Στο γυρισμό, ένας ήλιος παλεύει με τα σύννεφα για να ξετρυπώσει μα δεν τον αφήνουν. Όλο τον κρύβουν... Τα καταφέρνει και απέναντί του εμφανίζεται ένα ουράνιο τόξο. Γρήγορα, σκέφτομαι! Να φτάσω σπίτι ή σε κάποιο σημείο που να φαίνεται καλά για να το φωτογραφίσω. Τρομάρα μου... Ήθελα και να φαίνεται όμορφο... Μέχρι να πάω σπίτι...χάθηκε.
Μπαίνω απογοητευμένη μέσα. Ευτυχώς που είχα δει το ουράνιο τόξο του Βαγγέλη. Με τόση βροχή φέτος και δεν έχει φανεί καθόλου!
Κάθομαι στο pc να τριγυρίσω στα μπλογκς και μετά από κάνα τέταρτο, ένας θόρυβος απ' έξω μου τραβάει την προσοχή. Τι έγινε ρε παιδιά; Μας πιάσανε; Τι θόρυβος είναι αυτός; Βγαίνω να δω...και.....
Με καλώδια ή άνευ, το βρήκα!
Μπράβο! Είναι δύσκολο να πετύχεις ουράνιο τόξο :-)
ReplyDeleteΠοιος κοιτάει τα καλώδια όταν υπάρχει ουράνιο τόξο...
ReplyDeleteΚαλημέρα και καλή εβδομάδα!
είδες? χωρίς βροχή πώς θα το έβλεπες? ε? ε? :) καλημέρα για καλή εβδομάδα!
ReplyDeleteDeli,υπέροχο!Μετά την καταιγίδα η γαλήνη!
ReplyDeleteΔεν πειράζει για τα καλώδια,το μάτι κατευθύνεται προς το μεγαλείο της φύσης.
Φιλιά!
Σοφία , χαρά που είχααα!!!
ReplyDeleteElie , έλα ντε! Ευχαριστώ! Καλή εβδομάδα!
Σκρουτζ , σωστό κι αυτό! καλή εβδομαδα!
Ελένη , ναι! Είναι τραβηχτικό το άτιμο!
Μιά χαρά...δουλειά κάνετε εσύ και ο Βαγγέλης με την ...μηχανούλα σας! Μπράβο παιδιά!!Τέλειο!..
ReplyDeleteΌλγα , ευχαριστούμε κυρία μου. Κι εσείς καλά το πάτε!
ReplyDeleteπολύ όμορφες !
ReplyDeleteΝατάσσα, ευχαριστώ!
ReplyDelete