Ο ταραχοποιός

Αυτός ο όμορφος κύριος είναι ο υπεύθυνος για την καταστροφή που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια οι φοίνικες...

Στα σύννεφα

Θα 'ρθει άσπρη μέρα και για μας...Τ' ακούς τζίνι;

 Όπως έλεγα και την προηγούμενη φορά, αυτή η χώρα ως γνωστόν μαστίζεται εδώ και καιρό από ανεργία, προβλήματα και άλλα πολλά.

Φωτογραφίες 6-1-2015, 9.30 το πρωί και μετά

 ...Και πάνω που οι άνθρωποι παρακαλούσαν να δουν μια άσπρη μέρα σ' αυτή τη χώρα, η μέρα ήρθε. Μόνο που υπήρχε ένα μικρό προβληματάκι. Το ξέρετε το ανέκδοτο με το βαρήκοο τζίνι; Που ζήτησε κάποιος ένα καφάσι λίρες και του έστειλε ένα καφάσι μπύρες; Ε...κάπως έτσι. Η άσπρη μέρα ήρθε και μάλιστα για την πρωτεύουσα, μόνο που αντί να έρθει σαν παρηγοριά στους ανθρώπους, κάποιος δεν κατάλαβε καλά και το άσπρη το εξέλαβε και το έστειλε σαν ... χιόνι!

Οπότε, χιονισμένη μέρα ήρθε αντί για άσπρη μεταφορικώς και οι άνθρωποι αντί να ανακουφιστούν, πάγωσαν ακόμα περισσότερο, ένιωσαν ακόμα πιο φτωχοί, και βλαστήμησαν την γκαντεμομέρα που γεννήθηκαν, ή για την ακρίβεια τη γκαντεμομέρα που γεννήθηκαν όσοι μ@λακες τους έφεραν στη θέση που είναι σήμερα.

Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, οι άνθρωποι συνέχισαν και θα συνεχίσουν να παρακαλάνε για μια άσπρη μέρα σε τούτο τον τόπο, μπας και πέσουν σε κανένα τζίνι που δεν θα είναι βαρήκοο, αλλά θα τους ακούσει καλά, με τεντωμένα αυτιά...Υπομονή αδέρφια. Θα έρθει άσπρη μέρα και για μας ;-)

Σταματώ, διότι τα χέρια έχουν παγώσει μέσα στο κρύο σπίτι μου και δυσκολεύομαι να γράψω...Το μνημόνιό μου μέσα....

Στην ακόμα γιορτινή Αθήνα, την Αθήνα της κρίσης...

Μια σύντομη βόλτα, για κάτι που δεν έπαιρνε άλλο αναβολή. Μια βόλτα στην Αθήνα της κρίσης. Στην Αθήνα της κρίσης που οι άνθρωποι σκύβουν πάνω από τους σκουπιδοντενεκέδες. Στην Αθήνα της κρίσης που τα ποτά ακόμα (!!!) κάνουν 9 ευρώ, ο ελληνικός καφές 2,5, η σοκολάτα 4,5 και πάει λέγοντας. Στην Αθήνα της κρίσης που οι βιτρίνες καταστημάτων με παπούτσια έχουν ακόμα τιμές με τριψήφιο αριθμό. Σε ποιους απευθύνονται; Τι δεν καταλαβαίνουν;

Το καλό της πολύ μικρής επαρχιακής πόλης, είναι ότι αν κάποιος κατεβάσει την τιμή του καφέ πχ, σιγά-σιγά την κατεβάζουν όλοι, γιατί πολύ απλά ο κόσμος έχει πρόβλημα και προτιμάει να πάει σε ένα μαγαζί που καταλαβαίνει το πρόβλημά του. Έτσι, και τα υπόλοιπα μαγαζιά χαμηλώνουν τις τιμές, οπότε όλοι μπορούν να απολαύσουν έστω έναν καφέ.
Το κακό της μεγάλης πόλης και ειδικά της Αθήνας που παρατηρώ εδώ και 2-3 χρόνια πάνω στο θέμα της κρίσης, είναι ότι λόγω του μεγάλου πληθυσμού, δεν έχουν κάνει ούτε μισό βήμα πίσω στις τιμές και αυτό κατά τη γνώμη μου γίνεται επειδή απευθύνονται σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, οπότε πιστεύουν ότι ο καθένας βρίσκει αυτό που του ταιριάζει.

Στην Αθήνα της κρίσης λοιπόν, της προεκλογικής και χριστουγεννιάτικης Αθήνας, που πίσω από τα λαμπερά και πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια των πολύβουων mall, κρύβεται η φτώχεια, τα παγωμένα διαμερίσματα λόγω έλλειψης θέρμανσης, το νέφος που μυρίζει καμμένο ξύλο και ό,τι άλλο υλικό φανταστείς...

Καλή χρονιά!

Καλή χρονιά! Υγεία και ευτυχία!