Σαν όνειρο μαγευτικό

Αν προχτές βράδυ ταξιδέψαμε σε μέρη μακρινά, σε άλλα μέρη με το Διονύση Σαββόπουλο, χτες βράδυ, ταξιδέψαμε σε γειτονιές αγγέλων.


Πέντε καταπληκτικοί λυρικοί καλλιτέχνες, με τη συνοδεία μιας υπέροχης ορχήστρας νυκτών εγχόρδων, υπό την διεύθυνση του Παναγή Μπαρμπάτη μας ταξίδεψαν σε μελωδίες ονειρικές, από όπερες, οπερέττες ξένες και ελληνικές, μέχρι και τραγούδια από τον κινηματογράφο, μιούζικαλ, τάνγκο.
Η σοπράνο Ελπινίκη Ζερβού, η μέτζο σοπράνο Ελένη Βουδουράκη, ο τενόρος Νίκος Στεφάνου, ο βαθύφωνος Χρήστος Αμβράζης και ο βαρύτονος Διονύσης Σούρμπης, μας οδήγησαν σε μονοπάτια μελωδικά, μας χάρισαν στιγμές μοναδικές.

Ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Δε μπορώ όμως να μη σταθώ στο δικό μας παιδί που ήταν ανάμεσά τους. Το Διονύση Σούρμπη. Ας μου επιτραπεί να μιλήσω λίγο γι' αυτόν.
Ο Διονύσης, είναι ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζάκυνθο. Ένα παιδί που όταν μεγάλωσε και κατάλαβε τι του αρέσει να κάνει πιο πολύ, άπλωσε τα φτερά κι έφυγε από το νησί του.
Αρχικά στην Αθήνα και τώρα πια στην Ιταλία, έκανε και κάνει μαθήματα φωνητικής. Η αφοσίωσή του σ' αυτό που αγαπάει και φυσικά το ταλέντο του, τον οδήγησαν στην Ιταλία με την υποτροφία Μαρία Κάλλας που κέρδισε.
Το μεγάλο του ταλέντο, η αφοσίωση και η αγάπη του γι' αυτό που κάνει, μα πάνω απ όλα ο καλός του χαρακτήρας, η μετριοφροσύνη και η ταπεινοφροσύνη που τον διακρίνει, τον οδηγούν σιγά-σιγά στην κορυφή, σ' αυτό το δύσκολο δρόμο που διάλεξε.

Πιστεύω ότι με αργά και σταθερά βήματα, κατακτάει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τον κόσμο που τον λατρεύει. Μια μέρα θα είναι πασίγνωστος. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Χαίρομαι γι' αυτό πολύ. Χαίρομαι γιατί τον γνωρίζω προσωπικά και γιατί πιστεύω στο ταλέντο του. Για μένα είναι θέμα χρόνου να γίνει και παγκόσμια γνωστός.
Εύχομαι να γίνει σύντομα αυτο Διονύση. Ξέρω ότι δε βιάζεσαι. Άλλωστε εσύ ο ίδιος λες ότι δε θα σταματήσεις ποτέ να είσαι μαθητής. Πάντα επιτυχίες εύχομαι!

Είναι κρίμα που η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της. Είναι κρίμα που ταλέντα χάνονται εδώ ενώ στο εξωτερικό αναδεικνύονται και ανταμείβονται.

Χάρηκα που το Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο ήταν γεμάτο απόψε. Αναρωτιέμαι βέβαια, αν θα ήταν το ίδιο γεμάτο αν η είσοδος δεν ήταν ελεύθερη αλλά με εισητήριο. Θέλω να ελπίζω πως θα ήταν το ίδιο γεμάτο. Το κοινό πάντως, χειροκρότησε τους καλλιτέχνες, ήταν δε ιδιαίτερα ένθερμο για το Διονύση.
Μακάρι τέτοιες συναυλίες να γίνονται πιο συχνά...Τις έχουμε ανάγκη...

υγ. Μπαίνοντας σήμερα στο μπλογκ του Γιάννη, θυμήθηκα ότι ... ξέχασα να πω και κάτι άλλο. Όλη αυτή η μαγευτική βραδιά συνοδευόταν από διάττοντες αστέρες που έσκιζαν με τη λάμψη τους τον ουρανό. Φαινόμενο που συμβαίνει κάθε χρόνο την ίδια εποχή και μας χαλάει την ελπιδοφόρα εντύπωση που είχαμε σαν παιδιά ότι όταν πέφτει ένα αστέρι και κάνεις μια ευχή βγαίνει αληθινή...