Περιμένοντας να ξημερώσει η μέρα και να δούμε την ανατολή, έκανε την εμφάνισή του ένας τυπάκος με μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο και γυρνοβόλαγε από το χάραμα μέχρι που ανέτειλε ο ήλιος για τα καλά. Τους ζηλεύω αυτούς τους τύπους. Μ΄αρέσει που μπορούν να πετάνε χαμηλά και να βλέπουν τα πάντα από ψηλά αλλά από κοντινή απόσταση...
<
<
καλημερα...
ReplyDeleteπολύ όμορφες φωτο.....
θελω κι εγω φτερα...εστω και μηχανοκίνητα για να βλέπω τον κόσμο απο ψηλα!!!
Κι εγώωω!
DeleteDeli,πολύ όμορφες!
ReplyDeleteΠροτιμώ να τους βλέπω,ούτε θα το σκεφτόμουν χιχι...
Φιλιά!
Χαχα! Φιλάκια!
DeleteΑρκεί να μην είναι ο ίδιος που πετάει ξυστά πάνω από τα κεφάλια των κολυμβητών το καλοκαίρι στη Δροσιά. Όποτε πλησιάζει κάνω μακροβούτι για να μη με κουρέψει !
ReplyDeleteΜάλλον ο ίδιος είναι Γιάννη μου! Είναι σεσημασμένος ;-)
DeleteΜα, απ'τ'αξημέρωτα;;!! Μα, τα χαράματα;;!!
ReplyDeleteΕμ! Ξέρεις τι ωραία είναι να δεις ανατολή από κει πάνω;
DeleteΨυχοθεραπεία για υψοφοβικούς, σαν κι εμένα !!!!
ReplyDelete:-p
DeleteΤΕΛΕΙΕς οι φωτογραφίες σου Κική!!Φιλάκια!!
ReplyDeleteΕυχαριστω!
Deleteπρέπει να είναι ο θείος μου ο συγκεκριμένος ! έχει εμμονή με τα αλεξίπτωτα κ αφού είναι κ σε σύνταξη ασχολείται πολύ ...
ReplyDeleteΓια να το λες... :-)
ReplyDelete