Το έθιμο του ψητού αρνιού είναι φερμένο από άλλα μέρη. Στη Ζάκυνθο δε σούβλιζαν αρνί, αλλά έτρωγαν βραστό κρέας και αυγολέμονο. Απαραίτητος μεζές στο ζακυνθινό τραπέζι το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ και την Κυριακή του Πάσχα είναι το χοιρομέρι.
Το βράδυ του Πάσχα «χαλάει ο κόσμος» με το πανηγύρι του Αγίου Λαζάρου. Το σούρουπο βγαίνει από την εκκλησία το Κόνισμα, γίνεται η λιτανεία της Παναγίας της Γαλανούσας. Καμπάνες, παστέλια, φριτούρες, ψημένα αρνιά στους δρόμους, ανοιχτές ταβέρνες αρέκιες, σερενάδες, πυροτεχνήματα. Ένα παμπάλαιο τοπικό έθιμο, ανάμεσα στα πυροτεχνήματα, να καίγεται κι ένα ομοίωμα του Ιούδα. Το κάψιμο του Γιούδα», έτσι ονομάζεται το έθιμο αυτό.
Από το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής μέχρι τη Νια Τρίτη βγάζουν το ιερό λείψανο του Αγίου Διονυσίου από την αργυρόγλυπτη λάρνακα και το τοποθετούν στη θύρα του Ιερού για προσκύνημα των πιστών.
Όταν βρέχει την ημέρα της Λαμπρής είναι σημάδι καλής χρονιάς.
Χρόνια πολλά.
ReplyDeleteΧριστός Ανέστη.
Και του χρόνου με υγεία.
Πάντως τις θαυμάζω τις αντοχές σου!!!
Χρόνια πολλά μανούλα-Τασσούλα! Ευχαριστώ!
ReplyDeleteχρονια πολλα κι οπως τα ονειρευεσαι..φιλακια..
ReplyDeleteΧρόνια πολλά και σε σένα!
ReplyDeleteΚαι του Χρόνου!
ReplyDeleteΕπίσης!
ReplyDeleteΩραία έθιμα...
ReplyDeleteΤα διάβασα όλα σήμερα με την σειρά, μιας και η αργή σύνδεση που είχα δεν μου επέτρεπε να ανοίξω το blog σου τόσες μέρες.
Ακόμη και εγώ που έχω πει πως το Πάσχα δεν πάω αλλού εκτός από τα μέρη μου, το σκέπτομαι τώρα...
Γιάννη το Πάσχα εδώ, ειδικά Μεγάλη Παρασκευή, Σάββατο, είναι μοναδικό! Δεν είναι τυχαίο που κι εγώ στα 19 χρόνια το έχω χάσει μόνο 4 φορές. 2 που ήμουν κλεισμένη μέσα φρεσκογεννημένη και 2 αναγκαστικά στην Πάτρα.
ReplyDelete