-Γεια σας κύριε Γάλλε μου.
-Γερμανός παρακαλώ.
-Θα θέλαμε να κάνουμε μια αίτηση για φοιτητικό ίντερνετ.
-Αααα...εμείς δεν κάνουμε συνδέσεις για φοιτητικά. Μόνο απλές συνδέσεις κάνουμε.
-Και πού να πάμε για φοιτητικά;
-Σε ένα οποιοδήποτε κατάστημα του οτε.
-Μάλιστα...Ευχαριστούμε...
-Γεια σας.
-Γεια σας.
-Θα θέλαμε να κάνουμε μια αίτηση για φοιτητικό ίντερνετ.
-Μάλιστα...Κομπιούτερ έχετε;
-Μάλιστα.
-Πρίντερ έχετε;
-Όχι.
-Ίντερνετ έχετε;
-Ε όχι είπαμε κύριε! Γι΄ αυτό ήρθαμε. Για να κάνουμε αίτηση για φοιτητικό ίντερνετ...!
-Μάααααα'στα, μάααααα'στα....Λοιπόν...Θα πάτε σε ένα ίντερνετ καφέ...
-.................!!!
-Θα μπείτε στην τάδε σελίδα...
-................!!!!!
-Θα βρείτε μια αίτηση...
-...............!
-θα την τυπώσετε (!!!!!!!!!!!!!!!!)
-...................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-...και θα μου τη φέρετε...
-Πλάκα κάνετε φαντάζομαι! Ωραίο χιούμορ!
-Όχι κύριε. Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Αυτή είναι η διαδικασία.
-Η διαδικασία δλδ λέει να πάω σε ίντερνετ καφέ για να τυπώσω την αίτηση;
-Στην Ελλάδα ζούμε κύριος! Πώς αλλιώς;;;;
Τι; Νομίζετε πως κάνω πλάκα και πως αυτά που έγραψα είναι στη σφαίρα της φαντασίας μου; Όοοοοοοχι! Είναι πέρα ως πέρα αληθινή η ιστορία. Τουλάχιστον μέχρι τα πλάγια γράμματα. Όλα τα προηγούμενα ειπώθηκαν από υπάλληλο του ΟΤΕ. Θέλετε και το πιο αστείο; Έχει και συνέχεια η ιστορία.
-Πού θα βρω ίντερνετ καφέ;
-Εδώ κοντά στην πλατεία Βικτωρίας έχει πολλά.
-Μάλιστα....
Έρχονται σπίτι, μπαίνουν στο ίντερνετ με μια συφοριασμένη dial up γραμμή, προκειμένου να δουν τι κέρατο σελίδα είναι αυτή που πρέπει να μπουν και να τυπώσουν την αίτηση. Μπαίνουν, είναι μια σελίδα, που υποχρεωτικά πρέπει να κάνεις εγγραφή, προκειμένου να σε δεχτεί το σύστημα, να τυπώσεις την αίτηση κουλουπού, κουλουπού. Κάνει εγγραφή, κατεβάζει και την αίτηση σε pdf, πάει να την αποθηκεύσει, συνειδητοποιεί ότι έχει ξεχάσει το στικάκι στο νησί, αλλά έχει μαζί εξωτερικό δισκάκι. Το αποθηκεύει εκεί και την επόμενη μέρα πάνε να βρουν ίντερνετ καφέ για να την τυπώσουν. Πού να πάνε; Στην πλατεία Βικτωρίας, για να την πασάρουν μετά στον υπάλληλο δίπλα.
Πάνε σε ίντερνετ καφέ, βλέπουν κάτι μελαμψούς κυρίους που με δυσκολία καταλάβαιναν τι ζητάνε.
-Γεια σας (ξανά μανά από την αρχή). Μπορούμε να κάτσουμε σε ένα πισι και να τυπώσουμε μια σελίδα;
Τους κοιτάει ο νεαρός σαν να του έλεγαν για κάτι άγνωστο προς αυτόν και απαντάει, "ναι, ναι".
Βάζει τον εξωτερικό δίσκο, δεν αναγνωρίζει το pdf...
-Δεν έχετε πρόγραμμα για τα pdf?
-..............;
(εδώ έρχεται το αφεντικό)
-Δεν έχετε πρόγραμμα για τα pdf?
-Εεεε....ντεν έκει πρίντερ καρντιά μου.....
Ντεν έκει; Πάμε αλλού....
Αφού μπήκανε σε κάνα δυο ίντερνετ καφέ, αποφασίζουν να πάνε στην Ομόνοια. Σημειωτέον, ότι η γραμμή του ηλεκτρικού Αττική μέχρι Μοναστηράκι δεν λειτουργεί και κάθε μετακίνηση γίνεται με ταξί ή λεωφορείο...
Στην Ομόνοια, γάτα ο πιτσιρικάς, ήξερε για τι πράγμα μιλούσε και έτσι τυπώθηκε η περιβόητη αίτηση, την οποία πήγαν στον Οτε.
Συνοψίζοντας και για όσους δυσκολεύτηκαν να καταλάβουν (σιγά μη δεν καταλάβατε...) η διαδικασία για να πάρεις φοιτητικό ίντερνετ, είναι, να πας σε ίντερνετ καφέ, να πληρώσεις το χρόνο που θα περάσεις εκεί και το χαρτί που θα τυπώσεις, για να πάρεις από τον Οτε, αυτό για το οποίο θα τον πληρώνεις σαν π..... και αδυνατεί να σου τυπώσει ή να συμπληρώσει μια κ.....αίτηση. Σε στέλνει δηλαδή σε ιδιωτική εταιρεία, για να πληρώσεις και να πάρεις αυτό που όφειλε να σου δώσει δωρεάν (μια κ...αίτηση). Μωρέ το ακούτε;;;; Μόνο στην Ελλάδα πρέπει να γίνονται αυτά! Μα την αλήθεια, δεν πρέπει να γίνονται αλλού! Είναι σαν να πας στην εφορία και να σου πουν, φέρε μας μια δήλωση του Ε9 από το περίπτερο ή από το κοντινότερο λογιστικό γραφείο και να την πληρώσεις κι από πάνω. Κι αν δεν τη φέρεις, έλα με τον κηδεμόνα σου.... Ε ρε ξύλο που χρειάζεται....
Και μια και βρίζω για δημόσιες υπηρεσίες, να πω κι αυτό: όταν καταθέτεις τα χαρτιά σου πια για δίπλωμα οδήγησης και ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να τα πας σκέτα-νέτα, σε κοιτάει υποτιμητικά ο υπάλληλος και με ύφος άγγλου μπάτλερ σου λέει;
"Τι; έφερες τα χαρτιά ΧΩΡΙΣ φάκελο; Πίσω και με τον κηδεμόνα σου" !
Βέεεεβαια....Πού πας ρε Καραμήτρο χωρίς φάκελο; Άκου κει τόλμησες να πας τα απαραίτητα δικαιολογητικά ΧΩΡΙΣ φάκελο!!! Δεν φτάνει που πληρώνεις τα κέρατά σου σε γιατρούς, παράβολα και δεν ξέρω τι άλλο, πρέπει να πας ΚΑΙ το φάκελο... Ουφ!
Αυτά και άλλα ωραία μας συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό και τις τελευταίες μέρες.
Από την ωραία μας Αθήνα, με μια κ....σύνδεση dial up (με την οποία αδυνατώ να μπλογκάρω και να σερφάρω, αφού η Ελλάδα είναι μια χώρα που μόνο στο σπίτι σου μπορείς να έχεις την adsl σύνδεση για την οποία πληρώνεις αδρά και πουθενά αλλού...)
Φιλώ σας...
υγ. Χαρά, οκ τώρα; :-)))))
Thursday, September 30, 2010
Monday, September 27, 2010
Τσιγγάνικος γάμος
-Κόψε, κόψε, κόψε!
-Τι να κόψω παιδί μου;
-Κόψε σου λέω! Πάνε τα προικιά! Είναι τσιγγάνικος γάμος!!!
-Μα με ρωτάς αν μπορώ να κόψω;;;
-Ε να μπορέσεις καλέ!
Ε...όσο μπόρεσε και όσο μπόρεσα. Δεν ξέρω αν έχω ξαναδεί μεταφορά προικιών σε τσιγγάνικο γάμο... Έστω κι έτσι πρόχειρα, τα τράβηξα! Σε δύο αγροτικά αυτοκίνητα, ανέμιζαν τα προικιά της νύφης. Μαξιλάρια, κουβέρτες, σεντόνια. Επάνω εκεί, έπαιζαν μουσική και χόρευαν. Άντε βρε! Να ζήσετε!
-Τι να κόψω παιδί μου;
-Κόψε σου λέω! Πάνε τα προικιά! Είναι τσιγγάνικος γάμος!!!
-Μα με ρωτάς αν μπορώ να κόψω;;;
-Ε να μπορέσεις καλέ!
Ε...όσο μπόρεσε και όσο μπόρεσα. Δεν ξέρω αν έχω ξαναδεί μεταφορά προικιών σε τσιγγάνικο γάμο... Έστω κι έτσι πρόχειρα, τα τράβηξα! Σε δύο αγροτικά αυτοκίνητα, ανέμιζαν τα προικιά της νύφης. Μαξιλάρια, κουβέρτες, σεντόνια. Επάνω εκεί, έπαιζαν μουσική και χόρευαν. Άντε βρε! Να ζήσετε!
Thursday, September 23, 2010
Niagara Falls by Night
Για να θυμηθώ τα παλιά...
Update: Δωράκι από την Ελένη! Ελενίτσα ευχαριστώ! Το αφιερώνω σε όλα τα ζακυνθινά μπλογκ (έτσι για να πρωτοτυπίσω λιγάκι!)
Tuesday, September 21, 2010
Monday, September 20, 2010
Friday, September 17, 2010
Wednesday, September 15, 2010
Μπλε
Στον Άγιο Νικόλα Βολιμών
Monday, September 13, 2010
Friday, September 10, 2010
Wednesday, September 08, 2010
Monday, September 06, 2010
Friday, September 03, 2010
Thursday, September 02, 2010
Ταραντέλα
Ο παραδοσιακός χορός της κάτω Ιταλίας, η ταραντέλα, συνδέεται μα την αρχαία ελληνική αποικία του Τάραντα που βρίσκεται πολύ κοντά στο Πρίντεζι και στο Λέτσε και στον πυρήνα των ελληνόφωνων χωριών του Σαλέντο. Η «Ταραντέλα Πίτσικα» είναι ο πιο χαρακτηριστικός τελετουργικός χορός της κάτω Ιταλίας. Είναι ένας χορός τελετουργικός και χορός της έκστασης.
Συνδέεται λοιπόν μ' ένα φαινόμενο που ονομαζόταν ταραντισμός. Ο ταραντισμός ήταν μια μορφή κρίσης μανίας που θεωρούσαν ότι οφειλόταν στο τσίμπημα μιας αράχνης γι' αυτό και ονομάζεται και ταραντέλα πίτσικα από το πιτσικάρε-τσιμπάω. Η Λικόσα ταραντούλα θεωρούσαν ότι τσιμπούσε κάποιον χωρικό μέσα στα χωράφια. Και για να θεραπευτεί κάποιος που τον είχε τσιμπήσει γινόταν ένας μουσικός εξορκισμός.
Ειδικοί οργανοπαίχτες πήγαιναν στο σπίτι του άρρωστου και άρχιζαν να παίζουν 12 διαφορετικά μοτίβα. Στην αντίστοιχη μελωδία που θεωρούσαν ότι αντιστοιχεί στο μέγεθος και στο χρώμα της αράχνης που τον τσίμπησε ο άρρωστος, άρχιζε να χτυπιέται και ξεκινούσε έναν ξέφρενο μιμητικό χορό που μιμούνταν τις κινήσεις της αράχνης. Αυτό μπορούσε να κρατήσει και 3 ολόκληρες μέρες χωρίς διακοπή. Αυτός έπεφτε στο πάτωμα κουρασμένος και εξουθενωμένος αλλά θεραπευμένος.
Το φαινόμενο του ταραντισμού παρουσίασε πολύ μεγάλη έξαρση στο χορό της κάτω Ιταλίας και κυρίως με επίκεντρο τα ελληνόφωνα χώρια. Αρκετές κινήσεις θυμίζουν εικόνες από αρχαία αγγεία σε χορό και οι γυναίκες κυρίως είναι αυτές που παίρνουν το ταμπορέλλο το ντέφι, το οποίο στην αρχαία Ελλάδα το έπαιζαν οι βακχίδες οι ακόλουθες του Διόνυσου.
Στα ελληνόφωνα χωριά συμπτώματα του ταραντισμού αναφέρονται μέχρι και την δεκαετία του 60 και οι κοινωνικές συνθήκες στα επόμενα χρόνια έπαψαν να ευνοούν τέτοιου είδους δρώμενα.
Οι χορευτές και χορεύτριες παίζουν παρά πολύ με τα χρώματα. Κάθε πανί, διαφορετικού χρώματος που κρατάνε, αναφέρεται σε αράχνη διαφορετικού χρώματος. Όλα αυτά δεν είναι απλοί χοροί αλλά μια τελετουργία που μας πηγαίνει πίσω στην αρχαία Ελλάδα και έχει διατηρηθεί με θαυμαστό τρόπο σε αυτόν τον απομονωμένο πυρήνα των χωριών γύρω από τον Τάραντα.
Ο χορός ταραντέλα, χαρακτηρίζεται από ένα πολύ γρήγορο ρυθμό, συνήθως σε 6/8. Ο χορός διαφέρει ανά περιοχές.
Σήμερα, εξακολουθεί να ενδιαφέρει πολλούς καλλιτέχνες, έτσι κρατιέται η παράδοση ζωντανή.
Τρία είδη ταραντέλας έχουν παραμείνει:
1) The Pizzica - Taranta προέρχεται από τo ρυθμό που εκτελείται για ασθενείς που υποφέρουν εξαιτίας των δαγκωμάτων ταραντούλας. Παρουσιάζεται στις 29 Ιουνίου κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος στη Galatina (μια μικρή πόλη κοντά στο Lecce.
2) The Pizzica - pizzica (χορός της χαράς) εκτελείται σε τοπικές γιορτές, γάμους κλπ.
3)The Pizzica - scherma (Knife dance) εκτελείται στις 15 Αυγούστου, κατά τη διάρκεια της γιορτής του Saint Rocco, σε ένα χωριό κοντά στο Lecce.
Πηγές:
Musicheaven
Στις γειτονιές του κόσμου
Wikipedia
Arakne Mediterranea
Συνδέεται λοιπόν μ' ένα φαινόμενο που ονομαζόταν ταραντισμός. Ο ταραντισμός ήταν μια μορφή κρίσης μανίας που θεωρούσαν ότι οφειλόταν στο τσίμπημα μιας αράχνης γι' αυτό και ονομάζεται και ταραντέλα πίτσικα από το πιτσικάρε-τσιμπάω. Η Λικόσα ταραντούλα θεωρούσαν ότι τσιμπούσε κάποιον χωρικό μέσα στα χωράφια. Και για να θεραπευτεί κάποιος που τον είχε τσιμπήσει γινόταν ένας μουσικός εξορκισμός.
Ειδικοί οργανοπαίχτες πήγαιναν στο σπίτι του άρρωστου και άρχιζαν να παίζουν 12 διαφορετικά μοτίβα. Στην αντίστοιχη μελωδία που θεωρούσαν ότι αντιστοιχεί στο μέγεθος και στο χρώμα της αράχνης που τον τσίμπησε ο άρρωστος, άρχιζε να χτυπιέται και ξεκινούσε έναν ξέφρενο μιμητικό χορό που μιμούνταν τις κινήσεις της αράχνης. Αυτό μπορούσε να κρατήσει και 3 ολόκληρες μέρες χωρίς διακοπή. Αυτός έπεφτε στο πάτωμα κουρασμένος και εξουθενωμένος αλλά θεραπευμένος.
Το φαινόμενο του ταραντισμού παρουσίασε πολύ μεγάλη έξαρση στο χορό της κάτω Ιταλίας και κυρίως με επίκεντρο τα ελληνόφωνα χώρια. Αρκετές κινήσεις θυμίζουν εικόνες από αρχαία αγγεία σε χορό και οι γυναίκες κυρίως είναι αυτές που παίρνουν το ταμπορέλλο το ντέφι, το οποίο στην αρχαία Ελλάδα το έπαιζαν οι βακχίδες οι ακόλουθες του Διόνυσου.
Στα ελληνόφωνα χωριά συμπτώματα του ταραντισμού αναφέρονται μέχρι και την δεκαετία του 60 και οι κοινωνικές συνθήκες στα επόμενα χρόνια έπαψαν να ευνοούν τέτοιου είδους δρώμενα.
Οι χορευτές και χορεύτριες παίζουν παρά πολύ με τα χρώματα. Κάθε πανί, διαφορετικού χρώματος που κρατάνε, αναφέρεται σε αράχνη διαφορετικού χρώματος. Όλα αυτά δεν είναι απλοί χοροί αλλά μια τελετουργία που μας πηγαίνει πίσω στην αρχαία Ελλάδα και έχει διατηρηθεί με θαυμαστό τρόπο σε αυτόν τον απομονωμένο πυρήνα των χωριών γύρω από τον Τάραντα.
Ο χορός ταραντέλα, χαρακτηρίζεται από ένα πολύ γρήγορο ρυθμό, συνήθως σε 6/8. Ο χορός διαφέρει ανά περιοχές.
Σήμερα, εξακολουθεί να ενδιαφέρει πολλούς καλλιτέχνες, έτσι κρατιέται η παράδοση ζωντανή.
Τρία είδη ταραντέλας έχουν παραμείνει:
1) The Pizzica - Taranta προέρχεται από τo ρυθμό που εκτελείται για ασθενείς που υποφέρουν εξαιτίας των δαγκωμάτων ταραντούλας. Παρουσιάζεται στις 29 Ιουνίου κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος στη Galatina (μια μικρή πόλη κοντά στο Lecce.
2) The Pizzica - pizzica (χορός της χαράς) εκτελείται σε τοπικές γιορτές, γάμους κλπ.
3)The Pizzica - scherma (Knife dance) εκτελείται στις 15 Αυγούστου, κατά τη διάρκεια της γιορτής του Saint Rocco, σε ένα χωριό κοντά στο Lecce.
Πηγές:
Musicheaven
Στις γειτονιές του κόσμου
Wikipedia
Arakne Mediterranea
Subscribe to:
Posts (Atom)