Μπα....ΟΧΙ!

Φθινόπωρο στα ορεινά ΙΙ

Η συνέχεια δεν ειναι το ίδιο εντυπωσιακή με το προηγούμενο ποστ. Άλλωστε, στο προηγούμενο το έκανα επίτηδες για να εκνευρίσω το ξωτικούλι (σμουααααααααααατς).

Βροχερή μέρα...Να λείπαν και τα καλώδια...

Το γυμνάσιο Βολιμών (για λόγους συναισθηματικούς)...

...και η ευρεσιτεχνία του Έλληνα...

Φθινόπωρο στα ορεινά του νησιού

Μια βόλτα στα βουνά προέκυψε χτες το μεσημέρι λόγω υποχρεώσεων. Η μέρα χτες, μόνο για βόλτα δεν ήταν. Από το πρωί φάνηκε ότι θα έχουμε κακοκαιρία. Μια βαριά συννεφιά ξημέρωσε, που δεν άργησε να εξελιχθεί σε βροχή. Μέχρι το βράδυ, ο άνεμος που φυσούσε μανιασμένα, κόντεψε να σηκώσει το νησί στον αέρα.

Εγώ, όπως ξέρετε, έχω δηλώσει φαν του καλοκαιριού. Λατρεύω το καλοκαίρι και είναι λογικό άλλωστε αφού ζω σε νησί. Οχι ότι πριν που ζούσα στη στεριά δεν το αγαπούσα, αλλά λέμε...

Το φθινόπωρο και ο χειμώνας ποτέ δεν μου άρεσαν πολύ, επειδή δεν αντέχω το κρύο. Άρχισα να αγαπάω αυτά τα δύο όμως, όταν άρχισα να φωτογραφίζω συχνότερα απ΄ό,τι παλιά.

Άρχισα να λατρεύω τη βροχή που με εκνεύριζε, όταν την έβλεπα να πιτσιλάει το τζάμι του αυτοκινήτου κι όταν έβαφε με σκούρο πράσινο, τις σκονισμένες πράσινες πλαγιές, που είχε αφήσει πίσω του το καλοκαίρι.

Αυτό το βαθύ πράσινο, έως το πιο ανοιχτό του, μόνο αυτή την εποχή φαίνεται πόσο όμορφο είναι...


Κι αυτές οι αλλαγές των χρωμάτων στα φύλλα, που κάποτε ονειρεύομαι πως θα φωτογραφίσω σε ένα ορεινό χωριό, μόνο αυτή την εποχή κάνουν την εμφάνισή τους εδώ, σε κάτι μικρούς θάμνους. Μα δεν είναι πανέμορφα;;;


Μέσα σ' όλα, τα αγαπημένα μου από παιδί κούμαρα. Κόκκινα στολίδια στο καταπράσινο τοπίο... Τα φωτογράφισα, έκοψα, δοκίμασα :-)


συνεχίζεται...

Αντώνη, ήταν να μην πάρω φόρα...

Ξωτικό, τρέμε :-p

Παιχνιδιάρικη πανσέληνος

Μετά από πολύ καιρό, φωτογράφησα κάτι που δεν είναι φαγητό!!!

...παιδεία; ελευθερία;

Αυτό που γινόταν χτες βράδυ στην πλατεία...



Πώς να μιλήσεις μετά σ' αυτά τα παιδιά για ποίηση; Πώς να τα πείσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, των μνημείων, το σεβασμό στους δημόσιους χώρους, στην ιστορία; Απογοήτευση....

Η Αθήνα τη νύχτα...

In the night...

Είμαστε 5-6 μέρες σχεδόν χωρίς ίντερνετ. Μέχρι να ολοκληρώσω ένα email, κόβεται. Τα νεύρα μου κρόσια. Δεν μπορώ να στείλω email, δεν μπορώ να ανεβάσω βίντεο, δεν μπορώ να στείλω φωτό, τίποτα...Γκρρρρ...Σήμερα, δείχνει να βελτιώθηκε (φτού!).
Στην Αθήνα που ήμουν το πσκ, το μόνο που τράβηξα ήταν αυτές οι φωτό το βράδυ κοντά στο Μοναστηράκι και κάπου 150 φωτογραφίες στη συνάντηση που είχαμε οι foodbloggers.
Επιτέλους ανεβάζω ποστ!

Blog action day 2010-WATER

H Blog action day, φέτος έχει για θέμα της το νερό. Χιλιάδες μπλογκ συμμετέχουν σήμερα και ενώνουν τη φωνή τους με ένα ποστ για τη μέρα αυτή. Πέρυσι η Blog action day ασχολήθηκε με την κλιματική αλλαγή, πριν 2 χρόνια τη φτώχεια, ενώ πριν 3 χρόνια με το περιβάλλον.

Κάθε χρόνο, όσοι συμμετέχουμε στη blog action day, ψηφίζουμε μεταξύ διαφόρων θεμάτων, με ποιο θέμα θα θέλαμε να ασχοληθούμε. Φέτος, ψηφίστηκε το νερό. Γιατί αυτό;

Σήμερα, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό. Πρακτικά, σημαίνει ότι ένας στους 8 πάνω στον πλανήτη, θα νοσήσει ή ακόμα και θα πεθάνει, εξαιτίας του αγαθού που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο. Λόγος ζωής, αιτία θανάτου, το νερό, ίσως είναι το πολυτιμότερο αγαθό πάνω στν πλανήτη. Αιτία βιωσιμότητας για ανθρώπους, ζώα, φυτά, το νερό αποτελεί παγκόσμιo περιβαλλοντικό ζήτημα.

Έλλειψη νερού, ανομβρία, ακατάλληλο προς πόση νερό, μολυσμένα ποτάμια και λίμνες. Χρήση σε νοικοκυριά, γεωργία, βιομηχανία, τουριστικές ανάγκες. Τις περισσότερες φορές, δεν μπορούμε να σκεφτούμε πόσο νερό σπαταλιέται μια μια απλή ενέργεια, ένα γεύμα, ένα ποτό. Ενδεικτικά αναφέρεται:
Για να παραχθεί ένα κιλό βοδινό κρέας, χρειάζονται 16 χιλιάδες λίτρα νερό.
Για να παραχθεί ένα φλυτζάνι καφέ, χρειάζονται 140 λίτρα νερό.

17 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου χρειάζονται για να παραχθούν τα μπουκάλια νερού που καταναλώνονται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρόλο που έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Από αυτά τα μπουκάλια, το 86% δεν θα ανακυκλωθούν...Οι περισσότεροι αμερικάνοι, δεν γνωρίζουν ότι το 1/3 του εμφιαλωμένου νερού που αγοράζουν, έχουν την ίδια πηγή με το νερό της βρύσης τους.

Θα αφήσω όμως λίγο την παγκόσμια διάσταση του θέματος και θα επικεντρωθώ λίγο τοπικά.

Η Ζάκυνθος είναι ένα μέρος που όταν ζήσεις εδώ, νιώθεις την έλλειψη νερού. Στη Ζάκυνθο το νερό που φτάνει σπίτι μας δεν είναι πόσιμο. Για να πιεις νερό, θα πρέπει να αγοράσεις ή να πάρεις από τις ελάχιστες πηγές. Στα περισσότερα σπίτια στο νησί, το νερό πηγαίνει κάθε δύο μέρες και θα πρέπει να έχει κανείς τη σύνεση να το χρησιμοποιήσει σοφά, έτσι ώστε να του φτάσει. Φυσικά, με τα χρόνια, ο καθένας έχει φροντίσει να έχει στην ταράτσα του πάνω από ένα ντεπόζιτο του μισού ή ενός τόνου, προκειμένου να του φτάσει, αφού κατά καιρούς, ιδιαίτερα σε μήνες μεγάλης τουριστικής κίνησης, το νερό δεν φτάνει. Έτσι, αν κοιτάξτε την πόλη της Ζακύνθου από τη Μπόχαλη, αντί να βλέπετε καλαίσθητες σκεπές από κεραμίδια, θα βλέπετε γαλάζια και μαύρα ντεπόζιτα.

Το νερό βέβαια δεν είναι κάτι ανεξάντλητο. Όταν ήρθα στο νησί, πριν 22 χρόνια, υπήρχαν βρύσες και πηγές δημόσιες πολλές και παντού, όπου πήγαινες και γέμιζες τα μπιτόνια σου.

Από αυτές τις βρύσες που υπήρχαν τότε, εγώ ξέρω να υπάρχουν πια μόνο 2. Προσωπικά, έχω πάψει από χρόνια να γεμίζω μπιτόνια, γιατί δεν μου άρεσε η γεύση του νερού από τις πηγές και δεν άντεχα άλλο την ταλαιπωρία.

Ειλικρινά, αν δεν ζήσεις εδώ, ή σε μέρος που δεν έχει άφθονο νερό, δεν μπορείς να εκτιμήσεις την αξία του. Μαθαίνεις να ζεις με λιγότερο, το εκτιμάς περισσότερο. Στο μεταξύ, το γεγονός ότι δεν υπάρχει άφθονο νερό, είναι κάτι που περνάει στο πετσί σου. Σου γίνεται βίωμα. Για παράδειγμα, πηγαίνω στην Πάτρα, η μάνα μου ανοίγει τη βρύση του νεροχύτη και τρέχει, βγαίνει έξω και πιάνει κουβέντα με τη γειτόνισσα. Εγώ, πανικόβλητη, τρέχω προς τη βρύση να την κλείσω. Χιλιάδες τέτοια παραδείγματα. Ένα απλό πράγμα στους περισσότερους, να μπορείς να ανοίξεις τη βρύση και να βάλεις νερό για να ξεδιψάσεις, εδώ δεν υφίσταται.
Κάποτε έφερα εδώ τον 5χρονο τότε ανιψιό μου, για να μείνει μερικές μέρες. Ο μικρός ήταν πολύ ζωηρός, αλλά εδώ ήταν μια χαρά. Κάποια στιγμή, αυτόνομος και ανεξάρτητος καθώς ήταν, πήρε ένα ποτήρι και άπλωσε το χεράκι του να βάλει νερό. Του βούτηξα το ποτήρι με το νερό στον αέρα, καθώς το έφερνε στο στόμα του. Το παιδί με κοιτούσε απορημένο, μην μπορώντας να καταλάβει τι σκανταλιά είχε κάνει πάλι! Εκείνη τη μέρα έμαθε ότι δεν πίνουμε νερό από τη βρύση. Φυσικά, δεν θα πάθει κανείς τίποτα αν το κάνει κατά λάθος μια φορά, αλλά καλό είναι να μην πίνει μόνιμα από τη βρύση.

Σε ένα τόπο σαν τη Ζάκυνθο λοιπόν, που η βροχόπτωση είναι μεγάλη, μιλάμε για έλλειψη νερού. Είναι φοβερό δε, ότι παρόλο που το πρόβλημα υπάρχει από πάρα πολλά χρόνια, όπως και η μεγάλη βροχόπτωση, οι τοπικοί άρχοντες δεν ασχολούνται με το θέμα. Αντί να μιλήσουν μάλιστα για συλλογή του νερού σε δεξαμενές, μιλάνε για αφαλάτωση...Πολλές φορές έχω σκεφτεί, ότι αν ο καθένας μας εκμεταλλευόταν τη βροχή εδώ, συλλέγοντας το νερό, αμέσως-αμέσως, θα έλυνε τις επιπλέον ανάγκες για πότισμα λουλουδιών, λαχανικών κλπ. Αντί να μιλάμε για αφαλάτωση, θα μπορούσε το κράτος να δελεάσει τους πολίτες, δίνοντάς τους μια μικρή επιδότηση, για να φτιάξουν στέρνες και υδροροές στα σπίτια τους (που πολλοί έχουν έτσι κι αλλιώς για να μην τρέχουν ανεξέλεγκτα τα νερά) και έτσι όλοι να εκμεταλλευόμαστε αυτό το φυσικό πλούτο.


Ανεξάντλητο το θέμα για το νερό, αλλά απόλυτα περιορισμένο το ίδιο το νερό. Πάνω από 4 χιλιάδες μπλογκ, μιλάμε σήμερα για το πόσο σημαντικό είναι. Χιλιάδες φωνές, ενωμένες σε μία. Blog action day 2010.

Blog Action Day 2010: Water from Blog Action Day on Vimeo.

Ρουμανία

Στη Ρουμανία, απαγορεύεται να ζητιανεύεις......

φωτό: Θοδωρής Γκούγιας

Αλευρωμένα κυκλάμινα

Η περιπέτεια άρχισε την Πέμπτη το απόγευμα που πήγα να φωτογραφίσω μια συνταγή. Καθόλου ασυνήθιστο αφού 4 χρόνια τώρα φωτογραφίζω ό,τι φτιάχνω, πολλές φορές βήμα-βήμα. Η μόλις 6 μηνών μηχανή μου, έχει ένα ελάττωμα. Έχει καμπυλωτές γωνίες. Δεν έχει σκληρές γωνίες όπως η προηγούμενη. Αποτέλεσμα είναι να γλυστράει αρκετά εύκολα. Μου είχε γλυστρήσει κανα δυο φορές, αλλά την έχω πάντα περασμένη στο χέρι μου όταν τραβάω. Έτσι κι αυτή τη φορά. Την πέρασα στο χέρι μου, πλησίασα το μπωλ με το αλεύρι και .... πλουπ! Πάρ' την μέσα στο αλεύρι! Κόντεψα να μείνω από το σοκ. Το κακό ήταν ότι ήταν ήδη ανοιχτή, με το φακό μόλις μερικά εκατοστά από το αλευράκι... Ήταν για να γίνει... Τι να πω;

Αφού το έγραψα στο fb και άκουσα τα μύρια όσα (από το "τηγάνισέ τη και σβήσε τη με ούζο" μέχρι πολλές συμβουλές), έκανα ό,τι μπορούσα για να τη σώσω. Απ ' έξω δεν υπάρχει αλεύρι. Το πρόβλημα είναι ότι πέρασαν κόκκοι αλευριού μέσα στο φακό. Μέσα στις συμβουλές ήταν να τη φυσήξω με μπιστολάκι μαλλιών με κρύο αέρα, πράγμα που πιστεύω ότι έκανε χειρότερα τα πράγματα.


Ομολογώ ότι αν εξαιρέσουμε τις μ@λ@κίτσες που άκουσα και που ειλικρινά εκείνη την ώρα καθόλου δεν βοήθησαν, πολλοί φίλοι ενδιαφέρθηκαν και με συμβούλεψαν. Γι' αυτό προσέξτε τι θα πείτε. Τα έχω ακούσει όλα...
Αφού έκλαψα γοερά επί μισή ώρα, πρώτη φορά στη ζωή μου για υλικό αγαθό, μετά πρυτάνευσε η λογική. Πες πως έγινε ένα ατύχημα, μου λέει ο σύζυξ και μπες να βρεις όποια μηχανή σ' αρέσει. Αφού απάντησα με ένα "εγώ αυτή ήθελα, ουαααααααααααααααααα", έριξα τα τελευταία δάκρυα που μου είχαν απομείνει και σκέφτηκα ότι από το να μείνω χωρίς μηχανή ή με ελαττωματική μηχανή, καλύτερα να πάρω (άλλη μια) καινούρια μηχανή. Παρήγγειλα το αμέσως επόμενο μοντέλο από αυτή που είχα.

Η τελευταία καλή συμβουλή (αφού είχα παραγγείλει καινούρια και αφού ο Διονύσης και ο Θοδωρής-φίλοι φωτογράφοι, με είχαν διαβεβαιώσει ότι ο φακός δεν αλλάζει), ήταν από τον άντρα της Ξανθής: "ρούφα το αλεύρι με σκούπα"!!! Μου φάνηκε πολύ πιο λογικό απο το να το φυσάω και να μπαίνει παραμέσα. Δεν είχα τίποτα να χάσω. Το έκανα και θεωρώ ότι η κατάσταση βελτιώθηκε.

Χτες, βγήκα να φωτογραφίσω κυκλάμινα και έφαγα το 2ο σοκ. Δεν έβλεπα το πρόβλημα στις φωτο! Λες να παρήγγειλα τσάμπα μηχανή; Το bαckground ξεγελάει και δεν φαίνεται το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα υπάρχει και ένα έμπειρο μάτι ή εγώ που ξέρω πού είναι ακριβώς, το βλέπω. Ειδικά αν το φόντο είναι μονόχρωμο.

Όπως και να 'χει, ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και για την προσφορά βοήθειας πολλών. Ξανθή, Θανάση, σας ευχαριστώ. Βελτιώθηκε αισθητά μετά του ρούφηγμα!

Και για να μη με περάσετε για τρελή που μόνο στη φαντασία μου υπάρχουν τα αλευράκια, κάνετε κλικ στη φωτό. Είναι η 1η που έβγαλα μετά το ατύχημα...



Καλή εβδομάδα, χωρίς αλευρώματα!

Φωνές νερού μυριάδες

Φωνές νερού μυριάδες
Μουσείο Σολωμού και Κάλβου.
Πέμπτη 7-10-10 έως Κυριακή 10-10-10

Αντιθέσεις

Πόσο καιρό είπαμε είχα τη νέα μηχανή; :-(((

Συννεφόδρομος

Ασύμετροι συμβολισμοί