Απέναντι ακριβώς από το δωμάτιο του ξενοδοχείου που έμενα, ήταν ο κήπος του Μον Ρεπό.
Την περασμένη φορά που ήμουν εκεί, ξυπνούσα νωρίς και
έβλεπα την ανατολή και τα χελιδόνια να πετούν ανάμεσα της. Ήταν υπέροχα...Μάλιστα νόμιζα ότι η περιοχή λεγόταν Γαρίτσα, ενώ η Γαρίτσα είναι λίγο πιο πριν από εκεί που έμενα, στον Ανεμόμυλο.
Τώρα, οι μέρες ξημέρωναν βροχερές ή συννεφιασμένες. Το πρωί και αργά το απόγευμα, τεράστια πουλιά πετούσαν από το ένα δέντρο στο άλλο. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι ήταν
ερωδιοί, ενώ δεν θυμάμαι να έχω δει ερωδιό από κοντά. Ημουν σίγουρη όμως.
Την επόμενη μέρα το βράδυ, έψαχνα στο νετ να δω πώς είναι οι ερωδιοί, για να σιγουρευτώ. Όντως, αυτά τα πουλιά ήταν. Όταν πετάνε, μαζεύουν το μακρύ λαιμό τους σε σχήμα S και τεντώνουν τα πόδια τους. Ήταν πολύ όμορφα να τα παρατηρείς...
είδα και τις φωτογραφίες με την Ανατολή, όμορφο ταξίδι!
ReplyDeleteαν ποτέ βρεθείς εδώ στα βόρεια, αναζήτησε ερωδιούς στο χωριό Λαγκαδίκια έξω από τη Θεσσαλονίκη, εκεί θα δεις πολλές αποικίες τους, αλλά και πιο κοντά στο Καλοχώρι ο τόπος είναι γεμάτος.
ReplyDeleteτα λατρεύω αυτά τα πουλιά, τόσο ώστε στο σπίτι που φτιάξαμε μόνοι μας με τον άνδρα μου, πριν 25 χρόνια είχαμε βάλει πλακάκια σε θαλασσί αποχρώσεις και δυο συνθέσεις με καλαμιές και ερωδιούς με την υπογραφή της ΠΙΚΑΣΟ.
15 χρόνια έκανα μπάνιο παρέα με 2 ερωδιούς σε φυσικό μέγεθος, τόσο όμορφα ζωγραφισμένους, που έμοιζαν αληθινοί.
Μήπως έμενες στον Αρίωνα;;
ReplyDeleteΤην περιοχή γενικά την λένε Μον Ρεπό...
Είναι πραγαματικά πολύ όμορφα πουλια! Ωραίες φωτό, είδα και αυτές με την ανατολή!
ReplyDeleteΕρωδιός είναι αυτός που άδει τον έρωτα; Πολύ ωραίες φωτό και οι ανατολές. Καλημέρα Κική!
ReplyDeleteDeli,από τα πιο όμορφα πτηνά!Δυστυχώς μόνο από εικόνες τα ξέρω.
ReplyDeleteΟι φωτογραφίες σου πανέμορφες!
Φιλιά!
Ηλιογράφε ευχαριστώ! :-)
ReplyDeleteΓατσεροπλήξ, θα το 'χω στο νου μου!
Όλγα ναιιιιι!
Big mama ευχαριστωωωώ!
logia λες; Να μάθουμε την ετυμολογία! Ευχαριστώ!
Ελένη ευχαριστώ! Φιλάκια!