Μα εγώ δεν θέλω στημένες φωτογραφίες....Θέλω αυτές που δείχνουν τους ανθρώπους πάνω στη δουλειά...
Την ώρα που μετράνε τα κέρματα για τα ρέστα...
Την ώρα που ξαποσταίνουν και χαζεύουν ένα φυλλάδιο...
Την ώρα που είναι έτοιμοι να απολαύσουν αυτό που μόλις αγόρασαν...
Τέτοιες θέλω και ελπίζω να μη με μαλώσει κανείς όταν με πάρει χαμπάρι...Μετά από λίγες μέρες απουσίας, πάλι εδώ. Καλή εβδομάδα!
...όμορφες!!
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα!
Ποιός να τολμήσει βρε να σε μαλώσει;
ReplyDeleteΜόλις του σκάσεις ένα χαμόγελο και του κάνεις ένα σκέρτσο με το κεφάλι, θα καταλάβει τι ζουζούνα είσαι...& πάει ο θυμός.
Και γιατί να θυμωσει δηλ.τον έβγαλες σε καμιά ανάρμοστη στάση;
Αντε βρε και του χρόνου και πάλι!!!
Αντε καλη μου!!!και του Χρονου!!!να εισαι καλα!!!!και να σου ερχονται ολα...οπως..τα ποθει...η καρδια σου!!!!!!
ReplyDeleteΓίνονται για λίγο πρωταγωνιστές και θα σε μαλώσουν;)
ReplyDeleteΔεν θα τολμούσα ποτέ να βγάλω ανθρώπους...Άσε που θα μετάνιωνα έτσι κι αλλιώς και μετά άντε να τους σβήσω με το photoshop...
ReplyDeleteΠέρασες καλά στις διακοπές σου;
Roadartist, ευχαριστω!
ReplyDeleteΧαρά, δεν χαίρονται όλοι οι άνθρωποι όταν τους φωτογραφίζουν άγνωστοι! :-) Λες να είμαι τόσο σκερτσόζα που να τους ρίξω; χαχα!
irida, ευχαριστώ! Επίσης!
Μάργκο, θέλουν να γίνουν πρωταγωνιστές; Εκεί είναι το θέμα! Εγώ προσωπικά θα εκνευριζόμουν να έβλεπα κάποιον να με φωτογραφίζει (νομίζω...). Εκτός και τον καταλάβω πια λόγω συναδελφικότητας! Χαχα!
Αρτάνις, το έχω κάνει κι αυτό. Να σβήσω καποιον με το φωτοσοπ. Εξαρτάται τι εξυπηρετεί η φωτογραφία. Πχ, έχω σβήσει ένα παιδι από φωτογραφία, επειδή δεν υπήρχε λόγος να φαίνεται. Επίσης, παρόλο που φωτγραφίζω παιδια, αποφεύγω να τα δείχνω δημόσια εκτός και είναι πλάγια, πισώπλατα κλπ. Θα μου άρεσε όμως να τα δείτε γιατί τα βλέπω σαν τέχνη τα πρόσωπα γενικώς και όχι σαν προσπάθεια να εκθέσω κάποιον. Κι εγώ πάντως δυσκολεύομαι όταν πρόκειται για ανθρώπους...
Δεν πήγα διακοπες δυστυχώς φέτος. Μόνο 2-3 μέρες στην Αθηνα για δουλειές.
Εκφραστικότατες! Μου άρεσαν αυτές οι στιγμές όπως επιλέχθηκαν και όπως αποτυπώθηκαν!
ReplyDeleteΤο δίλημμα φωτογράφησης ανθρώπων πάντα υπάρχει όμως είναι αλήθεια ότι οι φωτογραφίες αυτές δίνουν την εικόνα της πραγματικότητας.
Κική, καλώς σε ξαναβρίσκω:)
Πολύ εκφραστικές, εγώ δεν έχω το θάρρος για πορτραίτα.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα κούκλα:)
ReplyDeleteKικίτσα ...γύρισαααααααααα !!!!
ReplyDeleteΆμα σε μαλώσει κανείς τον έφαγαααα !!!
(καλά μην τρέμεις δεν είχα και πολλά φωτογραφικά κέφια χαχα )
Οι φωτογραφίες σου είναι υπέροχες. Προσωπικά λατρεύω τα πορτραίτα, και ιδιαίτερα τα ασπρόμαυρα. Πιστεύω ότι έχουν άλλη χάρη. Συνέχισε να φωτογραφίζεις, έστω για προσωπική σου ευχαρίστηση. Δεν τους τράβηξες σε περίεργη κατάσταση. Απεναντίας είναι πολύ εκφραστικές και ζωντανές. Μπράβο σου
ReplyDeleteΆστρια, καλωσήρθες ξανά!
ReplyDeleteΝαι, πάντα υπάρχει μια δυσκολία στη φωτογράφηση ανθρώπων. Όμως είναι όμορφο θέμα, γεμάτο εκφραστικότητα όταν δεν είναι στημένο.
Ηλιογράφε, το θυμάμαι :-)
Θα ήσουν τόσο καλός όμως!
Big mama, επίσης!
Ξωτικό, ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥ! ΓΥΡΙΣΕΕΕΕ! χαχαχα! Καλώ'ς το, καλώς το. Ασε, εγώ δεν φωτογράφισα τίποτα....
Ανώνυμε, σ' ευχαριστώ για τα πολύ καλά λόγια!
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου Κική, κι ας είναι ασπρόμαυρες που προσωπικά δεν τις πολυσυμπαθώ, λόγω του ότι έχω μια τρέλα με τα χρώματα. Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες τύπου ρεπορτάζ, δηλ. αυτές που δεν είναι στημένες.
ReplyDeleteΚι εμένα μου αρέσει να φωτογραφίζω ανθρώπους αν και γενικά προτιμώ τις μακρινές λήψεις τοπίου που δεν έχουν πρόσωπα ανφάς. Όχι για λόγους μη έκθεσης, αλλά γιατί τα πρόσωπα (ειδικά αυτά που σε κοιτούν κατάφατσα) δίνουν άλλο τόνο στην φωτογραφία και ενδεχομένως αποσπούν την προσοχή από τη γενικότερη σκηνή που θέλω να δείξω.
Προσωπικά αν έβλεπα τη φάτσα μου σε ένα μπλογκ φωτογραφημένη από άγνωστο σε μένα άτομο, θα το θεωρούσα κοπλιμέντο :-)
Ρυχαριστω Σοφια. Κι εγω, οταν φωτογραφίζω ανθρώπους, προτιμώ τις φυσικες, μη στημένες σκηνες.
ReplyDelete