Blog action day 2010-WATER

H Blog action day, φέτος έχει για θέμα της το νερό. Χιλιάδες μπλογκ συμμετέχουν σήμερα και ενώνουν τη φωνή τους με ένα ποστ για τη μέρα αυτή. Πέρυσι η Blog action day ασχολήθηκε με την κλιματική αλλαγή, πριν 2 χρόνια τη φτώχεια, ενώ πριν 3 χρόνια με το περιβάλλον.

Κάθε χρόνο, όσοι συμμετέχουμε στη blog action day, ψηφίζουμε μεταξύ διαφόρων θεμάτων, με ποιο θέμα θα θέλαμε να ασχοληθούμε. Φέτος, ψηφίστηκε το νερό. Γιατί αυτό;

Σήμερα, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό. Πρακτικά, σημαίνει ότι ένας στους 8 πάνω στον πλανήτη, θα νοσήσει ή ακόμα και θα πεθάνει, εξαιτίας του αγαθού που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο. Λόγος ζωής, αιτία θανάτου, το νερό, ίσως είναι το πολυτιμότερο αγαθό πάνω στν πλανήτη. Αιτία βιωσιμότητας για ανθρώπους, ζώα, φυτά, το νερό αποτελεί παγκόσμιo περιβαλλοντικό ζήτημα.

Έλλειψη νερού, ανομβρία, ακατάλληλο προς πόση νερό, μολυσμένα ποτάμια και λίμνες. Χρήση σε νοικοκυριά, γεωργία, βιομηχανία, τουριστικές ανάγκες. Τις περισσότερες φορές, δεν μπορούμε να σκεφτούμε πόσο νερό σπαταλιέται μια μια απλή ενέργεια, ένα γεύμα, ένα ποτό. Ενδεικτικά αναφέρεται:
Για να παραχθεί ένα κιλό βοδινό κρέας, χρειάζονται 16 χιλιάδες λίτρα νερό.
Για να παραχθεί ένα φλυτζάνι καφέ, χρειάζονται 140 λίτρα νερό.

17 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου χρειάζονται για να παραχθούν τα μπουκάλια νερού που καταναλώνονται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρόλο που έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Από αυτά τα μπουκάλια, το 86% δεν θα ανακυκλωθούν...Οι περισσότεροι αμερικάνοι, δεν γνωρίζουν ότι το 1/3 του εμφιαλωμένου νερού που αγοράζουν, έχουν την ίδια πηγή με το νερό της βρύσης τους.

Θα αφήσω όμως λίγο την παγκόσμια διάσταση του θέματος και θα επικεντρωθώ λίγο τοπικά.

Η Ζάκυνθος είναι ένα μέρος που όταν ζήσεις εδώ, νιώθεις την έλλειψη νερού. Στη Ζάκυνθο το νερό που φτάνει σπίτι μας δεν είναι πόσιμο. Για να πιεις νερό, θα πρέπει να αγοράσεις ή να πάρεις από τις ελάχιστες πηγές. Στα περισσότερα σπίτια στο νησί, το νερό πηγαίνει κάθε δύο μέρες και θα πρέπει να έχει κανείς τη σύνεση να το χρησιμοποιήσει σοφά, έτσι ώστε να του φτάσει. Φυσικά, με τα χρόνια, ο καθένας έχει φροντίσει να έχει στην ταράτσα του πάνω από ένα ντεπόζιτο του μισού ή ενός τόνου, προκειμένου να του φτάσει, αφού κατά καιρούς, ιδιαίτερα σε μήνες μεγάλης τουριστικής κίνησης, το νερό δεν φτάνει. Έτσι, αν κοιτάξτε την πόλη της Ζακύνθου από τη Μπόχαλη, αντί να βλέπετε καλαίσθητες σκεπές από κεραμίδια, θα βλέπετε γαλάζια και μαύρα ντεπόζιτα.

Το νερό βέβαια δεν είναι κάτι ανεξάντλητο. Όταν ήρθα στο νησί, πριν 22 χρόνια, υπήρχαν βρύσες και πηγές δημόσιες πολλές και παντού, όπου πήγαινες και γέμιζες τα μπιτόνια σου.

Από αυτές τις βρύσες που υπήρχαν τότε, εγώ ξέρω να υπάρχουν πια μόνο 2. Προσωπικά, έχω πάψει από χρόνια να γεμίζω μπιτόνια, γιατί δεν μου άρεσε η γεύση του νερού από τις πηγές και δεν άντεχα άλλο την ταλαιπωρία.

Ειλικρινά, αν δεν ζήσεις εδώ, ή σε μέρος που δεν έχει άφθονο νερό, δεν μπορείς να εκτιμήσεις την αξία του. Μαθαίνεις να ζεις με λιγότερο, το εκτιμάς περισσότερο. Στο μεταξύ, το γεγονός ότι δεν υπάρχει άφθονο νερό, είναι κάτι που περνάει στο πετσί σου. Σου γίνεται βίωμα. Για παράδειγμα, πηγαίνω στην Πάτρα, η μάνα μου ανοίγει τη βρύση του νεροχύτη και τρέχει, βγαίνει έξω και πιάνει κουβέντα με τη γειτόνισσα. Εγώ, πανικόβλητη, τρέχω προς τη βρύση να την κλείσω. Χιλιάδες τέτοια παραδείγματα. Ένα απλό πράγμα στους περισσότερους, να μπορείς να ανοίξεις τη βρύση και να βάλεις νερό για να ξεδιψάσεις, εδώ δεν υφίσταται.
Κάποτε έφερα εδώ τον 5χρονο τότε ανιψιό μου, για να μείνει μερικές μέρες. Ο μικρός ήταν πολύ ζωηρός, αλλά εδώ ήταν μια χαρά. Κάποια στιγμή, αυτόνομος και ανεξάρτητος καθώς ήταν, πήρε ένα ποτήρι και άπλωσε το χεράκι του να βάλει νερό. Του βούτηξα το ποτήρι με το νερό στον αέρα, καθώς το έφερνε στο στόμα του. Το παιδί με κοιτούσε απορημένο, μην μπορώντας να καταλάβει τι σκανταλιά είχε κάνει πάλι! Εκείνη τη μέρα έμαθε ότι δεν πίνουμε νερό από τη βρύση. Φυσικά, δεν θα πάθει κανείς τίποτα αν το κάνει κατά λάθος μια φορά, αλλά καλό είναι να μην πίνει μόνιμα από τη βρύση.

Σε ένα τόπο σαν τη Ζάκυνθο λοιπόν, που η βροχόπτωση είναι μεγάλη, μιλάμε για έλλειψη νερού. Είναι φοβερό δε, ότι παρόλο που το πρόβλημα υπάρχει από πάρα πολλά χρόνια, όπως και η μεγάλη βροχόπτωση, οι τοπικοί άρχοντες δεν ασχολούνται με το θέμα. Αντί να μιλήσουν μάλιστα για συλλογή του νερού σε δεξαμενές, μιλάνε για αφαλάτωση...Πολλές φορές έχω σκεφτεί, ότι αν ο καθένας μας εκμεταλλευόταν τη βροχή εδώ, συλλέγοντας το νερό, αμέσως-αμέσως, θα έλυνε τις επιπλέον ανάγκες για πότισμα λουλουδιών, λαχανικών κλπ. Αντί να μιλάμε για αφαλάτωση, θα μπορούσε το κράτος να δελεάσει τους πολίτες, δίνοντάς τους μια μικρή επιδότηση, για να φτιάξουν στέρνες και υδροροές στα σπίτια τους (που πολλοί έχουν έτσι κι αλλιώς για να μην τρέχουν ανεξέλεγκτα τα νερά) και έτσι όλοι να εκμεταλλευόμαστε αυτό το φυσικό πλούτο.


Ανεξάντλητο το θέμα για το νερό, αλλά απόλυτα περιορισμένο το ίδιο το νερό. Πάνω από 4 χιλιάδες μπλογκ, μιλάμε σήμερα για το πόσο σημαντικό είναι. Χιλιάδες φωνές, ενωμένες σε μία. Blog action day 2010.

Blog Action Day 2010: Water from Blog Action Day on Vimeo.