Μια σύντομη βόλτα, για κάτι που δεν έπαιρνε άλλο αναβολή. Μια βόλτα στην Αθήνα της κρίσης. Στην Αθήνα της κρίσης που οι άνθρωποι σκύβουν πάνω από τους σκουπιδοντενεκέδες. Στην Αθήνα της κρίσης που τα ποτά ακόμα (!!!) κάνουν 9 ευρώ, ο ελληνικός καφές 2,5, η σοκολάτα 4,5 και πάει λέγοντας. Στην Αθήνα της κρίσης που οι βιτρίνες καταστημάτων με παπούτσια έχουν ακόμα τιμές με τριψήφιο αριθμό. Σε ποιους απευθύνονται; Τι δεν καταλαβαίνουν;
Το καλό της πολύ μικρής επαρχιακής πόλης, είναι ότι αν κάποιος κατεβάσει την τιμή του καφέ πχ, σιγά-σιγά την κατεβάζουν όλοι, γιατί πολύ απλά ο κόσμος έχει πρόβλημα και προτιμάει να πάει σε ένα μαγαζί που καταλαβαίνει το πρόβλημά του. Έτσι, και τα υπόλοιπα μαγαζιά χαμηλώνουν τις τιμές, οπότε όλοι μπορούν να απολαύσουν έστω έναν καφέ.
Το κακό της μεγάλης πόλης και ειδικά της Αθήνας που παρατηρώ εδώ και 2-3 χρόνια πάνω στο θέμα της κρίσης, είναι ότι λόγω του μεγάλου πληθυσμού, δεν έχουν κάνει ούτε μισό βήμα πίσω στις τιμές και αυτό κατά τη γνώμη μου γίνεται επειδή απευθύνονται σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, οπότε πιστεύουν ότι ο καθένας βρίσκει αυτό που του ταιριάζει.
Στην Αθήνα της κρίσης λοιπόν, της προεκλογικής και χριστουγεννιάτικης Αθήνας, που πίσω από τα λαμπερά και πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια των πολύβουων mall, κρύβεται η φτώχεια, τα παγωμένα διαμερίσματα λόγω έλλειψης θέρμανσης, το νέφος που μυρίζει καμμένο ξύλο και ό,τι άλλο υλικό φανταστείς...
Το καλό της πολύ μικρής επαρχιακής πόλης, είναι ότι αν κάποιος κατεβάσει την τιμή του καφέ πχ, σιγά-σιγά την κατεβάζουν όλοι, γιατί πολύ απλά ο κόσμος έχει πρόβλημα και προτιμάει να πάει σε ένα μαγαζί που καταλαβαίνει το πρόβλημά του. Έτσι, και τα υπόλοιπα μαγαζιά χαμηλώνουν τις τιμές, οπότε όλοι μπορούν να απολαύσουν έστω έναν καφέ.
Το κακό της μεγάλης πόλης και ειδικά της Αθήνας που παρατηρώ εδώ και 2-3 χρόνια πάνω στο θέμα της κρίσης, είναι ότι λόγω του μεγάλου πληθυσμού, δεν έχουν κάνει ούτε μισό βήμα πίσω στις τιμές και αυτό κατά τη γνώμη μου γίνεται επειδή απευθύνονται σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, οπότε πιστεύουν ότι ο καθένας βρίσκει αυτό που του ταιριάζει.
Στην Αθήνα της κρίσης λοιπόν, της προεκλογικής και χριστουγεννιάτικης Αθήνας, που πίσω από τα λαμπερά και πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια των πολύβουων mall, κρύβεται η φτώχεια, τα παγωμένα διαμερίσματα λόγω έλλειψης θέρμανσης, το νέφος που μυρίζει καμμένο ξύλο και ό,τι άλλο υλικό φανταστείς...
Τι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά.. Ή μήπως βρίσκουν και κάνουν;
ReplyDeleteΤώρα μας καταλαβαίνετε πόσο δύσκολα τα βγάζουμε πέρα στην Αθήνα με τέτοιο κόστος ζωής.. Ας μη μιλήσω για τα ενοίκια πόσο ψηλά παραμένουν (ενώ η ποιότητα των διαμερισμάτων είναι χαμηλή) και τα σούπερ μάρκετς.. Κατά τα άλλα ο κόσμος δεν θέλει λένε να πάμε σε εκλογές..
Καλή χρονιά με υγεία και δύναμη!