Μια νέα μέρα ξημέρωσε...

Μια νέα μέρα ξημέρωσε, ένας ήλιος λαμπρός ξεπρόβαλλε πίσω από τα δέντρα. Άλλη μέρα, άλλη διάθεση, άλλη ελπίδα. Μα έτσι δεν είναι ο άνθρωπος; Γέλιο-δάκρυ, χαρά-λύπη, μνήμη-λήθη.
Η ομορφιά εμφανίζεται και πάλι και σε βοηθάει να σηκωθείς, να πάρεις τη μέρα στα χέρια σου και να συνεχίσεις. Έχει μεγάλη δύναμη ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που τρώει σαν να πρόκειται να πεθάνει άυριο και χτίζει σαν να πρόκειται να μην πεθάνει ποτέ. Μα έτσι είναι ο άνθρωπος...η λήθη να διαδέχεται τη μνήμη. Και ένα ταρακούνημα να σε συνεφέρνει για να βλέπεις και να εκτιμάς τις αξίες της ζωής.
Γι αυτό κι εγώ σήμερα, βλεποντας αυτήν την εικόνα από την μπαλκονόπορτα του γιού μου, σκέφτηκα: τι ωραία μέρα...και είμαστε καλα!