Ηλιοβασίλεμα στην Κυλλήνη

Το να δεις ηλιοβασίλεμα στην Κυλλήνη, δεν είναι εύκολο πάντα. Ο λόγος είναι απλός. Το νησί εμποδίζει να δεις τη βουτιά του ήλιου στα απογευματινά νερά. Μπορείς να δεις τα υπέροχα χρώματα που απλώνονται, αλλά όχι τον ήλιο τη στιγμή που βουτάει πίσω απ' το νησί. Παίζει ρόλο βέβαια και η εποχή.

Φτάνοντας την περασμένη Παρασκευή στην Κυλλήνη, εκεί κατά τις 8.30 το βράδυ, ένας κόκκινος ουρανός βαφόταν σιγά-σιγά μπροστά μας. Σηκωθήκαμε και περιμέναμε να δέσει το πλοίο για να κατέβουμε. Απέναντι από το μπαρ, μια πόρτα ορθάνοιχτη, άφηνε ελεύθερη τη θέα σ' αυτό...

Πλησίασα στην πόρτα και κοίταξα τι έγραφε: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ
Μμμμμ...Και τι κάνει ο κυριούλης εκεί έξω άμα απαγορεύεται; Θα πάω κι εγώ!
Δρασκέλισα το μισό μέτρο που με χώριζε από το κατάστρωμα, έμεινα με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω και άρχισα να φωτογραφίζω. Έκλεψα στιγμές από τον άντρα που ήταν έξω και χάζευε το θέαμα που πάντα έλκει ρομαντικούς και φωτογράφους...


Συνέχισα να σουτάρω, μέχρι που το πλοίο πήρε όλη τη στροφή για να μπει στο λιμάνι...

...ενώ ο Ζωγράφος είχε κέφια και έπαιζε με την παλέτα του...

...κι εγώ με τις ρυθμίσεις της μηχανής...

Το πλοίο έδενε, ο ήλιος χανόταν κι εγώ είχα τραβήξει αυτό που ήθελα. Γύρισα με ένα χαμόγελο αγαλίασης στα χείλη μου. Γυρίζοντας, έπεσα πάνω σε έναν υπάλληλο του καραβιού. Το χαμόγελό μου πλάτυνε, για να μην αφήσω περιθώρια για παρατηρήσεις. Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα ηλιοβασίλεμα και σε ένα γυναικείο χαμόγελο;