Πήρα πρωινό, κάθισα στο πισι του ξενοδοχείου μέχρι να περάσει λίγο η ώρα, μπας και αλλάξει ο καιρός. Και άλλαξε. Κατά τις 10, σταμάτησε να βρέχει, βγήκε λίγο ήλιος και σηκώθηκα για να εκμεταλλευτώ το διάλειμμα. Πήρα μπουφάνακι, φόρεσα κατάλληλα παπούτσια, πήρα ομπρελίτσα και την έκανα. Στα μισά του δρόμου, με έπιασε ψιλόβροχο, αλλά εγώ ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένη :-))) Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι φτωχοί, ήλιος και φεγγάρι, παντρεύονται οι γαϊδάροι, λέγαμε μικροί!
Αποφάσισα να μην πάω παραλιακά σήμερα, αλλά να μπω μέσα από την καινούρια πόλη. Έτσι, χαζολόγησα αρκετά εκεί μέσα...
Κάποια στιγμή όμως, ξαναμπήκα στην παλιά πόλη.
Πήρα σβάρνα τις εκκλησίες της παλιά πόλης. Ήταν και του Άη Γιάννη του Λουμπαδιάρη εκείνη τη μέρα. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, στις γειτονιές, ανάβαμε φωτιές και πηδούσαμε από πάνω. Οι κοπέλες πηγαίναμε το αμίλητο νερό, για να δούμε αν θα παντρευτούμε. Μπήκα να προσκυνήσω...
Παρόλη τη βροχούλα, οι νοικοκυρές άπλωσαν τις διάσημες μπουγάδες τους, εκμεταλλευόμενες τον ήλιο που έπαιζε κρυφτό.
Τριγύρισα πολλές ώρες. Γύρισα πίσω το μεσημέρι, ξεκουράστηκα λίγο, και το απόγευμα κίνησα για το Κανόνι και το μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρενας.Συνεχίζεται...
Την περασμένη φορά που ήμουν εκεί, ξυπνούσα νωρίς και 
Τώρα, οι μέρες ξημέρωναν βροχερές ή συννεφιασμένες. Το πρωί και αργά το απόγευμα, τεράστια πουλιά πετούσαν από το ένα δέντρο στο άλλο. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι ήταν 
Την επόμενη μέρα το βράδυ, έψαχνα στο νετ να δω πώς είναι οι ερωδιοί, για να σιγουρευτώ. Όντως, αυτά τα πουλιά ήταν. Όταν πετάνε, μαζεύουν το μακρύ λαιμό τους σε σχήμα S και τεντώνουν τα πόδια τους. Ήταν πολύ όμορφα να τα παρατηρείς...
Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός, ήταν όμως καλό το γεγονός ότι δεν ίδρωνες. Άστατος, με καταιγίδες, με βροχές αλλά και με μεγάλα διαστήματα ηλιοφάνειας. Επειδή παρακολουθούσα για μέρες τον καιρό, είχα προετοιμαστεί καταλλήλως, με ομρπρελίτσα και παπούτσια κατάλληλα για βροχή, έτσι ώστε να μην κλειστώ 3 μέρες μέσα στο ξενοδοχείο, κοιτώντας τους 4 τοίχους. Θα βαριόμουν ομολογώ την τελευταία μέρα, όχι γιατί δεν είναι όμορφη η Κέρκυρα, αλλά γιατί θα προτιμούσα να είχα παρέα τον σύζυξ. Πόσα άλλωστε να έκανα μόνη μου και χωρίς αμάξι;
Την τελευταία μέρα, πάνω εκεί που έλεγα πως θα βαρεθώ και πώς θα περάσουν τόσες ώρες (με παλιόκαιρο κιόλας) μέχρι να πετάξω, έπεσα πάνω σε φίλους αναπάντεχα! Ένα ζευγάρι συναδέλφων που δούλευαν εδώ 3 χρόνια πριν, βολτάριζε στην παλιά πόλη. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Εννοείται ότι επακολούθησε ουζάκι στο Λιστόν και γεύμα μετά στο σπίτι τους. Ας είναι καλά οι άνθρωποι.
Το πρώτο βράδυ βολτάραμε με τον Κώστα, με έναν συνάδελφο που μέναμε στο ίδιο χοτέλ, στη βραδυνή Κέρκυρα. Με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί, πήρα ένα ιπτάμενο ταξί και έφτασα σε 3 λεπτά στο ξενοδοχείο. Τι; Δεν ξέρετε ότι πετάνε τα ταξί στην Κέρκυρα; Βέεεεεβαια. Δεν οδηγούν παιδάκι μου. Πετάνε. Κι αν είσαι τυχερή φτάνεις. Τόσο πολύ πετάνε, που κατάφερε και τράκαρε ο μ........ ενώ ήμουν μέσα. Έπεσε ένα μηχανάκι πίσω του, κατέβηκε ο οδηγός κάτω, κατέβασε και κάμποσα καντήλια και αφού τα βρήκανε, σε 3 λεπτά ήμουν στο χοτέλ. Άφησα βαλίτσα και φύγαμε για βόλτα. Το χοτέλ ήταν μισή ώρα με τα πόδια από το ιστορικό κέντρο και έπεσε πολύ και ευχάριστο περπάτημα. Έτσι, η φωτογράφηση ξεκίνησε βράδυ, μπροστά στον έκπληκτο Κώστα, που δεν μπορούσε να συλλάβει πώς γίνεται μια μηχανή να βγάζει φωτογραφίες βράδυ χωρίς φλας, όπως δεν μπορούσα κι εγώ να το συλλάβω 2 χρόνια πριν...
Ο Κώστας περίμενε να γυρίσω πώς και πώς για να δει αυτές τις φωτό. Τις καλύτερες όμως, τις έβγαλα όταν έφυγε, γιατί είχα πάρει το μεγάλο τρίποδο μαζί μου. Άφησα τις ντροπές μου στην άκρη και έβγαλα το τρίποδο μπροστά στον κόσμο. Άγνωστη, μεταξύ αγνώστων... Τι με ένοιαζε; Θα ξεναγηθούμε στην Κέρκυρα με πολλές φωτό λοιπόν, που θα ακολουθήσουν!
Αυτή τη φωτό περίμενε να τη δει ο Κώστας, ο συνάδελφος που ήμασταν μαζί, γι' αυτό ξεκινάω με αυτήν. Νομίζω ότι είναι φανερό πού είναι, αλλά περιμένω ν΄ακούσω. 
Χρόνια τώρα βλέπουμε τα ημερόπλοια να φεύγουν κάθε πρωί κατά τις 9 από το λιμάνι και να γυρίζουν το απόγευμα μετά τις 5. Αναρωτιόμασταν αν άξιζε να το κάνουμε κι εμείς. Πέρυσι, μια φίλη μου, είχε κάνει το γύρο και μου είπε τα καλύτερα λόγια. Τον Αύγουστο, έκαναν το γύρο άλλοι φίλοι και είπαν τα χειρότερα. Ο λόγος ήταν φανερός. Τον Αύγουστο οι τουρίστες είναι πολλαπλάσιοι σε σχέση με το τέλος Ιουνίου ή με τον Ιούλιο. Οπότε...το κάναμε.
Το καραβάκι έφυγε από την ανατολική πλευρά του νησιού και γύρισε από τη δυτική. Άλλα καραβάκια, κάνουν ανάποδα τη διαδρομή. Μπορεί κανείς να ρωτήσει στα τουριστικά γραφεία της παραλίας για τις ώρες, τη διαδρομή, το κόστος του ταξιδιού.
Όσο για μένα...εκεί που παραπονιόμουν ότι δεν είχα τίποτα να φωτογραφίσω τώρα τελευταία,, γύρισα πίσω με σχεδόν 400 φωτογραφίες. Θα σας τις δείξω διγά-σιγά....
Χάρηκα επίσης, γιατί είχαμε την ευκαιρία να δούμε από τη θάλασσα, παραλίες και μέρη που έχουμε επισκεφτεί στο νησί μόνο από την ξηρά, αλλά είδαμε και μέρη που δεν τα είχαμε δει ποτέ, όπως το νησί του Αγίου Ανδρέα, το Σχοινάρι, το βορειότερο σημείο του νησιού, τα μέρη μεταξύ του Ακρωτηρίου Σχοινάρι μέχρι το Ναυάγιο, το Μαραθωνήσι. Πάρα πολύ μας άρεσε αυτό. Νομίζω ότι αλλιώς τα βλέπει αυτά τα μέρη κάποιος που ξέρει τον τόπο και αλλιώς ένας τουρίστας...
Η χτεσινή μέρα είχε μπάνιο και φαγητό στο Πόρτο Λιμνιώνας. Εκεί κι αν περάσαμε ωραία. Είναι ζήτημα να ήμασταν 3-4 παρέες στη θάλασσα. Ήσυχα ήταν και στην ταβέρνα επίσης.
Γι' αυτό το μέρος έχω 
