Αντικατοπτρισμοί μιας μέρας που φεύγει

Λίγο πιο κάτω από το μέρος που σταματήσαμε για να τραβήξουμε φωτογραφίες, υπήρχε ένας κακοτράχαλος χωματόδρομος που μόνο με τζιπ μπορούσε να περάσει κάποιος. Δεν προλάβαμε να το πούμε και ένα τζιπ έστριψε στο χωματόδρομο. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε λίγο πιο κάτω, εκεί που είδαμε το τζιπάκι να στρίβει. Στη μέση του δρόμου, υπήρχε μια τεράστια λακκούβα με λασπόνερα, τόσο μεγάλη, που μας έκανε εντύπωση που την πέρασε έστω και με τζιπ! Λες να αντικατοπτρίζονται τα σύννεφα στη λακκούβα; ρωτάω την Πέννυ. Μπα...απαντά. Μια δοκιμή θα μας πείσει, συνεχίζω εγώ (σαν γνήσια κριός που μόνο όταν βάλει το δάχτυλο στη φωτιά πείθεται ότι όντως καίει).

Κατέβηκα μέχρι τη λακκούβα, γνωρίζοντας ήδη την απάντηση ότι τα σύννεφα ήταν πολύ χαμηλά στον ορίζοντα για να αντικατοπτρίζονται μέσα της, αλλά δεν μετάνιωσα καθόλου που έφτασα μέχρι εκεί, γιατί έβγαλα τις παρακάτω φωτο...