Ανεβήκαμε στον Άγιο Νικόλα για καφεδάκι και πήγαμε μια βολτίτσα μέχρι το λιμάνι. Ένα ουράνιο τόξο μας περίμενε, ενώ τα γλαροπούλια έπαιζαν μαζί του. Ένα συννεφάκι πάλευε μπροστά του να το σβήσει, σαν σφουγγάρι σε μαυροπίνακα, μα δεν τα κατάφερνε. Πάντως, όσο κι αν έψαξα, πιθάρι δεν βρήκα...;-)
wraiooooooo :D
ReplyDeleteτι μου κάνεις τώρα βρε Κική!!!!
ReplyDeleteΣτο ένα μπλογκ σου με περιμένει βραβειάκι...
στο άλλο οι καλοκαιρινές και οι Πασχαλινές μου διακοπές...
ε μα !!!!!
με στέλνεις κορίτσι μου!!!!
Ολο βολτίτσες, και μάλιστα με ουράνιο τόξο!
ReplyDeleteΑψογες!
Τι όμορφες! Μα δεν είναι για βραβειάκι; Πέρασε λοιπόν να το παραλάβεις;-)
ReplyDeleteDeli,υπέροχες,σημάδι ελπίδας για τη νέα χρονιά!
ReplyDeleteΠάλι δε βρήκες το θησαυρό-ίσως την επόμενη φορά.
Φιλιά!
Καλά ε, σε κυνηγάει το Ουράνιο τόξο!
ReplyDeleteΕυχομαι μια χρωματιστή Χρονιά!(είναι καλό παρατήριο,που λένε και στη διάλεκτό μας)
Roadartist, είδες;
ReplyDeleteLogia, μάντεψε πού πήγα για καφέ! Είπα να σουστείλω μνμ αλλά ήταν καταμεσήμερο...
Κωνσταντίνε...ε..τι να κάνουμε;
Boig mama, ευχαριστωωωωωω!
Ελένη άστα! Πάλι τίποτα! χαχα!
Χαρά είδες; Με περιμένει να το φωτογραφήσω!!! Ευχαριστώ!
καλη χρονια γεματη ουρανια τοξα!!!
ReplyDelete(οκι ακομη ενα ηλιολουστο βραβειο στο μπλογκ μας!)
Cook ευχαριστωωωωώ!
ReplyDeleteΜα γίνεται ουράνιο τόξο χωρίς πιθάρι;;;
ReplyDeleteΣοφία, έλα ντε!
ReplyDeleteΘέλεις να πεις ότι είχε βρέξει!!!???
ReplyDeleteΠέννυ έριξε μια μπόρα καθώς πηγαίναμε...
ReplyDelete