Βόλτα στην Αθήνα

Ο φίλος μου ο Γιάννης, περιμένει να δει τη βόλτα που κάναμε μαζί, on line. Και επειδή φεύγει για φανταράκι και τον λυπάμαι τον καημένο που στενοχωριέται, θα του κάνω τη χάρη.
Παρασκευή μεσημέρι έχουμε ραντεβού με το Γιάννη. Έχουμε 2 χρόνια να ειδωθούμε... Απίστευτο πόσος καιρός είναι! Συναντιόμαστε στην Ομόνοια και τραβαμε για καφεδάκι στου Ψυρρή.
-Γιάννη, πάμε να δω ένα μαγαζί με μπουκάλια και βαζάκια που θέλω;
-Και δεν πάμε;
Άλλο που δεν θέλαμε και οι δυο μας. Να μπούμε μέσα στην αγορά της Ευρυπίδου... Μπαίνουμε στην Ευρυπίδου και χαζεύουμε κάθε μαγαζί με μπαχαρικά και φαγώσιμα που υπάρχει. Α ξέχασα να σας πω. Ο Γιάννης είναι μάγειρας! Καταλάβατε τώρα...

Αφού μπήκαμε σε ΟΛΑ τα μαγαζιά που είχαν κουζινικά και αφού πήρα και το κατιτίς μου, περάσαμε μπροστά από τα μπαχαρτζίδικα και το κάθε λογής μαγαζί με τρόφιμα...

-Αχ κοίτα εκεί! Μου λέει ο ΓΙάννης. Σαν ψεύτικα δεν είναι; Τράβα τα!
-Μωρέ εγώ να τα τραβήξω...μόνο μη με δούνε και παρεξηγηθούν...
-Κοίτα παστουρμάδες!!!
-Αχ να είχα λίγο τώρα.....

-Τράβα τον! Τράβα τον!
-Ηρέμησε παιδί μου! Τον τραβάω!!!



-Κοίτα εδώ! Όλα τα καλά του Θεού! Αχ έπρεπε να τραβήξω και τα μαγαζιά με κουζινικά που μπήκαμε...


-Να σου πω...λέει ο Γιάννης. Εδώ που με πας εγώ φοβάμαι! (τον έμπασα σε στενάκια όπου έλλην δεν υπήρχε...)
-Τι φοβάσαι καλέ; Σκέψου να σε πάω στη Γερανίου που πάω για λάδια για τα σαπούνια!
-Τι είναι εκεί;
-Εκεί είναι χειρότερα από δω...
Μη βλέποντας να βρίσκω αυτό που έψαχνα, του λέω...
-Να σου πω...όντως είναι επικίνδυνα εδώ που σε έφερα. Δε μου λες..Για να πάμε στου Ψυρρή, πρέπει να γυρίσουμε πίσω από το δρόμο που ήρθαμε;
Σκάει στα γέλια...
-Όχι!
Και φεύγουμε για Ψυρρή...
-Θα σε πάω σε ένα πολύ όμορφο καφέ, μου λέει, που γίνεται χαμός από κόσμο.
Μου άρεσε πολύ το όνομα του μαγαζιού. Συμπτωματικά, μιλούσα με το Γιάννη για κάτι που σκεφτόμουν και του έλεγα αυτό το όνομα. Σερμπέτια. Ήταν απίστευτη σύμπτωση να λένε έτσι και το μαγαζί!


Η διακόσμηση ήταν τέλεια. Οι καφέδες επίσης. Παρελάσανε μπροστά μου κάτι τεράστια πιάτα με γλυκά και παγωτό μαστίχα. Έβρισα το Γιάννη που δεν με ενημέρωσε έγκαιρα για τα γλυκά του μαγαζιού! χαχα!

Μετά, που είχε ήδη νυχτώσει, αποφασίσαμε να πάμε στο Σύνταγμα για να δοκιμάσω το ασύρματο δίκτυο στο καινούριο μου κινητό (το οποίο δεν προλαβαίνω να μάθω από το πολύ πήξιμο...). Στο δρόμο, βγάζω και μερικές φωτό. Ε...ας μην ξεχνάμε και την αγάπη για φωτογραφίες...

Καθόμαστε στο Σύνταγμα σε ένα παγκάκι και παίζουμε με τα κινητά μας. Επί τη ευκαιρία, βγάζω το τριποδάκι από την τσάντα και φωτογραφίζω το φεγγάρι πάνω από την πλατεία Συντάγματος, που είδατε ήδη... Βολτάρουμε πάλι και πάμε να χαζέψουμε στον Ελευθερουδάκη... Έχουμε περάσει ένα 4ωρο μαζί και βάλε...Είπαμε όοοοοοολα μας τα νέα. Είχαμε τόσα πολλά να πούμε μετά από τόσο καιρό...Και περισσότερο να μέναμε, πάλι θα λέγαμε.. Όμως είναι ώρα να πάμε σπίτια μας. Είμαι ξύπνια από τις 5 το πρωί, με 4 ώρες ύπνο...

Γιαννάκη, το ποστάκι στο αφιερώνω. Και μη μασάς αγόρι μου για το στρατό. Αφού το ξέρεις. Σε μια βδομάδα θα τους έχεις κάνει φύλλο φτερό εκεί μέσα, θα είσαι η μασκώτ του λόχου, όλοι θα σε λατρεύουν και θα γελάτε όλοι μαζί ενώ θα τους μαγειρεύεις! Καλά να περάσεις βρε!