Ο καιρός φέτος μας τα χάλασε και όλα έγινα υπό βροχή. Έτσι, είδα ελάχιστα την παρέλαση και τη φωτογράφησα ακόμα πιο ελάχιστα. Το βραδάκι όμως, στο πόβερο καρναβάλι, είχε ένα ψιλόβροχο. Έτσι, ακολουθήσαμε τη χήρα του καρνάβαλου που έκλαιγε και οδυρόταν, ενώ εμείς, το χορευτικό συγκρότημα Φιόρο του Λεβάντε, κάναμε τις μοιρολογίστρες. Έπεσε απίστευτο γέλιο και το δρώμενο που παιζόταν από τους υπαλλήλους του νοσοκομείου Ζακύνθου (και ήταν κομμάτι από την περσινή Ομιλία που είχαν παίξει), ήταν ό,τι καλύτερο είχε να δείξει το πόβερο καρναβάλι. Ένα συγκρότημα (υποθέτω βραζιλιάνικο) πλαισίωσε τις εκδηλώσεις και έδωσε το κατάλληλο χρώμα και άκουσμα για το καρναβάλι. Άλλο ένα καρναβάλι ήρθε και τέλειωσε. Και του χρόνου, να είμαστε καλά!
Η έναρξη του πόβερο
Η πορεία
Το κλείσιμο
Και του χρόνου!!!
ReplyDelete(Εμείς εδώ, τίποτα :(
Φιλιά, χρόνια πολλά...
Και του χρόνου! Με υγεία!
ReplyDeleteΟύτε εμείς έχουμε κανονικό καρναβάλι... Αλλά λόγω πορέδρου Ζούμα είμαστε γενικά καρνάβαλοι
Και του χρόνου εύχομαι με καλύτερο καιρό!
ReplyDeleteArtanis, αχ αυτή η ξενιτιά... Φιλακια!
ReplyDeleteΑγγελική! χαχα! Καλό!
Σοφία ευχαριστούμε! Φιλιά!
Ευχαριστούμε για το ρεπορτάζ, Κική.
ReplyDeleteΤο καλύτερο: Μοιρολογίστρες οι υπάλληλοι του νοσοκομείου! Έχουν προχωρήσει στο χιούμορ (έστω και μάυρο..) οι ζακυνθινοί, ε;!)
Να είστε καλά.
Πολύ όμορφο καρναβάλι, άντε και του χρόνου!Σου είπα οτι έκανα τσουρεκάκια απο τις συνταγές σου και τα κατάφερα;Σου οφείλω ένα ευχαριστώ!
ReplyDeleteΠαρά την βροχή κατέβηκαν κάποια άρματα όπως και κόσμος. Βέβαια δεν ήταν σαν και τα προηγούμενα χρόνια όπου η παρέλαση δεν είχε τελειωμό.
ReplyDeleteΚαι η κηδεία της μάσκας μου άρεσε παρόλο που δεν καταφερα να δω και πάρα πολλά πράγματα. Αρκέστικα στο να ακούω.
Βέβαια όταν άρχισε να ψιχαλίζει και άνοιξαν τις ομπρέλες φαντάστηκα ότι αν κάποιος μπορούσε να μας δει απο ψιλά θα ήταν ωραίο θεάμα (ανοιχτές ομπρέλες στην Αλ. Ρώμα κλπ)
Μιας και πέρασε και αυτό το καρναβάλι μπορώ με συγουριά να πω και του χρόνου μάσκαρες και με καλύτερο σύμμαχο τον καιρό. Επίσης να πώ ότι απο τα γκρούπ που παρέλασαν ψηφίζω το Γκρουπάκι Pacman το οποίο μου ξύπνησε παλιές καλές ημέρες. (Κάποιοι δάσκαλοι που με είχαν στο ΙΕΚ παλιά ξέρουν)...
Και του χρόνου λοιπόν.......
Διονύση Μάνεση, η ομιλία είχε παιχτεί από υπαλλήλους του νοσοκομείου και μόνο και ήταν μία από τις πιο αστείες που έχω δει. Τωρα, μερικοί υπάλληλοι έκαναν τον πεθαμένο, την κόρη, το γιο και τις μοιρολογίστρες και εμείς, το φιόρο του λεβάντε, μοιρολογούσαμε μαζί! Μιλάμε, για ΤΟ γέλιο!
ReplyDeleteΑχτίδα τα κατάφερες;;; Ωωωωω τι καλάαα!!! Χαίρομαιιι!
Διονυση, σε θαυμάσαμε πάλι φέτος. Θα σου στείλω φωτό μέσω του δασκάλου σου. Τα πακ μαν είχαν πλάκα. Κι εμένα μου θύμισαν παλιές εποχές. Αν δεν ήταν και η βροχή στο πόβερο, θα ήταν καλύτερα. Και του χρόνου!