Μετά τη Γκιόστρα, μείναμε να παρακολουθήσσουμε το Βενετσιάνικο γάμο. Ένα έθιμο των τελευταίων χρόνων που έχει χωρίσει σε 2 παρατάξεις τους ζακυνθινούς (κατά τη γνώμη μου πάντα). Σε αυτούς που θέλουν να γίνεται και συμμετέχουν σ΄αυτόν και σ' αυτούς που είναι ενάντια, αφού το έθιμο έχει τις ρίζες του στην Ενετοκρατία και στον τότε κατακτητή. Από μια μεριά έχουν δίκιο οι δεύτεροι, γιατί ουσιαστικά αναβιώνεται ένα έθιμο που δεν είχε σχέση με τους ντόπιους του νησιού. Από την άλλη, είναι ένα θέαμα, αφού υπάρχουν όμορφες βενετσιάνικες στολές εκείνης της εποχής, σαλπιγκτές, οργανοπαίχτες, ακούγεται μπαρόκ μουσική κλπ κλπ. Η παρέλαση γίνεται από την Ανάληψη μέχρι την πλατεία Αγίου Μάρκου, όπου τελείται ο γάμος με νοδάρο (συμβολαιογράφο), με χορούς αναγεννησιακούς, με την παράδοση των δώρων στο γαμπρό και στη νύφη.
Saturday, February 28, 2009
Γκιόστρα 2009
Φωτό από τη Γκιόστρα που έγινε το μεσημέρι. Η Γκιόστρα ήταν έφιπποι αγώνες ιπποτών. Αρχικά είχε αιματηρό χαρακτήρα και απαγορεύτηκε. Ετσι με τα χρόνια μετατράπηκε σε αγώνισμα δεξιοτεχνίας. Οι έφιπποι άνδρες έπρεπε να περάσουν το μικρό ή μεγάλο δαχτυλίδι που κρέμεται από μια ξύλινη κατασκευή, μέσα στο κοντάρι τους. Δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι ευγενείς. Ο νικητής κέρδιζε ένα ασημένιο σπαθί. Ρίζες της βρίσκουμε παλιά, από το 1600 αλλά τη συναντάμε και στον Ερωτόκριτο.
Απ' όλα είχε η σημερινή εκδήλωση. Επίδειξη δεξιοτεχνίας, πολύ καλούς τυμπανιστές, νεαρά παιδιά που έκαναν κολπάκια με τις σημαίες τους, άγρια πουλιά.
Στη σημερινή Γκιόστρα είχαν έρθει εκπαιδευτές γερακιών και άλλων άγριων πουλιών από τη Σλοβακία. Τα καημένα τα πουλάκια τρόμαξαν από τον κόσμο και αποφάσιαν να καθίσουν ψηλά στα γύρω κτίρια όπως βλέπετε στην τελευταία φωτό.
Απ' όλα είχε η σημερινή εκδήλωση. Επίδειξη δεξιοτεχνίας, πολύ καλούς τυμπανιστές, νεαρά παιδιά που έκαναν κολπάκια με τις σημαίες τους, άγρια πουλιά.
Στη σημερινή Γκιόστρα είχαν έρθει εκπαιδευτές γερακιών και άλλων άγριων πουλιών από τη Σλοβακία. Τα καημένα τα πουλάκια τρόμαξαν από τον κόσμο και αποφάσιαν να καθίσουν ψηλά στα γύρω κτίρια όπως βλέπετε στην τελευταία φωτό.
Friday, February 27, 2009
Εξωχώρα
Κειμενάκι με επεξηγήσεις αύριο, γιατί μόλις γύρισα από χορό και το πρωί έχει έγερση στις 7!!!
Update μεσημεριανό, πριν πάω να αναπληρώσω τις χαμένες ώρες ύπνου :-)
Η Εξοχώρα είναι ορεινό χωριό στα δυτικά του νησιού, κοντά στο χωριό Καμπί. Η πανέμορφη εκκλησία με το μοναδικό καμπαναριό της (θα το δούμε σε επόμενο ποστ) είναι παμπάλαιη και άντεξε στους σεισμούς που έχουν κατά καιρούς ταλαιπωρήσει το νησί. Μπροστά ακριβώς από την εκκλησία βρίσκεται μια πλατεία με ένα τεράστιο γέρικο πλάτανο, στολίδι για το χωριό. Το χωριό ήταν γνωστό για τα πολλά πηγάδια του. Οι κάτοικοί του τώρα, ασχολούνται με τον τουρισμό, τα σιτηρά, το κρασί, το λάδι.
Update μεσημεριανό, πριν πάω να αναπληρώσω τις χαμένες ώρες ύπνου :-)
Η Εξοχώρα είναι ορεινό χωριό στα δυτικά του νησιού, κοντά στο χωριό Καμπί. Η πανέμορφη εκκλησία με το μοναδικό καμπαναριό της (θα το δούμε σε επόμενο ποστ) είναι παμπάλαιη και άντεξε στους σεισμούς που έχουν κατά καιρούς ταλαιπωρήσει το νησί. Μπροστά ακριβώς από την εκκλησία βρίσκεται μια πλατεία με ένα τεράστιο γέρικο πλάτανο, στολίδι για το χωριό. Το χωριό ήταν γνωστό για τα πολλά πηγάδια του. Οι κάτοικοί του τώρα, ασχολούνται με τον τουρισμό, τα σιτηρά, το κρασί, το λάδι.
Thursday, February 26, 2009
Ορθονιές
Επόμενη στάση: Ορθονιές. Ορεινό χωριό 40 χλμ. από τη Ζάκυνθο στα βόρεια. Εκεί είναι και το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας (στο οποίο δεν πήγα) που ιδρύθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα.
Κοιτάζαμε με τη φίλη μου και σχολιάζαμε για άλλη μια φορά, πόσο πράσινη είναι η Ζάκυνθος και πόσα όμορφα μέρη έχει. Το τοπίο δεν θύμιζε χειμωνιάτικο σκηνικό, αλλά άνοιξη σε πλήρη ευφορία...!
Κοιτάζαμε με τη φίλη μου και σχολιάζαμε για άλλη μια φορά, πόσο πράσινη είναι η Ζάκυνθος και πόσα όμορφα μέρη έχει. Το τοπίο δεν θύμιζε χειμωνιάτικο σκηνικό, αλλά άνοιξη σε πλήρη ευφορία...!
Wednesday, February 25, 2009
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Σύλλογος διδασκόντων και οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ζακύνθου, σας προσκαλούν την Πέμπτη 26-2-2009 στις 7.30 το απόγευμα και την Παρασκευή 27-2-2009, στις 11.30 το πρωί, στην πλατεία Αγ. Μάρκου, να παρακολουθήσετε την ομιλία της Μιμίκας Σταμίρη
« Εκλογομαγερέματα»
Ελάτε, να διασκεδάσουμε μαζί και να συνεχίσουμε την παράδοση του Ζακυνθινού καρναβαλιού.
Τους ρόλους ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης οι μαθητές:
ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΑΡΔΕΛΗΣ : ΝΤΕΛΑΛΗΣ, ΠΑΡΜΕΝΟΣ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΥΘΟΥΛΚΑΣ: ΜΠΑΤΑΚΑΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ: ΜΑΡΙΕΤΤΑ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΕΛΜΠΕΣΗΣ: ΑΝΘΗ
ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΠΩΠΟΣ
ΣΤΑΘΗΣ ΑΒΟΥΡΗΣ: ΚΟΣΑΡΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗΣ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΓΚΟΥΣΚΟΣ: ΑΓΡΟΤΗΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΣΕΜΙΤΕΚΟΛΟΣ: ΣΠΥΡΟΣ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΑΨΟΜΑΝΙΚΗΣ: ΣΠΥΡΟΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΚΟΥΣΚΟΣ: ΝΤΑΝΤΟΣ
Σημείωση για αυτούς που δεν γνωρίζουν τι είναι οι ομιλίες.
Οι Ομιλίες έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο της Ενετοκρατίας, όταν σαν διέξοδος της καταπίεσης που δέχονταν από τους ευγενείς, δημιουργήθηκε η ανάγκη σάτιρας των ξένων κατακτητών και κυρίως των αρχόντων του νησιού, και αποτέλεσαν βασικό όπλο για τον Αγώνα των Ποπολάρων και αργότερα των Ριζοσπαστών. Οι ομιλίες έχουν επηρεασθεί τόσο από το Κρητικό Θέατρο όσο και από την ιταλική «Comedia del Arte».
Ήταν κυρίως διασκευές μυθιστορημάτων και το κύριο στοιχείο που τις χαρακτηρίζει ακόμα έως σήμερα, είναι ότι όλοι οι ρόλοι, ανδρικοί και γυναικείοι, παιζόντουσαν από άνδρες. Ο συγγραφέας ήταν συνήθως άγνωστος ώστε να μπορεί να σατιρίζει άφοβα την κοινωνική αδικία και τις συνήθειες των αφεντάδων και οι ηθοποιοί φορούσαν μάσκες ώστε να μην τους αναγνωρίζουν. Οι Ομιλίες παιζόντουσαν κυρίως σε πλατείες και κυρίως την περίοδο των Καρναβαλιών, και είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η παράδοση συνεχίζεται δυνατή έως και σήμερα.
Στα όρη, στ' άγρια τα βουνά...
Είναι δυο μέρες τώρα που κοιτάω από το παράθυρο της κουζίνας τον Αίνο απέναντι στην Κεφαλλονιά. Έχει χιόνι! Μόνο όταν κάνει πολύ κρύο βλέπω χιόνι εκεί. Είναι δέκα μέρες τώρα που κάνει κρύο εδώ. Λες να χιόνισε στα βουνά; Στις Ορθονιές; Στον Κοιλιωμένο; Αναρωτιέμαι δυνατά κοιτώντας επίμονα τη χιονισμένη κορυφή. Ο σύζυξ λέει ότι κάποιοι του είπαν πως έριξε κάτι νιφάδες στα βουνά. Άμα είχαμε εμείς 4 βαθμούς κοντά στη χώρα, στα βουνά δεν θα έριξε μια σταλίτσα χιόνι;
Από χτες το σκέφτομαι να πάρω το αυτοκίνητο και να κάνω μια μεγάααααλη βόλτα. Χαράζω μέσα μου τη διαδρομή. Τα σημεία που θέλω να φωτογραφίσω. Ετοιμάζω τα απαραίτητα: έξτρα μπαταρίες, τριποδάκι μπας και νυχτωθώ πουθενά και δω τίποτα ενδιαφέρον, τηλέφωνο κλπ. Ρίχνω κι ένα σύρμα στη φίλη μου.
"Πάω στα βουνά...έρχεσαι"; Δεν περίμενα να δεχτεί. Έκπληξη! Περνάω, την παίρνω και...φύγαμε.
Πρώτη στάση: Αλυκές. Στα τηγάνια. Εκεί που κάποτε μάζευαν το αλάτι. Οι εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις έχουν γίνει τόπος κατοικίας διαφόρων πουλιών. Από δω και πέρα, τα λόγια περιττεύουν....
Από χτες το σκέφτομαι να πάρω το αυτοκίνητο και να κάνω μια μεγάααααλη βόλτα. Χαράζω μέσα μου τη διαδρομή. Τα σημεία που θέλω να φωτογραφίσω. Ετοιμάζω τα απαραίτητα: έξτρα μπαταρίες, τριποδάκι μπας και νυχτωθώ πουθενά και δω τίποτα ενδιαφέρον, τηλέφωνο κλπ. Ρίχνω κι ένα σύρμα στη φίλη μου.
"Πάω στα βουνά...έρχεσαι"; Δεν περίμενα να δεχτεί. Έκπληξη! Περνάω, την παίρνω και...φύγαμε.
Πρώτη στάση: Αλυκές. Στα τηγάνια. Εκεί που κάποτε μάζευαν το αλάτι. Οι εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις έχουν γίνει τόπος κατοικίας διαφόρων πουλιών. Από δω και πέρα, τα λόγια περιττεύουν....
Tuesday, February 24, 2009
Βόλτα στα στενά της πόλης
Τι κάνει κανείς όταν έχει μισή ώρα μπροστά του για ένα ραντεβού; Μια μικρή απογευματινή βολτίτσα!
Subscribe to:
Posts (Atom)