Χωρίς ίντερνετ από χτες το μεσημέρι, λόγω των προβλημάτων στην Ηλεία μάλλον, νιώθω αποκλεισμένη από τους φίλους μου. Μαθαίνουμε τα νέα από την TV και ψάχνουμε φίλους με τα τηλέφωνα.
Από το μπαλκόνι μας βλέπουμε νύχτα μέρα τις φωτιές στην Ηλεία και βουλιάζει η ψυχή μας. Εύχομαι να είναι η τελευταία μέρα που καίγεται η Ελλάδα. Εύχομαι να μη μεγαλώσει κι άλλο ο αριθμός των αδικοχαμένων νεκρών. Εύχομαι να είναι καλά η Μαργαρίτα, ο Γιάννης, η kyriayf, η άλλη Αγγελική, η Κωστούλα, που ζουν η κάνουν διακοπές εκεί. Όλους τους σκέφτομαι έντονα αυτές τις μέρες.
Μόνο μια σκοτεινή φωτογραφία θα μπορούσε να δείξει τις σκέψεις μου σήμερα. Ένας "φλεγόμενος" Διονύσιος Σολωμός από πυροτεχνήματα όμως. Μακάρι οι μόνες φλόγες που θα δούμε από δω και στο εξής να είναι από χαρούμενα πυροτεχνήματα...
΄Πονάει η ψυχή μου, μου είπε η κόρη μου που ήθε χθες στο Τζάντε.
ReplyDeleteΒλέπω από το μπαλκονάκι μας να καίγονται τα όμορφα μέρη μας.
' αυτά να κλάψω, για τι ψυχούλες που χάθηκαν, για τις περιουσίες τους..αγώνεςς μιας ολόκληρης ζωής;
Αισθάνομαι ψυχικά βιασμένη...
Γλαρένια δάκρυα
Πίκρα σου λέω...πίκρα...
ReplyDeleteκαι πικρα και ντροπη και φοβος..
ReplyDeleteποση ζεστη μπορει να νοιωθεις δυο δευτερολεπτα πριν σε τυλιξουν οι φλογες;
αυτη η μητερα με τα τεσσερα παιδια!
ολος αυτος ο κοσμος!!
Όλη την ημέρα χθες η Αθήνα ήταν καλυμμένη από καπνό με έντονη τη μυρωδιά του καμένου. Αισθάνθηκα ότι κάπως έτσι πρέπει να ήταν στην τελευταία ημέρα της Πομπήιας... Δάκρυσαν τα μάτια μου όχι μόνο από την κάπνα αλλά και από το πόσο ανοχύρωτη αποδεικνύεται η Ελλάδα. Έχω φίλους με καταγωγή στην Καλαμάτα και την Ηλεία, ο πατέρας μου μένει στην Κορινθία... Ο Θεός να μας βοηθήσει.
ReplyDeleteεγώ αναρωτιέμαι ποιός ειναι αυτός που καίει την χώρα μας???
ReplyDeleteΓΙΑΤΙ???
Καταντησαμε να κανουμε μονο παρακλησεις στο Θεο για να σωθουμε..:-(
ReplyDeleteΟ πιο βασανιστικός θάνατος είναι λέει από φωτιά, επειδή το τελευταίο πράγμα που καίγεται είναι ο εγκέφαλος. Εύχομαι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κάηκαν, να πέθαναν από αναθυμιάσεις, να λιποθύμισαν, να πήγαν από έμφραγμα, να, να, να... και να μην ένιωσαν αυτό που φαντάζομαι. Πόσοι από μας έχουμε νιώσει φόβο; Πόσοι έχουμε νιώσει το φόβο του θανάτου αν πλησιάσει κοντά; Αν τον έχετε νιώσει, καταλαβαίνετε ότι ο φόβος σε παραλύει, γίνεσαι έρμαιό του. Πόσο μάλλον να σε τυλίγει και σε φλόγες...
ReplyDeleteΠρόταση συνεργασίας για τη συγγραφή ενός βιβλίου.
ReplyDeleteOneiromageiremata...
o Αrtbomber σε προσκαλεί να συμμετάσχεις σε μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.
Επειδή θέλει να αποτελέσει την ουσιαστική εναλλακτική πρόταση τέχνης και τον πολύτιμο συνεργάτη κάθε νέου καλλιτέχνη που πλέον δεν θα χρειάζεται «καλές δημόσιες σχέσεις» για να αναδείξει το ταλέντο του.
Επειδή πιστεύει ότι ο μοναδικός κριτής ενός λογοτεχνήματος είναι και πρέπει να είναι ο αναγνώστης και όχι ο reader-υπάλληλος μιας εταιρείας
Ο Artbomber αναζητά 30 bloggers – συγγραφείς για μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.
Αν σ’ ενδιαφέρει να συμμετάσχεις, στείλε e-mail στο info@artbomber.com για να σου αποσταλεί ενημερωτικό κείμενο με λεπτομέρειες και οδηγίες συνεργασίας.
Artbomber.com
Το site των δημιουργών.
Και λέω τι άκαρδοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο και σε τι αποσκοπούν?
ReplyDeleteΕίναι δυνατόν να είναι σκόπιμο?
Και αν ναι, πως το σηκώνει η συνείδησή τους
Τόσες ψυχές....?
(Πέρυσι που ήμουν στην Ελλαδα τέτοιον καιρό αντίκρισα το Πευκοχωρι Χαλκιδικής και κάηκε η ψυχή μου.
Αυτό το φετινό το παρακολουθώ από τηλεοράσεως και δεν έχω λόγια....μόνο κλαίω, αυτοί οι συνάνθρωποι εκεί ζουν μια τραγωδία.Μακάρι να τελειώσει ΤΏΡΑ.
Και όλοι αυτοί οι πληγέντες, τι θα απογίνουν; Χωρίς σπίτι, με τα χωράφια τους καμένα, χωρίς βιος... Πως θα ζήσουν;
ReplyDeleteOpws anefera kai se sxolia allou blogger o kollitos mou pige me enan filo tou me to ama3i gia na voi8isoun kai ekanan stasi stin akri tou dromou gia na klapsoun...Me pire til kai mou eipe:'afto pou simvainei den mporei na to sillavei an8rwpinos nous...aftoi pou to ekanan den legontai an8rwpoi....'
ReplyDeleteTo mono pou mporousan na kanoun einai na parakalane ton kosmo na figei apo ta spitia tous...Polloi ilikiwmenoi tous eipan oti an kaei to spiti mou kalitera na kaw kai gw mazi tou....An afto den deixnei 8arros mesa stin apognwsi den 3erw kai gw ti na pw....
Stin patra sto mpalkoni tis miteras mou vriskoume apokaidia...Kai to mono pou skeftomai einai apo poio dentraki ir8an aftes oi staxtes...Apo poio spiti...Min anaferw kai to xeirotero...Kalo mas kouragio....
Λούνα, Πέννυ, Αγγελική...
ReplyDeleteΔε σας κρύβω ότι ανησυχώ πια και για εδώ. Το σπίτι μου είναι ανάμεσα σε 4 στρέμματα ελιές. Δε σας κρύβω ότι έχω αρχίσει να σκέφτομαι πιθανές διόδους διαφυγής σε περίπτωση που δω φωτιά τριγύρω. Το μόνο που θα με νοιάξει είναι να φύγω με τα παιδιά μου και τον άντρα μου. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι κάηκαν στην προσπάθειά τους να σώσουν τα σπίτια τους, τη ζωή τους δλδ. Εύχομαι όλα να σταματήσουν εδώ και όλα αυτά που λέω να είναι χαζομάρες. Εύχομαι όλα να σταματήσουν σήμερα...
Λυγμός, θυμός, αγανάκτηση, φόβος, θρήνος, οδυρμός...
ReplyDeleteΜόλις μιλήσαμε με ζεστούς συγγενείς μας στο χωριό Βροχίτσα της Ηλείας. Είκοσι μέτρα κοντά στο σπίτι τους έφθασε το "χάδι" των φλογών. Κάηκαν ορισμένα τους δέντρα. Φοβούνται, κλαίνε, μα και προσπαθούν να ορθοποδήσουν...
Μεγάλη δυστυχία βρήκε τους ανθρώπους... μεγάλη...
ReplyDelete