Το χάλι μας...

Πολύ συχνά λέω ότι βάζω φωτό μόνο με τις ομορφιές του νησιού που ζω. Σήμερα θα βάλω φωτό με ό,τι χειρότερο συμβαίνει κάθε καλοκαίρι.
Το απόγευμα που πήγα για μπάνιο στο Τσιλιβί, φαινόταν να υπάρχει φωτιά κάπου κοντά.
Χάλι μαύρο...
Το βραδάκι, ώρα 8, πηγαίνοντας για πρόβα με το χορευτικό με 35 βαθμούς, αντίκρυσα ένα τοπίο εντελώς εξωπραγματικό. Ένας πύρινος ήλιος έδυε, ανάμεσα σε μαύρα σύννεφα καπνού. Κοιτάζοντάς τον, δεν ήξερες αν καιγόταν ο ήλιος και αυτός ήταν ο καπνός του, ή αν η κοκκινίλα που είχε απλωθεί τριγύρω ήταν από τα χρώματα της δύσης...
Αχ και πάλι αχ... Σήμερα φύσαγε από το μεσημέρι και μετά. Δηλαδή, πρέπει να πιστέψουμε ότι οι φωτιές όλως τυχαία ξεκινάνε με το που θα σηκωθεί το πρώτο αεράκι και πάντα όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία στα ύψη.
Καπνιά μύριζε όλος ο τόπος. Είπαν πως η φωτιά ήταν στις Μαριές. Φαινόταν λες και ήταν δίπλα. Δεν έμαθα τελικά αν υπήρχε κοντινό μέτωπο.
Δεν είχα μαζί τη μηχανή...Φωτό από το κινητό μου...