Blue sky

Μπλε ουρανός, τραβηγμένος πάνω από τον ουρανό του panda μου! Είναι εκείνη η μαγική ώρα του σούρουπου που όλα γίνονται μπλε. Κι εγώ που βιάζομαι, ανάμεσα στα πήγαινε-έλα των παιδιών, ίσα που προλαβαίνω να στήσω τη μηχανή στον ουρανό του αυτοκινήτου για να μη χάσω το θέαμα. Ποιος προλαβαίνει να στήσει τρίποδο τώρα;
Τα χρώματα είναι φυσικά και απείραχτα!

Μπαζάρ Δρόμων Ζωής

Η ώρα για το μπαζάρ των Δρόμων Ζωής πλησιάζει. Στις 12 και 13 Δεκεμβρίου, το μπαζάρ ανοίγει τις πόρτες του. Τι μπορούμε να κάνουμε; Κατ' αρχήν να φτιάξουμε κάτι και να το στείλουμε! Αν δεν προλαβαίνουμε να φτιάξουμε κάτι, ας κάνουμε κάτι πιο εύκολο, ειδικά εσείς που μένετε στην Αθήνα: Πηγαίνετε εκεί για να αγοράσετε τα σπιτικά καλούδια που πωλούνται εκεί. Αν θέλετε δε, να πετύχετε καλές γκουρμεδιές, η συμβουλή μου είναι να πάτε Σάββατο πρωί. Αν δεν καταφέρετε να πάτε σ' αυτο, πηγαίνετε σε όποιο άλλο μπαζάρ μπορείτε, μέρες που έρχονται. Αν θέλετε να δείτε μερικά από τα καλούδια που πουλούσαν πέρυσι στο μπαζάρ, κάνετε κλικ εδώ.

Ροζ στην Αναφωνήτρια

Νιαρρρρρρρρρρρρρρρ

Παίζοντας στο ασπρόμαυρο φόντο

Απομονώνοντας το πορτοκαλί του ήλιου, σε ασπρόμαυρο φόντο. Ή αλλιώς, παίζοντας με τις ρυθμίσεις της μηχανής...

Χειμωνιάτικο Τσιλιβί

Ο καιρός την περασμένη εβδομάδα, μόνο χειμώνα -ή τέλη φθινοπώρου έστω- δεν θύμιζε. Κυκλοφορούσα χωρίς μπουφάν (ποια; εγώ η κρυατζούλα!!!) και μόνο το βράδυ το χρειαζόμουν.
Διακόπτω τη βόλτα στα βουνά κι εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα (έχω κι άλλες φωτο φυσικά, χεχε) για να σας δείξω τις αγαπημένες μου αντανακλάσεις που τράβηξα στο Τσιλιβί.

Αντικατοπτρισμοί μιας μέρας που φεύγει

Λίγο πιο κάτω από το μέρος που σταματήσαμε για να τραβήξουμε φωτογραφίες, υπήρχε ένας κακοτράχαλος χωματόδρομος που μόνο με τζιπ μπορούσε να περάσει κάποιος. Δεν προλάβαμε να το πούμε και ένα τζιπ έστριψε στο χωματόδρομο. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε λίγο πιο κάτω, εκεί που είδαμε το τζιπάκι να στρίβει. Στη μέση του δρόμου, υπήρχε μια τεράστια λακκούβα με λασπόνερα, τόσο μεγάλη, που μας έκανε εντύπωση που την πέρασε έστω και με τζιπ! Λες να αντικατοπτρίζονται τα σύννεφα στη λακκούβα; ρωτάω την Πέννυ. Μπα...απαντά. Μια δοκιμή θα μας πείσει, συνεχίζω εγώ (σαν γνήσια κριός που μόνο όταν βάλει το δάχτυλο στη φωτιά πείθεται ότι όντως καίει).

Κατέβηκα μέχρι τη λακκούβα, γνωρίζοντας ήδη την απάντηση ότι τα σύννεφα ήταν πολύ χαμηλά στον ορίζοντα για να αντικατοπτρίζονται μέσα της, αλλά δεν μετάνιωσα καθόλου που έφτασα μέχρι εκεί, γιατί έβγαλα τις παρακάτω φωτο...

Μπαζάρ

Το xeblogarisma. σας καλεί το Σάββατο 28 Νοεμβρίου
Στο 2ο Χριστουγεννιάτικο bazaar/party για τα παιδιά έως 3 ετών,
που ζουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας (πρώην Κορυδαλλού).


Ημερομηνία: 28/11/2009

Τόπος: Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο

Πρόγραμμα: 12-8 μ.μ. bazaar

5.30 μ.μ. παράσταση Καραγκιόζη του

Ιάσωνα Μελισσηνού

10.30 μ.μ. Ινδική μουσική με τους ΙΧΩΡ (15e με ποτό)

00.30 π.μ. party

Ηλιοβασίλεμα

Κατηφορίζοντας από την Αναφωνήτρια προς τις Μαριές, Εξοχώρα, Άγιο Λέοντα, απολαύσαμε ένα από τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα που έχω δει ποτέ μου. Έχω φωτογραφήσει πολλές φορές ηλιοβασίλεμα το καλοκαίρι σε κείνη την περιοχή, αλλά ποτέ δεν έχω δει τόση ομορφιά. Τα ηλιοβασιλέματα το καλοκαίρι στο νησί είναι συνήθως θολά, όχι πεντακάθαρα, εξαιτίας της μεγάλης υγρασίας που υπάρχει πάντα εδώ. Οι ανατολές και οι δύσεις που φαίνονται τον Οκτώβρη-Νοέμβρη, δεν συγκρίνονται σε ομορφιά. Μια τέτοια δύση ήταν κι αυτή. Ο ουρανός βάφτηκε σε όλες τις αποχρώσεις της παλέτας Του ζωγράφου τ' ουρανού. Ροζ, πορτοκαλί, κόκκινο, μενεξεδί, γκρι, μολυβί. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να τραβάμε φωτογραφίες σε όλες τις φάσεις της δύσης, μέχρι που χάθηκε ο ήλιος και για πολλή ώρα ακόμα. Ήταν δύσκολο ακόμα και να οδηγήσω, γιατί δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον ουρανό. Μετά τη μαυρίλα από τα καμμένα της Αναφωνήτριας, οι εικόνες αυτές ήταν βάλσαμο για την ψυχή μας. Τα χρώματα του δειλινού, διαπέρασαν τις ψυχές μας, που βάφτηκαν στις ίδιες αποχρώσεις και μέσα μας απλώθηκε η ηρεμία.
Οι φωτογραφίες, είναι ένα μικρό δείγμα από τις πρώτες φωτο που τράβηξα.

Αναφωνήτρια

Στην επόμενη στάση, πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη μας. Εξαφανίστηκε η καλή μας διάθεση μονομιάς και η απόγνωση απλώθηκε στα μάτια μας , καθώς το μαύρο των καμμένων γέμισε τη ματιά μας. Το καλοκαίρι είχαμε πάρα πολλές φωτιές στη Ζάκυνθο, αλλά από τότε δεν είχα ανέβει στα μέρη αυτά. Δεν είχα φανταστεί το μέγεθος της καταστροφής. Δεν είχα καταλάβει πόσο πολύ κινδύνεψαν οι άνθρωποι, πέρα από τη φύση που καταστράφηκε. Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να δείξουν το μέγεθος της τεράστιας καταστροφής. Η ήλιος έδυε ακριβώς πίσω από την καμμένη περιοχή και δεν φαίνεται καλά το πόσο μαύρο υπάρχει. Η αντίθεση του καταπράσινου με το κατάμαυρο ήταν μεγάλη. Το σπίτι στην 2η και 4η φωτό, ήταν μια ανάσα μακριά από τα καμμένα. Μπροστά από το σπίτι υπήρχε μια σειρά από δέντρα και μετά όλα ήταν καμμένα! Προσπαθήσαμε να νιώσουμε για λίγο, όπως θα ένιωθαν οι ιδιοκτήτες αυτού του σπιτιού. Πώς ανάσαιναν, τι σκέφτονταν, πόσο πανικό είχαν, πώς άφησαν το σπίτι τους για να σωθούν, πόσο τυχεροί ήταν που δεν το έχασαν τελικά...Αυτή η μαυρίλα όμως...Καρφώθηκε στα μάτια μας και στην ψυχή μας για τα καλά...

Ορθονιές

Επόμενη στάση, Ορθονιές. Από τις Ορθονιές, περνούσα πάντα έξω απο το χωριό. Ποτέ δεν είχα μπει μέσα. Μπήκαμε μέσα από περιέργεια, κάναμε τη βόλτα μας και βγήκαμε, αφού κόψαμε πρώτα δεντρολίβανο από κάπου που ήταν φυτεμένο. Πολύ γραφικό χωριουδάκι. Μα κοιτάξτε τώρα θέα. Είναι αυτή εικόνα χειμωνιάτικου τοπίου; Με αυτό το πράσινο; Κι όμως... Η Ζάκυνθος είναι έτσι σχεδόν όλο το χρόνο. Όταν φυσικά δεν την καίνει, που τότε από πράσινη, γίνεται μάυρη κι άραχνη...

Χρώμα

Η επόμενη στάση, ή μάλλον, οι επόμενες στάσεις, έγιναν στη διαδρομή Χαρτάτα-Ορθονιές-Αναφωνήτρια. Το μάτι μας δεν χόρταινε από την ομορφιά του τοπίου που η φύση χαρίζει απλόχερα τέτοια εποχή. Εδώ, δέντρα που αλλάζουν χρώμα δεν έχουμε, οπότε, ό,τι βρίσκαμε που να θυμίζει κάτι τέτοιο, ήταν ευπρόσδεκτο και ευχάριστο.

Κόψαμε διάφορα κλαδιά από φυτά που ούτε καν ξέρουμε πώς τα λένε. Μια και είμαστε γυναίκες που ασχολούμαστε πολύ με τη μαγειρική και οι δύο, ό,τι κόβαμε, μας θύμιζε και κάποιο μπαχαρικό, όπως αυτό, που μας θύμιζε ροζ πιπέρι.

Εκείνα που κατακόψαμε στην κυριολεξία, ήταν τα κούμαρα. Άλλα για ομορφιά στο βάζο, άλλα για να δοκιμάσω να φτιάξω μαρμελάδα, άλλα για να τα φάμε εκείνη τη στιγμή. Ψάξαμε πολύ για κούμαρα, γιατί μπορεί να τα βλέπεις παντούς στις άκρες των δρόμων, αλλά δεν είναι όλα προσβάσιμα. Βρίσκονται σε απότομες πλαγιές που συχνά, δεν μπορείς να προσεγγίσεις. Κρατούσαμε η μία την άλλη αρκετές φορές για να κόψουμε μερικά σε επικίνδυνα σημεία.

Αυτό, το ξεχώρισα για το όμορφο χρώμα του.

Κι αυτό (όπως και το άλλο στην 1η φωτό), για τις εναλλαγές των χρωμάτων του!

4ωρη βόλτα στα βουνά

Είχα πεθυμήσει πάρα πολύ να πάω μια βόλτα στα βουνά τέτοια εποχή για φωτογράφηση. Έχω βαρεθεί να φωτογραφίζω τα ίδια και τα ίδια, με αποτέλεσμα να μην φωτογραφίζω τελευταία. Ήθελα άλλες εικόνες. Και τις βρήκα.

Βρήκα καλή παρέα και κινήσαμε για τα βουνά. Ο σκοπός της βόλτας ήταν να πάμε με την Πέννυ για να βρούμε κούμαρα. Και κούμαρα βρήκαμε και βελανίδια και όλα τα καλά. Η βόλτα, μαζί με τις συνεχείς ομολογώ στάσεις, κράτησε 4 ώρες. Ξεκινήσαμε με μια στάση στα πεδινά και μετά πιάσαμε τα βουνά. Απολαύσαμε ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα και γυρίσαμε όταν πια είχε πέσει το σκοτάδι. Όλη τη βδομάδα θα δείτε φωτό από τη βόλτα μας. Ήταν υπέροχα. Ευχαριστώ Πέννυ για την παρέα! Ήταν τέλεια!

Πρώτη στάση: Βερτζάγειο Λαογραφικό Μουσείο στα Πηγαδάκια. Η Πέννυ δεν είναι από δω. Πρέπει λοιπόν να δει και μέρη που αξίζει να επισκεφτεί. Το μουσείο περιλαμβάνει παλιά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν στο νησί, τα παλιότερα χρόνια. Περιέχει αντικείμενα από την προσωπική συλλογή του ιδιοκτήτη αλλά και από δωρεές κατοίκων του χωριού. Το είχα επισκεφτεί εδώ και μερικά χρόνια και μου άρεσε πολύ. Την ώρα που πήγαμε ήταν κλειστό, αλλά η Πέννυ το σημείωσε για τις επόμενες εξορμήσεις της με τη φαμίλια.