δεν μένουν πολύ. Έτσι, δεν τους έχουμε δείξει όλα όσα θα θέλαμε να τους δείξουμε. Γι' αυτό, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που δεν είχαμε κάνει ποτέ. Το γύρο του νησιού με ημερόπλοιο.
Βάλτε γυαλιά, πάρτε καπελάκι και αντηλιακό και πάμε να σας κάνω ένα virtual γύρο!

Στο λιμάνι

Κρυονέρι

Τσιλιβί

Μπελούσι

Αγία Κυριακή-Αλικανάς
Χρόνια τώρα βλέπουμε τα ημερόπλοια να φεύγουν κάθε πρωί κατά τις 9 από το λιμάνι και να γυρίζουν το απόγευμα μετά τις 5. Αναρωτιόμασταν αν άξιζε να το κάνουμε κι εμείς. Πέρυσι, μια φίλη μου, είχε κάνει το γύρο και μου είπε τα καλύτερα λόγια. Τον Αύγουστο, έκαναν το γύρο άλλοι φίλοι και είπαν τα χειρότερα. Ο λόγος ήταν φανερός. Τον Αύγουστο οι τουρίστες είναι πολλαπλάσιοι σε σχέση με το τέλος Ιουνίου ή με τον Ιούλιο. Οπότε...το κάναμε.

Αλυκές

Ξύγκια

Μακρύς Γυαλός

Άγιος Νικόλας Βολιμών

Γαλάζιες σπηλιές
Το καραβάκι έφυγε από την ανατολική πλευρά του νησιού και γύρισε από τη δυτική. Άλλα καραβάκια, κάνουν ανάποδα τη διαδρομή. Μπορεί κανείς να ρωτήσει στα τουριστικά γραφεία της παραλίας για τις ώρες, τη διαδρομή, το κόστος του ταξιδιού.
Σας συστήνω ανεπιφύλακτα αν έρθετε στο νησί σε περίοδο που δεν έχει πολύ τουρισμό, να το κάνετε κι εσείς. Θα δείτε μοναδικά μέρη σε σύντομο χρόνο. Το ημερόπλοιο ξεκίνησε στις 9.10 το πρωί και γύρισε πίσω στις 5.30 το απόγευμα. Κάναμε το γύρο του νησιού, κολυμπήσαμε στο Ναυάγιο, στις σπηλιές του Κεριού και στου Μαυράτζη. Φαγητό είχε πάνω στο καραβάκι. Κόσμο δεν είχε πάρα πολύ, οπότε οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Το μόνο αρνητικό (που δεν είμαι και σίγουρη αν ήταν αρνητικό) ήταν ότι είχε συννεφιά. Αρνητικό ως προς τη φωτογράφιση, θετικό όμως γιατί θα είχαμε ταλαιπωρηθεί με τόση ζέστη και ηλιοφάνεια 8,5 ώρες.

Ακρωτήριο Σχινάρι

Νησί Αγίου Ανδρέα

Ναυάγιο

Πόρτο Βρώμη

Σχίζα-Καμπί
Όσο για μένα...εκεί που παραπονιόμουν ότι δεν είχα τίποτα να φωτογραφίσω τώρα τελευταία,, γύρισα πίσω με σχεδόν 400 φωτογραφίες. Θα σας τις δείξω διγά-σιγά....

Δρακοσπηλιές

Πόρτο Λιμνιώνας

Πόρτο Ρόξα

Σπηλιά Δελφινιού
Μυζήθρες
Μαραθονήσι
Χάρηκα επίσης, γιατί είχαμε την ευκαιρία να δούμε από τη θάλασσα, παραλίες και μέρη που έχουμε επισκεφτεί στο νησί μόνο από την ξηρά, αλλά είδαμε και μέρη που δεν τα είχαμε δει ποτέ, όπως το νησί του Αγίου Ανδρέα, το Σχοινάρι, το βορειότερο σημείο του νησιού, τα μέρη μεταξύ του Ακρωτηρίου Σχοινάρι μέχρι το Ναυάγιο, το Μαραθωνήσι. Πάρα πολύ μας άρεσε αυτό. Νομίζω ότι αλλιώς τα βλέπει αυτά τα μέρη κάποιος που ξέρει τον τόπο και αλλιώς ένας τουρίστας...

Γέρακας


Πούντα Μπάστα

Άγιος Νικόλαος

Πόρτο Ζόρο

Αργάσι
Η χτεσινή μέρα είχε μπάνιο και φαγητό στο Πόρτο Λιμνιώνας. Εκεί κι αν περάσαμε ωραία. Είναι ζήτημα να ήμασταν 3-4 παρέες στη θάλασσα. Ήσυχα ήταν και στην ταβέρνα επίσης.

Γι' αυτό το μέρος έχω ξαναπεί πολλές φορές. Τόπος με μοναδική ομορφιά...
Όπως όλα τα ωραία, έτσι κι αυτό το ωραίο σκ τελείωσε. Οι φίλοι έφυγαν κι εμείς από σήμερα γυρίζουμε πάλι στη ρουτίνα μας. Για μένα βέβαια, αύριο δεν θα είναι μια συνηθισμένη μέρα. Θα πάω ταξιδάκι επαγγελματικό. Σας αφήνω για λίγες μέρες με ένα ποστ χορταστικό και μεγάλο, αφού σας έκανα το γύρο του νησιού. Πρώτα ο Θεός, θα τα πούμε σε λίγες μέρες, αν και ελπίζω να κλέψω λίγες στιγμές και να σερφάρω λιγάκι. Καλή εβδομάδα!

Update: Ξέχασα κάτι πολύ σημαντικό και μου το θυμήσατε στα σχόλια. Είναι πολύ σημαντικό, αν αποφασίσει να κάνει κάποιος το γύρο του νησιού, να επιλέξει μια μέρα με άπνοια ή έστω με λίγο αέρα. Δεν λέω ότι είναι επικίνδυνα απαραίτητα, αλλά είναι δυσάρεστο να βρίσκεσαι σε ένα μικρό πλοίο για 8,5 ώρες και να κουνάει ή να νιώθεις ανασφάλεια. Προσωπικά, θα έβλεπα τον καιρό από το λιμάνι. Λίγος αέρας στο λιμάνι 9 το πρωί, θα γίνει δυνατός άερας κατά τη διάρκεια της μέρας. Διαλέξτε λοιπόν μια μέρα με καθόλου ή λιγοστό αέρα για να περάσετε ακόμα καλύτερα.