Όμορφη είναι η Βερόνα... Είχα πάει Νοέμβριο, μπας κι είχε λιγότερο κόσμο, αλλά που... Κακός χαμός... δεν μας αφήσαν ν΄ανεβούμε στο μπαλκόνι, έχει ευαίστητα στηρίγματα και δεν θα βαστούσε τόσο κόσμο...
Έχασα την ευκαιρία μου να παίξω τη σκηνή στο φυσικό της περιβάλον... κι έτσι την επαναλαμβάνω, κάθε φορά που περιμένω τον καλό μου, στο ταλαίπωρο μπαλκονάκι μας, στον Πειραιά...
Όμορφη δεν είναι η Βερόνα Έλενα; Πολύ γραφική! Πώς σου φάνηκαν οι τοίχοι οι γραμμένοι μπαίνοντας; Εμένα δε μου άρεσε, μου κακοφάνηκε έτσι γραμμένοι που ήταν, μέχρι που πρόσεξα ότι ήταν από υλικό που το άλλαζαν κάθε τρεις και λίγο απ' ό,τι φαίνεται... Ούτε εμείς ανεβήκαμε στο μπαλκόνι. Δεν το είχα και σκοπό κιόλας εδώ που τα λέμε...Άσε που δεν έχω και κοτσίδες...;-)
Στη Βερόνα μείναμε πολύ λίγο, ένα πρωινό μόνο. Πήγαμε στο μπαλκονάκι και στο μικρό Κολοσσαίο. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που μπήκαν σε τόσο κόπο να φτιάξουν μια ελαφρώς μικρότερη, αλλά ολόιδια αρένα στην ίδια χώρα... Η πόλη μ΄ άρεσε πολύ... σε αντίθεση με το Μιλάνο, που πέρα από το κέντρο του, δεν μου άρεσε καθόλου ως πόλη... Αθηνάιζε...
Μη στενοχωριέσαι Στέφανε. Λέγεται ότι η ιστορία ίσως απλά είναι ένας μύθος γιατί αρέσει στον κόσμο. Κάτι είχε γίνει αλλά ίσως όχι με τόση διάσταση όση ξέρουμε...
Αχ!όλοι αδιάβαστοι είστε! Η δεσποσύνη πού κρέμαγε τα μαλλιά της για να ανέβει ο καλός ήταν η Ραπουντζελ.Εξ ου και το ομώνυμο [αραμύθι.Δεν σας έλεγαν ωρέ παραμύθια όταν είσασταν παιδιά; Κι εσείς παλι στα παιδια σας, τιιιιι παραμύθια λεγατε; Μωρέ μπας και δε λέγατε; άντε άντε ...άντε να γίνουμε ξανά παιδια και να διαβάζουμε και κάνα παραμυθάκι! :-;
Που νάξεραν οι δύο ιδανικοί ερωτευμένοι αυτόχειρες, ότι θα γίνονταν τουριστική ατραξιόν, πόσο, σχεδόν 450 χρόνια μετά που έγραψε για αυτούς ο Σεξπίρος!
Υπάρχει και ο θρύλος ότι εάν τρίξεις το ένα στήθος του αγάλματος της Ιουλιέτας, θα έχεις παντοτινή αγάπη! Για αυτό και το ένα στήθος της (το δεξί εάν θυμάμαι καλά, έχουν περάσει και 14 χρόνια) ήταν χρυσό ενώ το υπολοιπο άγαλμα είχε μαυρίσει! Πολύ ωραίο το blog σου, μπορώ να το περάσω στα favourites?)
Δεν ήξερα για το θρύλο, όμως η φωτό που έχω τραβήξει από το άγαλμα (και δεν την έβαλα γιατί δείχνει κι ένα κορίτσι που ήταν μαζί), όντως δείχνει διαφορετικά τα δύο στήθη. Το ένα είναι λαμπερό... Πέννυ, ευχαριστώ για τα καλά λόγια και φυσικά είσαι καλοδεχούμενη.
Ε ναι λοιπόν εγώ είμαι η Πέννυ που έκανα το blog σου Οινομαγειρέματα!!! Μάλλον πείναγα εκείνη τη στιγμή!!! Σ ευχαριστώ πολύ, θα φτιάξω το link-άκι αύριο το απόγευμα! Καλό Μήνα!
Εγώ δυστυχώς όταν είχα πάει, η γκαντέμω, δεν είχα μαζί μου φιλμ για φωτογραφίες αλλά για σλάιντς! Είχε κάνει λάθος ο πωλητής που μου το είχε δώσει! Και δεν κατάφερα ποτέ να της εκτυπώσω! Καλώς σας βρήκα!
Α!! Σε αυτό το μπαλκόνι ανέβαινε κρεμασμένος στην κοτσίδα ο Ρωμαίος;;
ReplyDeleteΑκριβώς!!!
ReplyDeletekalimera....
ReplyDeletebonjour deli, βλέπω σας διακατέχει μια διάθεση tres romantique :)
ReplyDeleteΚαλημέρα Γιάννη!
ReplyDeleteΜαγισσούλα, μες στο ρομαντισμό...δεν το συζητώ...
Όμορφη είναι η Βερόνα... Είχα πάει Νοέμβριο, μπας κι είχε λιγότερο κόσμο, αλλά που... Κακός χαμός... δεν μας αφήσαν ν΄ανεβούμε στο μπαλκόνι, έχει ευαίστητα στηρίγματα και δεν θα βαστούσε τόσο κόσμο...
ReplyDeleteΈχασα την ευκαιρία μου να παίξω τη σκηνή στο φυσικό της περιβάλον... κι έτσι την επαναλαμβάνω, κάθε φορά που περιμένω τον καλό μου, στο ταλαίπωρο μπαλκονάκι μας, στον Πειραιά...
Καλημέρες :)
Όμορφη δεν είναι η Βερόνα Έλενα; Πολύ γραφική! Πώς σου φάνηκαν οι τοίχοι οι γραμμένοι μπαίνοντας; Εμένα δε μου άρεσε, μου κακοφάνηκε έτσι γραμμένοι που ήταν, μέχρι που πρόσεξα ότι ήταν από υλικό που το άλλαζαν κάθε τρεις και λίγο απ' ό,τι φαίνεται...
ReplyDeleteΟύτε εμείς ανεβήκαμε στο μπαλκόνι. Δεν το είχα και σκοπό κιόλας εδώ που τα λέμε...Άσε που δεν έχω και κοτσίδες...;-)
Στη Βερόνα μείναμε πολύ λίγο, ένα πρωινό μόνο. Πήγαμε στο μπαλκονάκι και στο μικρό Κολοσσαίο. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που μπήκαν σε τόσο κόπο να φτιάξουν μια ελαφρώς μικρότερη, αλλά ολόιδια αρένα στην ίδια χώρα... Η πόλη μ΄ άρεσε πολύ... σε αντίθεση με το Μιλάνο, που πέρα από το κέντρο του, δεν μου άρεσε καθόλου ως πόλη... Αθηνάιζε...
ReplyDeleteα τα γαϊδούρια!!
ReplyDeleteθα τρέμουν τα κόκαλα των Καπουλέτων
Μη στενοχωριέσαι Στέφανε. Λέγεται ότι η ιστορία ίσως απλά είναι ένας μύθος γιατί αρέσει στον κόσμο. Κάτι είχε γίνει αλλά ίσως όχι με τόση διάσταση όση ξέρουμε...
ReplyDeleteΑχ!όλοι αδιάβαστοι είστε!
ReplyDeleteΗ δεσποσύνη πού κρέμαγε τα μαλλιά της για να ανέβει ο καλός ήταν η Ραπουντζελ.Εξ ου και το ομώνυμο [αραμύθι.Δεν σας έλεγαν ωρέ παραμύθια όταν είσασταν παιδιά; Κι εσείς παλι στα παιδια σας, τιιιιι παραμύθια λεγατε; Μωρέ μπας και δε λέγατε;
άντε άντε ...άντε να γίνουμε ξανά παιδια και να διαβάζουμε και κάνα παραμυθάκι!
:-;
Σιγά καλέ...δεν ειμαστε και τόσο αδιάβαστοι πια! Οκ, η Ραπουνζέλ έριχνε τη μαλλούρα...Και τι εμποδίζει δλδ να είχε μαλλούρα και η Ιουλιέτα;
ReplyDelete;-)))
Ακόμα και το σκηνικό αυτής της ιστορίας είναι ρομαντικό..
ReplyDeleteΠου νάξεραν οι δύο ιδανικοί ερωτευμένοι αυτόχειρες, ότι θα γίνονταν τουριστική ατραξιόν, πόσο, σχεδόν 450 χρόνια μετά που έγραψε για αυτούς ο Σεξπίρος!
ReplyDeleteΕίναι Τασσούλα...
ReplyDeleteΡαλού, εντελώς τουριστική ατραξιόν...
Υπάρχει και ο θρύλος ότι εάν τρίξεις το ένα στήθος του αγάλματος της Ιουλιέτας, θα έχεις παντοτινή αγάπη! Για αυτό και το ένα στήθος της (το δεξί εάν θυμάμαι καλά, έχουν περάσει και 14 χρόνια) ήταν χρυσό ενώ το υπολοιπο άγαλμα είχε μαυρίσει! Πολύ ωραίο το blog σου, μπορώ να το περάσω στα favourites?)
ReplyDeleteΔεν ήξερα για το θρύλο, όμως η φωτό που έχω τραβήξει από το άγαλμα (και δεν την έβαλα γιατί δείχνει κι ένα κορίτσι που ήταν μαζί), όντως δείχνει διαφορετικά τα δύο στήθη. Το ένα είναι λαμπερό...
ReplyDeleteΠέννυ, ευχαριστώ για τα καλά λόγια και φυσικά είσαι καλοδεχούμενη.
Ε ναι λοιπόν εγώ είμαι η Πέννυ που έκανα το blog σου Οινομαγειρέματα!!! Μάλλον πείναγα εκείνη τη στιγμή!!! Σ ευχαριστώ πολύ, θα φτιάξω το link-άκι αύριο το απόγευμα! Καλό Μήνα!
ReplyDeleteΑυτό με το στήθος μου το είχαν πει όταν μου έδειξαν την σχετική φωτογραφία με τα κάλλη της Ιουλιέτας και απορούσα, χαχα!
ReplyDeleteΑααα...καλά μάντεψα Πέννυ μπαίνοντας στο μπλογκ σου! Καλώς τηνε!
ReplyDeleteΚι εγώ Χουανίτα, έσπευσα να δω την ανάλογη φωτό που είχα όταν είπε έτσι η Πέννυ!
Εγώ δυστυχώς όταν είχα πάει, η γκαντέμω, δεν είχα μαζί μου φιλμ για φωτογραφίες αλλά για σλάιντς! Είχε κάνει λάθος ο πωλητής που μου το είχε δώσει! Και δεν κατάφερα ποτέ να της εκτυπώσω! Καλώς σας βρήκα!
ReplyDelete... να τις εκτυπώσω... (τι έγραψα πάλι!)
ReplyDeleteΩχ! (για το φιλμ)!
ReplyDelete