Blogοπαιχνίδια

Βρε τι πάθαμε πάλι. Νέος κύκλος παιχνιδιών. Χρωστάω ένα ποστ στη φίλη μου την Έλενα που μάλλον ξέρει ότι μου αρέσουν τα ταξίδια. Το παιχνίδι ζητάει να γράψω 5 αγαπημένους προορισμούς που έχω ήδη επισκεφτεί ή θα ήθελα να επισκεφτώ. Μωρέ 45 προορισμούς λέω έτσι κι αρχίσω...
Ας αρχίσω λοιπόν αν και είναι δύσκολο να διαλέξω.
Ένα μέρος που δε βαριέμαι να βλέπω ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν πάω, είναι η Ιταλία. Μεγάλη αγάπη για μένα αυτή η χώρα, η γλώσσα, τα φαγητά, όλα. Έχω δώσει μια πιθανή εξήγηση στον εαυτό μου γιατί συμβαίνει αυτό και δηλώνω σε όλους ότι μάλλον ήμουν ιταλίδα ζαχαροπλάστισσα στην προηγούμενη ζωή μου (αν υπάρχει). Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί έχω τέτοια λατρεία, γιατί από μικρό παιδί ήθελα να μάθω ιταλικά, γιατί πήγα στα 30 μου και έμαθα κλπ κλπ. Δε θα ξεχάσω το πρώτο μου ταξίδι εκεί, όπως δε θα ξεχάσω ποτέ τη θλίψη που αφήνει πάνω στα μάτια η απομάκρυνση με το βαπορέτο από τη Βενετία. Όσοι έχουν πάει στη Βενετία, μπορούν να με καταλάβουν.Ένα άλλο ταξίδι που δε θα ξεχάσω είναι το ταξίδι στη Σικελία πριν 3 χρόνια. Όχι για την ομορφιά του τοπίου, όχι για τη θέα του ηφαιστείου που σου κόβει την ανάσα όσο για το μαλάκα (με συγχωρείται, δε μπορώ να τον χαρακτηρίσω αλλιώς) που ήταν μέσα στο πούλμαν και κατέστρεψε τις διακοπές όλων των υπολοίπων. Εκεί φάνηκε η ανικανότητα της συνοδού-ξεναγού που δεν μπόρεσε να τιθασεύσει έναν ηλίθιο τουρίστα και αποτέλεσμα ήταν να μη μάθουμε τίποτα γι' αυτό τον τόπο, από τους συνεχείς καυγάδες τους. Ευτυχώς, το ηφαίστειο μας αποζημίωσε (από τη γκαντεμιά του μ........ μέχρι και το πούλμαν χάλασε και ανεβήκαμε με ωτοστόπ στην Αίτνα.Ένα άλλο ταξίδι που θα μου μείνει αξέχαστο, είναι αυτό που έκανα πέρυσι τον Οκτώβρη μόνη μου στη Γερμανία. Αξέχαστο για πολλούς λόγους. Πρώτον, το καταχάρηκα, επειδή έγραψα εκεί που έπρεπε τις εκλογές και έφυγα εκείνο το διάστημα. Μάλλον θα το ξανακάνω. Δεύτερον, επειδή ήταν το πρώτο ταξίδι που έκανα ολομόναχη με αεροπλάνο εκτός συνόρων, χωρίς τον καλό μου, γεμάτη άγχος για το αεροπλάνο, για να πετύχει όλη η επιχείρηση (δεν είχα πάει μόνη μου ούτε στην Αθήνα με το ΚΤΕΛ όσα χρόνια είμαι στη Ζάκυνθο γιατί πολύ απλά πάντα πηγαίναμε μαζί με το αυτοκίνητο). Άγχος για το αν θα βρω ταξί 5.30 το πρωί, για το πώς θα γυρίσω, για το πως θα βρω τα πάντα στο αεροδρόμιο (λες και ήμουνα καμία αγράμματη ένιωθα χαχαχα!) και τέλος για το πώς θα περάσω με τη Νέλλη που είχαμε γνωριστεί σε ένα τσατ ρουμ! Βέβαια, η Νέλλη είχε ήδη έρθει το καλοκαίρι εδώ, αλλά δεν έπαυαν όλα αυτά μαζί να με αγχώνουν. Πώς πέρασα και πώς τα βρήκα; Απλά ΤΕΛΕΙΑ... Τώρα που ξαναπήγαμε στο ίδιο σημείο με τον άντρα μου, του έκανα την πολύξερη από το αεροδρόμιο (Αθήνας και Φρανκφούρτης) μέχρι και κάθε σπιθαμή που είχα γνωρίσει. Είχε πολλή πλάκα.
Ένα μέρος που ακόμα δε έχω πάει αφενός λόγω του φόβου που είχα για τα αεροπλάνα (προσέξατε τον αόριστο;) αφετέρου γιατί αν πάμε, εγώ θέλω να πάμε και οι 4 μας, άρα πολλά λεφτά μιλάμε, είναι το ταξίδι που θα κάνουμε πρώτα ο Θεός του χρόνου στην Αμερική. Στη Βοστώνη μένει η κολλητή μου από τα σχολικά μας χρόνια και -ας είναι καλά η τεχνολογία -δεν χαθήκαμε. Έτσι, έκανε οικογένεια εκεί, έκανε μωρό, υποσχέθηκα να βαφτίσω το μωρό αν γινόταν εδώ η βάφτιση, δεν κατάφερα να κρατήσω την υπόσχεση γιατί η βάφτιση έγινε εκεί και έπεισα τη φίλη μου ότι αν κάνει 2ο μωρό θα πάω εκεί να της το βαφτίσω. Έλα που η άτιμη κράτησε την υπόσχεσή της και στις 2 Αυγούστου γεννάει!!! Μου κόπηκαν τα πόδια όταν τα Χριστούγεννα διάβασα στο μειλ της ότι είναι έγκυος (άρα εγώ έπρεπε να κρατήσω την υπόσχεσή μου και να πάω). Δεν έχω αθετήσει ποτέ υπόσχεση, όλοι ξέρουν ότι ο λόγος μου είναι συμβόλαιο γι' αυτό και δεν τον δίνω εύκολα ούτε καν στα παιδιά μου. Ούτε αυτή τη φορά έχω σκοπό να μην κρατήσω το λόγο μου και μόνο κάτι πολυ σοβαρό θα μας ανατρέψει τα σχέδια. Ευτυχώς που το ξέρω από τα Χριστούγεννα και έτσι είχα/έχω μπροστά μου ενάμιση χρόνο για να μαζέψω χρήματα και να μη φανεί υπέρογκο το ποσό που χρειαόμαστε τότε. Εκεί να δείτε φωτό....
Τώρα...μένει ένας προορισμός να πω ε; Χμμμμ...είναι πολλά τα μέρη που δεν έχω δει και θα ήθελα. Έτσι θα πω μερικούς προορισμούς. Δεν έχω δει πολλά μέρη στην Ελλάδα. Πιο εύκολο (και πιο οικονομικό μπορώ να πω) μας ήταν πάντα να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό παρά στο Αιγαίο πχ που θέλουμε ώρες ατέλειωτες και ταλαιπωρία από τη Ζάκυνθο για να πάμε. Σαντορίνη, Μύκονος, Βόρεια Ελλάδα, Κρήτη (ξανά), είναι μέρη που θέλω να δω.
Από εξωτερικό: Ισπανία, Αγγλία, Φινλανδία, Γαλλία, είναι μέρη στην Ευρώπη που ακόμα δεν έχω δει και θα ήθελα. Εξωτικά μέρη, επίσης θα ήθελα, αλλά ο καλός μου ούτε να τα ακούει δε θέλει. Μαρόκο, Ντουμπάι, Ταυλάνδη, Σιγκαπούρη, Αίγυπτος μάλλον θα μείνουν όνειρο (αλλά ποτέ δε λέμε ποτέ).
Στην Αφρική επίσης πολυ θα ήθελα να πάω. Η φίλη μου η Αγγελική που μένει εκεί τα τελευταία χρόνια, μου έχει ανάψει φωτιές με τις φωτογραφίες που μου στέλνει...Ας μη μιλήσω επίσης για Λατινική Αμερική, για Περού και Μάτσου Πίτσου...αχ...πόσα μέρη να πω... Μάλλον πρέπει να σταματήσω αλλιώς αυτό το ποστ δεν έχει τέλος.

Θα προσκαλέσω μπλόγκερς που ξέρω ότι είναι ταξιδιάρηδες.
Τη Νατάσσα
Τους τρελοτουρίστες
Το Γιάννη και
Την cook the book
Αν θέλετε, παίζετε παιδιά.