Monday, January 21, 2013

Η ανατολή της 7ης Ιανουαρίου

...Κι αφού ησυχάσαμε ότι δεν επρόκειτο για ΟΥΦΟ, ή αφού τα ΟΥΦΟ προσεδαφίστηκαν (μπορείτε να διαλέξετε εσείς το τέλος της ιστορίας) απολαύσαμε την ανατολή μέσα από το καράβι. Την ανατολή μιας μέρας που ξεκινά και που ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει.


Θεωρούμε δεδομένο ότι ο ήλιος ανατέλει και δύει με τη συχνότητα που γνωρίζουμε, αλλά τίποτα δεν είναι δεδομένο ότι θα συμβεί μεταξύ των δύο αυτών γεγονότων. Ή μήπως είναι;


Τα άστρα σβήνουν σιγά-σιγά. Η μέρα ξεκίνησε. Μια μέρα που για μερικούς είναι γραφτό να μείνει στη μνήμη τους. Κάποιος γεννιέται, κάποιος πεθαίνει, κάποιος λυτρώνεται, κάποιος πονά, κάποιος αγαπάει, κάποιος χωρίζει, κάποιος μετανιώνει, κάποιος ζητάει συγγνώμη...


Κι η μέρα θα περάσει, με γεγονότα αναμενόμενα ή απρόσμενα, η δύση θα έρθει με παρόμοια χρώματα, μα έχοντας πίσω της καταγράψει γεγονότα διαφορετικά για τον καθένα. Μη θεωρείς τίποτα δεδομένο και ζήσε την κάθε μέρα σαν να πρόκειται να είναι η τελευταία σου. Μπορείς;


6 comments:

  1. Το λέμε, αλλά δε το κάνουμε kiki μου.
    Πράγματι, κάποιες μερες μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη και χαράζουν την καρδιά,ενω στο ξεκίνημά τους μοιάζουν τόσο ίδιες ...σαν όλες τις άλλες,κι όμως δε μέλλει νάναι...
    Σε σκέφτομαι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Love ya!
      Τώρα σε σκέφτομαι κι εγώ!

      Delete
  2. Να συνεχίσω
    Η ζωή μας μια θεατρική σκηνή και εμείς καλούμεθα να παίξουμε, χωρίς σενάριο.
    Και φυσικά κάποιες σκηνές του έργου μας ματώνουν και μένουν ανεξίτηλες.
    Ωραία και ελπιδοφόρα η Ανατολή σου... και εγώ σε σκέφτομαι...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ Μαρία!

      Delete
  3. Τι όμορφη ανατολή,Deli!
    Δεν μπορώ,με προσπερνούν οι μικρές,καθημερινές στιγμές.
    Φιλιά!

    ReplyDelete