Άγιος Πέτρος - Ρώμη

Όταν πας στη Ρώμη για πρώτη φορά, σίγουρα θες να επισκεφτείς τα μνημεία, τα μουσεία, το Βατικανό. Εκείνο που θα πρέπει να περιμένεις, είναι ότι ανεξάρτητα εποχής, υπάρχει πάντα κόσμος. Αυτό κατάλαβα από τη χειμωνιάτικη επίσκεψή μας. Δύο φορές είχαμε πάει καλοκαίρι. Κόσμος πολύς! Και αυτή τη φορά όμως, κάτι που ήταν Κυριακή, κάτι που ήταν διακοπές Χριστουγέννων, κάτι που ήταν καλή και ηλιόλουστη μέρα, γινόταν ο χαμός.

Δεν είχαμε σκοπό να μπούμε σε κανένα μουσείο γιατί τα έχουμε ξαναδεί. Το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να μπούμε στο καμπαναριό, απ΄ όπου μπορείς να δεις τη Ρώμη από ψηλά.

Οι ουρές που βλέπετε να σχηματίζονται στην πάνω και κάτω φωτογραφία, είναι για να μπεις σε μία από τις εισόδους για τον Άγιο Πέτρο. Εδώ είναι η πορεία από το μετρό προς την εκκλησία.

Λίγο πριν φτάσεις στην εκκλησία, συναντάς τους πρώτους Ελβετούς στρατιώτες. Η φύλαξη του Βατικανού, γίνεται παραδοσιακά από Ελβετούς...

Απογοητευτήκαμε από τον πολύ κόσμο. Δεν είχαμε σκοπό να αφιερώσουμε 2-3 ώρες σε ουρές. Στην παρακάτω φωτό, μόλις επέτρεψαν να ανολιξει μια είσοδος, όπου πάλι θα γινόταν ουρά και μπήκαμε μέσα. Όλα τα κάγκελα που βλέπετε είναι για τις ουρές που σχηματίζονται. Ούτε στην πλατεία δεν μπορείς να μπεις.

Όλη η ιστορία με τις ουρές που υπάρχουν και την πιθανή καθυστέρηση να μπεις, είναι επειδή ένας ένας περνάει από έλεγχο.

Παντού υπάρχει αστυνόμευση και για να περάσεις πιο μέσα σε .. σκανάρουν με μηχάνημα. Φαντάζομαι ότι μετά τα γεγονότα στο Παρίσι τα μέτρα είναι πιο σφιχτά, αν και έτσι γινόταν και χρόνια πριν όταν είχαμε πάει.

Οι ουρές είναι αναπόφευκτες, αν όμως δεν έχεις ξαναδει το Βατικανό, την Καπέλα Σιστίνα, τον Άγιο Πέτρο μέσα, αξίζει να περιμένεις μια φορά. Δεν πας κάθε μέρα στη Ρώμη...

Εκείνο που θέλαμε εμείς να κάνουμε είναι να ανεβούμε στον τρούλο. Κάτι που κάνουν εκατοντάδες τουρίστες. Δεν τα καταφέραμε. Απογοητευτήκαμε από τη μεγάλη ουρά. Ο άντρας μου είχε ανεβεί στο παρελθόν. Εγώ όχι.

Για ελάτε να δείτε πιο κοντά που θα ανεβαίναμε...

Λίιιγο πιο κοντά!

Λίιιιιιιιγο ακόμα πιο κοντά! Τα βλέπετε όλα τα χεράκια με τις κάμερες που είναι έξω από τα κάγκαλα;;; Εκεί. Γι΄αυτό αξίζει να ανέβεις εκεί! Ο χαμός ε;

Φεύγοντας και κατηφορίζοντας για το Castell di San Angelo, υπάρχουν πάλι κάγκελα αριστερά για να σχηματίζεται σιγά-σιγά η ουρά αυτών που θέλουν να μπουν...