Λιλά!

Έμεινα με το στόμα ανοιχτό, χτες το πρωί περπατώντας στην Πάτρα, όταν είδα αυτά τα δέντρα! Σειρές από δέντρα, ανθισμένα με αυτά τα λιλά λουλουδάκια! Μα τι όμορφα που ήταν! Ο φωτισμός δεν ήταν καλός. Είχε συννεφιά χτες στην Πάτρα και δεν αποδίδεται η ομορφιά τους στις φωτό! Μου έκαναν εντύπωση γιατί δεν τα είχα ξαναδεί. Είτε δεν υπήρχαν παλιά, είτε έχω πάρα πολλά χρόνια να βρεθώ τέλος Μαΐου στην Πάτρα (όντως δεν πάω ποτέ τέλος Μαΐου στην Πάτρα). Πανέμορφα... Μόνο αυτό έχω να πω!

Στο δάσος;

Σαν δάσος...Μα είναι δάσος...Τόσο κοντά στην πόλη. Στο Λόγγο του Κομούτου!

ΑγαπημένοΤραγούδι

Η Αγγελική μου ζήτησε να πω το αγαπημένο μου τραγούδι. Μα υπάρχει περίπτωση να διαλέξω μόνο ένα; Ου δύσκολο!!!

Η μουσική είναι μέσα στη ζωή μου καθημερινά και με πολλούς τρόπους. Τραγούδια αγαπημένα πάρα πολλά. Ένα πολύ αγαπημένο είναι αυτό που πρότεινε η Αγγελική πχ ή το "Θα 'μαι κοντά σου" του Αλκίνοου Ιωαννίδη που άκουγα χτες.

Όταν μου ζητάει κάποιος να πω ένα αγαπημένο τραγούδι ή ταινία, παθαίνω black out και δεν θυμάμαι κανέναν τίτλο. Ευτυχώς δεν συνέβη τώρα. Αποφάσισα να πω το πρώτο αγαπημένο μου τραγούδι που θα μου 'ρχόταν στο μυαλό. Κι όπως έψαχνα στη μουσική βιβλιοθήκη του μυαλού μου, στο ράφι "αγαπημένα", σκόνταψα πάνω σε ένα από τα τραγούδια που έχω αγαπήσει πάρα πολύ.

"Τις θάλασσες σταμάτα".

Αγαπημένο μου τραγούδι για πολλούς λόγους. Για την αισθησιακή φωνή και τη μοναδική ερμηνεία της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Για την καταπληκτική ορχήστρα νυκτών εγχόρδων του Θανάση Τσιπινάκη, πατρινού αξιολογότατου μουσικού. Για τους υπέροχους στίχους του επίσης πατρινού Διονύση Καρατζά, φιλόλογου στο λύκειο που πήγαινα. Για την τέλεια μουσική που έγραψε ο Γιώργος Ανδρέου. Γιατί ενώ δεν θυμάμαι στίχους απ' έξω, σ' αυτό θυμάμαι κάθε λέξη. Για όλα αυτά και για την ανατριχίλα που νιώθω ακούγοντας το τρέμολο του μαντολίνου, από την πρώτη στιγμή που αρχίζει το τραγούδι μέχρι που τελειώνει. Απολαύστε το μαζί μου...

Τις θάλασσες σταμάτα

Στίχοι: Διονύσης Καρατζάς
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Τραγούδι: Ελένη Τσαλιγοπούλου

Κόβω τις λέξεις μου μισές
Μήπως και αντέξουνε τη μοναξιά
Θέλω να πω τον πόνο μου
Κλείνω τα μάτια μου για δες
Να ταξιδέψουμε σαν τα πουλιά
Θέλω να πω τον πόνο μου

Αν μ' αγαπάς τις θάλασσες σταμάτα
Αν μ' αγαπάς στα σύννεφα περπάτα

Κόβω τις λέξεις μου μισές
Μήπως κι αντέξουνε την ερημιά
Θέλω να πω τον πόνο μου
Κλείνω τα μάτια μου αν θες
Να ανατείλουν μόνα τα κορμιά
Θέλω να πω τον πόνο μου

Προσκαλώ τη Νέλλη αν θέλει να μας πει ποιο είναι το αγαπημένο της τραγούδι...:-)))

Στο μπάνιο

Μισό λεπτό βρε παιδιά! Πετάγομαι στο μπάνιο να φρεσκαριστώ λίγο!

Ουφ! Τι ζέστη Θεέ μου! Τουλάχιστον εδώ μέσα έχει δροσιά! Ααααα....Εδώ θα μείνω! Δεν πάω πουθενά! Αχ...να πλύνω λίγο τα φτεράκια μου να δροσιστώ!

Ευτυχώς έχει και σαπούνι! Πάλι καλά! Ιιιιιιιιιιιιιιιι! Καλέ πώς με δείχνει έτσι αυτός o καθρέφτης; Είμαι εγώ ΤΟΣΟ χοντρή; Μα δεν τρώω τίποτα!!! Για να πάω από κοντά να δω πιο καλά!
Ουφ! Οφθαλμαπάτη ήταν. Με έδειχνε διπλή ο καθρέφτης! Μα είπα κι εγώ! Έχω κόψei τη γύρη το βράδυ, έχω μειώσει τις μερίδες γύρης στο μισό και θα με δείχνει πως πάχυνα....; Άλλο και τούτο!!!
Αχ...ας ρίξω ένα χτένισμα στις κεραιούλες μου κι ας πηγαίνω....

Γύρω από την Ακρόπολη

Αρχαίο Δίον

Παραλιακό

Θεατρική Παράσταση από τους Δρόμους Ζωής

Οι Δρόμοι ζωής διοργανώνουν θεατρική παράσταση. Για περισσότερες πληροφορίες, πάμε εδώ!

Ανυποψίαστοι

Βόλτα στη Βοστώνη

Κίτρινο στην αυλή μου

Παίζω με τα κοντινά τελευταία όπως καταλάβατε...

Τον τελευταίο καιρό δεν έχω διάθεση να φωτογραφίσω εδώ. Όλα μου φαίνονται ίδια. Όλα μου φαίνονται ήδη φωτογραφημένα. Θέλω νέες εικόνες. Θέλω ταξίδι. Θέλω να φωτογραφίσω ανθρώπους αλλά δεν μπορώ. Το ταξίδι θα περιμένει λιγο. Σε κάνα μήνα... Μέχρι τότε, παίζω με κοντινά όποτε υπάρχει κάτι ενδιαφέρον...

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες σήμερα!

Σαντορίνη

Θέλω πολύ να πάω... Κι η Αλεξάνδρα κάνει ό,τι μπορεί για να με πείσει με τις φωτογραφίες της! Ευχαριστώ Αλεξάνδρα!

Όνειρα με θέα

Από την αρχή που έφτιαξα αυτό το μπλογκ, τα μαγειρέματα ήταν δίπλα, σε άλλο δωμάτιο. Εδώ έμπαινε μόνο η θέα. Εδώ και 9 μήνες, τα μαγειρέματα είναι στη μικρή κουζίνα και η θέα εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ.

Εδώ και λίγες μέρες κάνω αλλαγές και ανακατατάξεις σε διάφορους τομείς και πήρε η μπάλα και το μπλογκ. Βαρέθηκα το μακρiνάρι "ονειρομαγειρέματα" και άφησα μόνο τα όνειρα που άλλωστε ταιριάζει εδώ. Εδώ κάνουμε όνειρα όλοι μαζί, βλέποντας τη θέα μέσα από το φακό μου. Μέρη στα οποία θα θέλαμε να ταξιδέψουμε, μέρη στα οποία θα θέλαμε να ξυπνήσουμε για να δούμε την ανατολή, μέρη που έχουμε ονειρευτεί αλλά ίσως δεν πάμε ποτέ, μέρη που αν το πιστέψουμε θα τα καταφέρουμε και θα πάμε...

Ο τίτλος αλλάζει λοιπόν και τίποτα άλλο. Ελπίζω να αρέσει και σε σας!

Ξύπνημα καλοκαιριού

Τσιλιβί. Μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν έρημο και διαθέσιμο για βόλτες Κυριακάτικες και μεσημεριανές. Και άρχισε να παίρνει χρώμα και φως...Και αρχισε να γεμίζει άρωμα καλοκαιριού και αντηλιακό. Και άρχιζε να βγάζει φως εκτυφλωτικό καλοκαιρινό από τις ντουσιέρες και όχι μουντό Απριλιάτικο. Και άρχισαν να γεμίζουν τα μοναχικά τραπέζια που κόντευαν να λιώσουν απ τη μοναξιά. Και παίρνει ζωή η ερημιά. Και η ησυχία θα πάει για την καλοκαιρινή της σιέστα μέχρι τον Οκτώβρη και θα κρεμάσει ταμπέλα...

"μην ενοχλείτε"...

Πρόσωπα της Αθήνας