Blog action day 2011: food

Με τις δυσκολίες να συνεχίζονται στην επικοινωνία μας, μπαίνω στα κλεφτά και στα γρήγορα, αφού η έλλειψη ίντερνετ όλο το Σάββατο με κράτησε μακριά από το δανικό πισι. Τις προάλλες, κάποια στο φβ είχε βάλει μια ωραία φωτό που έλεγε: τακτοποιημένο σπίτι; χαλασμένο κομπιούτερ. Ε, αυτό ακριβώς γίνεται με μένα 10 μέρες τώρα. Χωρίς πισι, το παίζω χαρωπή νοικοκυρά... Τέσπα...

Στα γρήγορα λοιπόν μπας και προλάβω και δεν χάσω τη γραμμή πάλι λέω δυο λόγια για το event που διοργανώνει εδώ και μερικά χρόνια η blogaction.org. Το νερό, η φτώχεια, η κλιματική αλλαγή, είναι θέματα με τα οποία ασχολήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος, ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας διατροφής, ασχολείται με την τροφή, το φαγητό. 

Τι να πω για το φαγητό εγώ που ασχολούμαι συσατηματικά με αυτό; Το θέμα μπορείς να το δεις από πάρα πολλές πλευρές. 

Σίτιση, διατροφή, δίαιτα, νευρική ανορεξία, βουλιμία, πείνα, ασιτία, απεργία πείνας, νηστεία, ανορεξία, υπερφαγία, παχυσαρκία, είναι μερικές από τις λέξεις που σχετίζονται με τη διατροφή και που πίσω τους κρύβονται προβλήματα τόσο κοινωνικά όσο και ψυχολογικά. Σε μια εποχή, που το φαγητό αφθονεί στις ανεπτυγμένες χώρες, συχνά αποτελεί πηγή προβλημάτων.

Ένα συνηθισμένο πρόβλημα, είναι  οι διατροφικές διαταραχές στους νέους, οι οποίες συνήθως πηγάζουν από ψυχολογικά αίτια, από προβλήματα στην οικογένεια, από την επιρροή των media και των σύγχρονων προτύπων ομορφιάς.

Ποιο ρόλο καλείται να παίξει η οικογένεια στη σωστή διατροφή; Πώς μπορείς να πείσεις τα παιδιά να τρέφονται σωστά; Σίγουρα, οι διατροφικές συνήθειες που αποκτά ο άνθρωπος από πολύ νωρίς, είναι υπεύθυνες για τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει αργότερα σαν ενήλικας. Είμαστε αυτό που τρώμε. Μια διατροφή που βασίζεται σε πολλά και κακά λιπαρά, μια διατροφή που βασίζεται στο έτοιμο φαγητό απ' έξω, θα αποτελέσει αιτία προβλημάτων στην ενήλικη ζωή, αν όχι και στην εφηβική. Όλο και περισσότερα παιδιά εμφανίζουν χοληστερίνη από μικρή ηλικία. Ο παιδικός διαβήτης αυξάνεται, χωρίς να ξέρουμε απαραίτητα γιατί. Από την άλλη, τα πρότυπα ομορφιάς, οδηγούν κορίτσια σε βουλιμία και νευρική ανορεξία, συχνά με πολύ άσχημη κατάληξη.

Είμαστε υπεύθυνες, εμείς και όσοι έχουν αναλάβει τη σίτιση της οικογένειας για το τι συνήθειες θα πάρουν τα παιδιά μας. Είμαστε όμως υπεύθυνοι και σαν γονείς να εξασφαλίζουμε ένα περιβάλλον ασφαλές και ισορροπημένο για τα παιδιά μας.

Τεράστια τα θέμα που αφορούν τη διατροφή, δεν συμφωνείτε;