Χρώμα

Η επόμενη στάση, ή μάλλον, οι επόμενες στάσεις, έγιναν στη διαδρομή Χαρτάτα-Ορθονιές-Αναφωνήτρια. Το μάτι μας δεν χόρταινε από την ομορφιά του τοπίου που η φύση χαρίζει απλόχερα τέτοια εποχή. Εδώ, δέντρα που αλλάζουν χρώμα δεν έχουμε, οπότε, ό,τι βρίσκαμε που να θυμίζει κάτι τέτοιο, ήταν ευπρόσδεκτο και ευχάριστο.

Κόψαμε διάφορα κλαδιά από φυτά που ούτε καν ξέρουμε πώς τα λένε. Μια και είμαστε γυναίκες που ασχολούμαστε πολύ με τη μαγειρική και οι δύο, ό,τι κόβαμε, μας θύμιζε και κάποιο μπαχαρικό, όπως αυτό, που μας θύμιζε ροζ πιπέρι.

Εκείνα που κατακόψαμε στην κυριολεξία, ήταν τα κούμαρα. Άλλα για ομορφιά στο βάζο, άλλα για να δοκιμάσω να φτιάξω μαρμελάδα, άλλα για να τα φάμε εκείνη τη στιγμή. Ψάξαμε πολύ για κούμαρα, γιατί μπορεί να τα βλέπεις παντούς στις άκρες των δρόμων, αλλά δεν είναι όλα προσβάσιμα. Βρίσκονται σε απότομες πλαγιές που συχνά, δεν μπορείς να προσεγγίσεις. Κρατούσαμε η μία την άλλη αρκετές φορές για να κόψουμε μερικά σε επικίνδυνα σημεία.

Αυτό, το ξεχώρισα για το όμορφο χρώμα του.

Κι αυτό (όπως και το άλλο στην 1η φωτό), για τις εναλλαγές των χρωμάτων του!